ਜ਼ਿੱਦ ਸਮਝਣੀ ਆ ਤਾਂ ਜ਼ਿੱਦ ਹੀ ਸਹੀ
ਪਰ ਆਤਮਸਨਮਾਨ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਆ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੱਲ ਆ ਕਿਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਨੇ ਆਂ
ਤੂੰ ਵੀ ਥੱਕ ਗਈ ਹੋਣੀ ਮੈਨੂੰ ਭਜਾ-ਭਜਾ ਕੇ
ਸੜ ਕੇ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਨਾਲ
ਖਿਲ ਕੇ ਗੁਲਾਬ ਹੋਣਾ ਚੰਗਾ
ਹਾਲਾਤ ਮੈਂ ਵੀ ਚੰਗੇ ਕਰਨੇ ਆ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ
ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਉਮੀਦਾਂ ਨੇਂ ਮੇਰੇ ਤੇ
ਮੈਨੂੰ ਨੀਂ ਪਤਾ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਜਿੱਤਣਾ
ਬੱਸ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਪਤਾ ਕਿ
ਹਾਰਨ ਵਾਲਾ ਤੇ ਮੈਂ ਹੈ ਨੀਂ
ਚਾਹ ਗਰਮ
ਤੇ ਸੁਭਾਅ ਨਰਮ ਪਸੰਦ ਆ ਬੀਬਾ ਜੀ
ਵਜੂਦੋਂ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਮੈਂ ਆਪਣੇ
ਉਹ ਦਿੱਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਲਈ
ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਮੁਹੱਬਤ ਤਲਾਸ਼ਦਾ ਤਲਾਸ਼ਦਾ
ਅੱਜ ਵੀ ਬਚਪਨ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਵਕਤ ਜਿਹਾ ਰੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਬਾਪੂ ਤੇਰੀ ਮਿਹਨਤ ਅੱਗੇ ਸਿਰ ਮੇਰਾ ਝੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਜ਼ੇ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖਦਾ ਵਾਂ
ਤਾਂ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੈ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ
ਸਾਡੀ ਚਾਹ ਦਾ
ਕੋਈ ਟਾਈਮ ਨੀ ਮਿੱਠੀਏ
ਵਫ਼ਾ ਦੀ ਭੁੱਖ ‘ਚ
ਧੋਖੇ ਨੀਂ ਖਾਈ ਦੇ
ਪਿਆਰ ਤੇ ਮੁੱਹਬਤ ਦੀ ਗੱਲ ਜੇ ਮੈਂ ਕਰਾਂ
ਬੇਬੇ ਵਾਂਗ ਕਰਲੂ ਗਾ ਕੌਣ ਬਈ