ਐਵੇਂ ਦਿਲ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਚਟਕੀ ਕਰ ਕੋਈ ਵੀਚਟਕ ਗਿਆ,
ਇਨਸਾਫ ਦੀ ਗੁਹਾਰ ਲਗਾਈ ਹਰ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਤੇ ਭਟਕ ਗਿਆ
ਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਕੇ ਆਈਆਂ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ
ਇੱਕੋ ਜਿਹੀਆਂ ਮੁਟਿਆਰਾਂ
ਹੱਥੀਂ ਚੁੜੇ ਸੂਟ ਗੁਲਾਬੀ
ਸੱਜ ਵਿਆਹੀਆਂ ਨਾਰਾਂ
ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਵਿੱਚ ਫਿਰੇ ਕੁਮਾਰੀ
ਉਹ ਵੀ ਆਖ ਸੁਣਾਵੇ
ਨੀ ਜੱਟੀਆਂ ਨੇ ਜੱਟ ਕਰ ਲੈ
ਹੁਣ ਬਾਹਮਣੀ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾਵੇ ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਮੱਤੀ।
ਉਥੋਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਸੁਣੀਂਦੀ
ਨਾਂ ਸੀ ਉਹਦਾ ਭੁੱਪੀ
ਜਦ ਉਹ ਕਾਲੀ ਕੁੜਤੀ ਪਾਉਂਦੀ
ਚੁੰਨੀ ਲੈਂਦੀ ਖੱਟੀ।
ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਨੱਚਦੀ ਫਿਰੇ
ਬੁਲਬੁਲ ਵਰਗੀ ਜੱਟੀ
ਅਰਥੀ ’ਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਲੇਟਿਆ, ਫ਼ਿਕਰਾਂ ‘ਚ ਡੁੱਬਾ ਸੋਚਦੈ,
ਜੋ ਉਮਰ ਭਰ ਸੀ ਜੋੜਿਆ, ਸਭ ਕੁੱਝ ਬਿਗਾਨਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਆ ਤੂੰ ਬੈਠ ਗਿਆ
ਕਿੰਝ ਸੱਜਦਾ ਕਰਾਂ ਮੈਂ ਮਸਜਿਦ ਮੰਦਰਾਂ ਨੂੰ
ਸੰਕਟ ਦਾ ਵੀ ਲਾਭ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸੰਕਟ
ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ, ਸੰਕਟ ਵਿਚ
ਸਾਡਾ ਸੋਚਣਾ ਹੀ ਸੰਕਟ ਦਾ ਹੱਲ ਹੋ ਨਿਬੜਦਾ ਹੈ।
ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਤੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੂਰੀ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖੋ
ਜਿਸ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।
ਤੇਰੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਜਰਬ ਨਾ ਆਵੇ,
ਛੋਟਾ ਘੜਾ ਚੁੱਕ ਲੱਛੀਏ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ,
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਪੁੜੀ
ਜੀਜਾ ਅੱਖੀਆਂ ਨਾ ਮਾਰ ਵੇ
ਮੈਂ ਕੱਲ੍ਹ ਦੀ ਕੁੜੀ।
“ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਾਲ, ਤੁਹਾਡੇ ਦੁੱਖ
ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਛੁਪਾਓ ਅਤੇ ਬੋਲੋ ਪਰ ਆਪਣੇ ਭੇਦ ਨਾ ਦੱਸੋ।”
ਤੂੰ ਕਾਲੇ ਚਸ਼ਮੇ ਨਾ ਲਾਹੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਰੀਝ ਰਹੀ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨੈਣ ਤਾਂ ਕੀ, ਤੇਰੇ ਖ਼ਾਬ ਤਕ ਦੇਖਾਂ
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਬਣਾਇਆ ਤਾਂ ਇਹ ਅਸੀਸ ਵੀ ਦੇ
ਮੈਂ ਉਗਦੇ ਬੀਜ ਨੂੰ ਖਿੜਦੇ ਗੁਲਾਬ ਤਕ ਦੇਖਾਂ
ਧਰਤੀ ਜੇਡ ਗਰੀਬ ਨੀ ਕੋਈ,
ਅੰਬਰ ਜੇਡ ਨੀ ਦਾਤਾ,
ਲਛਮਣ ਜੇਡ ਜਤੀ ਨੀ ਕੋਈ,
ਸੀਤਾ ਜੇਡ ਨੀ ਮਾਤਾ।
ਨਾਨਕ ਜਿੱਡਾ ਭਗਤ ਨੀ ਕੋਈ,
ਜਿਸ ਹਰ ਕਾ ਨਾਮੁ ਪਛਾਤਾ।
ਦੁਨੀਆਂ ਮਾਣ ਕਰਦੀ,
ਰੱਬ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਦਾਤਾ।
ਆ ਵੇ ਯਾਰਾ, ਜਾਹ ਵੇ ਯਾਰਾ
ਲਗਦੈਂ ਮੈਨੂੰ ਕੰਤ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਪਿਆਰਾ।
ਕੰਤ ਮੇਰੇ ਨੇ ਕੁਛ ਨੀ ਦੇਖਿਆ,
ਤੈਂ ਰਸ ਲੈ ਲਿਆ ਸਾਰਾ।
ਰਾਤੀਂ ਧਾੜ ਪਈ……
ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਤਖਤ ਹਜ਼ਾਰਾ।