ਨੀਂ ਮੈਂ ਨੱਚਾਂ ,ਨੱਚਾਂ ,ਨੱਚਾਂ
ਨੀਂ ਮੈਂ ਅੱਗ ਵਾਂਗੂ ਮੱਚਾ ਫੇਰ ਦੇਖ ਦੇਖ
ਕੁੜੀਆਂ ਇਹ ਕਹਿਣਗੀਆਂ
ਅੱਡੀ ਵੱਜੂ ਤੇ ਧਮਕਾਂ ਪੈਂਣਗੀਆਂ
ਅੱਡੀ ਵੱਜੂ ਤੇ ਧਮਕਾਂ ਪੈਣਗੀਆਂ
ਜਦ ਆਪਣੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਣਦੇ ਆਪਣੇ, ਦੋਸ਼ ਦਵੇਂ ਕਿਉਂ ਗੈਰਾਂ ਨੂੰ,
ਬਸ ਦਿਲ ਤਾਈਂ ਸਮਝਾਉਣਾ ਪੈਂਦੈ ਗ਼ਮ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਕੇ ਹੀ।
ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਨੱਚਦੀ
ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਅੱਡੀ
ਮੁੰਡੇ ਵੀ ਬੈਠੇ ਨੇ
ਬੈਠੇ ਨੇ ਮੂੰਹ ਟੱਡੀ।
ਉੱਭਰੋ ਜਦੋਂ ਸਫ਼ਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਕਾਤਿਲਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ
ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਟਹਿਕੇ ਤਦ ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ
ਮੇਰੇ ਜੇਠ ਦਾ ਮੁੰਡਾ,
ਨੀ ਬੜਾ ਸ਼ੌਂਕੀ।
ਕੱਲ੍ਹ ਮੇਲੇ ਨੀ ਗਿਆ,
ਲਿਆਇਆ ਕੱਜਲ ਦੀ ਡੱਬੀ।
ਕਹਿੰਦਾ ਪਾ ਚਾਚੀ,
ਨੀ ਅੱਖ ਮਿਲਾ ਚਾਚੀ।
ਨਿਓਰ,ਮਲੂਕਾ,ਗਿੱਦੜ,ਗੰਗਾ, ਕੋਲੇ ਪੰਜ ਕਲਿਆਣੀ
ਵਈ ਕੋਠਾ ਭਗਤਾ, ਡੋਡ ਤੇ ਮੱਲਾ ਘਣੀਏ ਕੋਲ ਰਮਾਣਾਂ
ਵੇ 15 ਪਿੰਡਾਂ ਚੋਂ ਸੋਹਣੀ ਵੇ ਮੈਂ ਤੂੰ ਤੱਕਦਾ ਨੀਂ ਅਣਜਾਣਾਂ
ਵੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਦਿਲ ਲਾ ਕੇ ਭੁੱਲ ਜਾਏਂਗਾ ਲੁਧਿਆਣਾਂ
ਭੰਨਘੜ ਮੇਰੇ ਮਕਾਨ ਦੀ ਸਾਰੀ ਸਮੇਟ ਲੈ,
ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਮੌਸਮਾਂ ਲਈ ਗੁਲਦਾਨ ਰਹਿਣ ਦੇ।
ਖੇਤ ਗਏ ਨੂੰ ਬਾਪੂ ਘੂਰਦਾ
ਘਰੇ ਆਏ ਨੂੰ ਤਾਇਆ
ਵੇ ਰਾਤੀਂ ਰੋਂਦਾ ਸੀ
ਮਿੰਨਤਾਂ ਨਾਲ ਮਨਾਇਆ।
ਫੂਕ ਐਸੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਜੋ ਅੱਗ ਨੂੰ ਅੱਗ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ
ਲੱਖ ਲਾਹਨਤ ਜੇ ਤੈਥੋਂ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਕੰਧ ਹੈ ਨਾ ਢਹਿੰਦੀ
ਪੀ ਕੇ ਸ਼ਰਾਬ ਜੇਠ ਬੋਲਦਾ ਮੰਦਾ,
ਖਾਲੀ ਬੋਤਲਾਂ ਕੌਲਿਆਂ,
ਦੇ ਨਾਲ ਫੋੜ੍ਹਦਾ ਨੀ।
ਸਾਡੇ ਬਿਨਾਂ ਪੁੱਛੇ,
ਬੈਠਕ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਨੀ।
ਜੇ ਤੂੰ ਸੁਨਿਆਰੇ ਕੋਲੋਂ ਨੱਤੀਆਂ ਕਢਾਉਣੀਆਂ
ਜੇ ਤੂੰ ਸੁਨਿਆਰੇ ਕੋਲੋਂ ਨੱਤੀਆਂ ਕਢਾਉਣੀਆਂ
ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਕਢਾ ਦੇ ਗੁੱਟ ਮੁੰਡਿਆ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜਾਣਗੇ ਹੋਏ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜਾਣਗੇ ਮੁਲਾਹਜੇ ਟੁੱਟ ਮੁੰਡਿਆ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜਾਣਗੇ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ, ਇਹ ਸੇਜ ਜਾਂ ਬਿਸਤਰ ਨਹੀਂ।
ਸੌਂ ਰਹੇ ਹਾਂ ਵੇਚ ਘੋੜੇ, ਹਾਲ ਕੀ ਬਦਤਰ ਨਹੀਂ।