ਅਸੀਂ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਆਦਤ ਨਹੀਂ ਲਗਾਉਂਦੇ
ਜੌ ਸਾਡੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਬਣ ਜਾਵੇ
ਇੱਕ ਚਾਹ ਦੇ ਕੱਪ ‘ਚ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ
ਲੋਕ ਐਵੇਂ ਕਹਿੰਦੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇਂ ਦਵਾਈਆਂ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਨੇਂ
ਸਾਡਾ ਦਿਲੋਂ ਕੱਢਦੇ ਖਿਆਲ ਜਾਂ
ਲਾਉਣੇ ਤੂੰ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਛੱਡਦੇ
ਜੰਨਤ ਦੇ ਹਰ ਹਾਸੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਮਾਤਾ ਜੀ,
ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕ ਕੇ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ
ਇਸ਼ਕ ਤਾਂ ਬੇਸ਼ਕੀਮਤੀ ਸੀ
ਲੋਕ ਹੀ ਬਾਜ਼ਾਰੂ ਨਿੱਕਲੇ
ਉਹ ਚਾਹ ਰੱਖੀ ਆ ਟੇਬਲ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਐਤਵਾਰ ਪੁਰਾਣੇ ਲੈ ਆਓ
ਅਸੀਂ ਕਹਿ ਦਵਾਂਗੇ ਕੱਲ ਛੁੱਟੀ ਆ ਤੁਸੀਂ ਯਾਰ ਪੁਰਾਣੇ ਲੈ ਆਓ
ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ ਫਰਕ ਨੀ ਪੈਂਦਾ
ਕੌਣ ਲੰਘ ਗਿਆ ਤੇ ਕੀਹਨੇ ਆਉਣਾ
ਮਾਪੇ ਮਰਨ ਤੇ ਹੋਣ ਯਤੀਮ ਬੱਚੇ ਸਿਰੋਂ ਉੱਠ ਜਾਂਦੀ ਐ ਛਾਂ ਲੋਕੋ
ਜੱਗ ਚਾਚੀਆਂ ਲੱਖ ਹੋਵਣ ਕੋਈ ਬਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਮਾਂ ਲੋਕੋ
ਸ਼ਰੀਫ਼ ਉਹਨੇ ਹੀ ਰਹੋ
ਜਿੰਨੀ ਦੁਨੀਆਂ ਰੱਖੇ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ‘ਚ ਲੋਕ ਆਏ ਤੇ ਗਏ ਪਰ
ਮੇਰੀ ਚਾਹ ਅੱਜ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੈ
ਅਸੀਂ ਸਬਰ ਵੇਖੇ ਨਹੀਂ
ਹੰਡਾਏ ਵੀ ਨੇਂ
ਰੱਬ ਵਰਗੀ ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਦੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਕਰਜ਼ ਬੜੇ ਨੇ
ਉਹਨੂੰ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਖਾਵਾਂ ਮੇਰੇ ਵੀ ਫਰਜ਼ ਬੜੇ ਨੇ