ਹਰ ਕਿਸੇ ਵਿੱਚੋਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਉ ਲੱਭਾ ਮੈਂ
ਹਰ ਕਿਸੇ ਵਰਗਾ ਥੋੜਾ ਤੂੰ
ਸਫਲਤਾਵਾਂ, ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦੇ ਅਨੁਪਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਨਣਦੇ ਜਾਹ ਸਹੁਰੇ ,
ਭਾਵੇਂ ਲੈ ਜਾ ਕੰਨਾਂ ਦੇ ਵਾਲੇ।
ਨਮੋਸ਼ੀ ਹਾਰ ਦੀ ਤੇ ਜਿੱਤ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਲਾਹ ਦੇਈਏ
ਚਲੋ ਹੁਣ ਫ਼ਾਲਤੂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਰੂਹ ਤੋਂ ਭਾਰ ਲਾਹ ਦੇਈਏ
ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਨੇ ਸੱਗੀ ਕਰਾਈ
ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਪਾ ਕੁੜੇ .
ਰਾਂਝਾ ਮੇਰਾ ਨੂਣ ਤੇਲ ਵੇਚਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਕਾਹਦਾ ਚਾਅ ਕੁੜੇ।
_
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਪਾਲੀ।
ਪਾਲੀ ਦੇ ਦੋ ਗੱਭਰੂ ਬੜੇ ਕਮਾਉ ,
ਮੂਲ ਨਾ ਕੱਢਦੇ ਗਾਲੀ।
ਕੰਮ ਕਾਰ ਨਾਲ ਰੱਖਣ ਵਾਸਤਾ,
ਮੋਢੇ ਹਲ ਪੰਜਾਲੀ।
ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਮਲਕ ਦੇ ਕੇ,
ਇਕ ਮੁਰਗਾਈ ਫਾਹ ਲੀ।
ਕੰਮ ’ਚ ਓਹਦਾ ਚਿੱਤ ਨਾ ਲੱਗੇ,
ਕਰਨ ਮਸ਼ਕਰੀ ਹਾਲੀ।
ਰੂਪ ਕੁਆਰੀ ਦਾ।
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਦੀ ਲਾਲੀ।
ਕੱਖ ਨੀ ਲਿਆਉਂਦਾ,
ਪੱਠੇ ਨੀ ਲਿਆਉਂਦਾ,
ਭੁੱਖੀ ਮਾਰ ਤੀ ਖੋਲੀ।
ਲੰਘੇ ਡੰਗੀਂ ਦੁੱਧ ਏਹ ਦੇਵੇ,
ਤੂੰ ਲਿਆ ਕੇ ਬਹਾਉਨੈਂ ਟੋਲੀ।
ਮੈਂ ਨੀ ਤੇਰੇ ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜਣੇ,
ਮੈਂ ਨੀ ਤੇਰੀ ਗੋਲੀ।
ਤਾਹੀਓਂ ਸਿਰ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਜੇ ਮੈਂ ਨਾ ਬਰਾਬਰ ਬੋਲੀ।
ਨੀ ਮੈਂ ਆਵਾਂ ਆਵਾਂ
ਨੀ ਮੈਂ ਨੱਚਦੀ ਝੂਮਦੀ ਆਵਾਂ
ਮੇਰਾ ਨੱਚਦਾ ਪਰਾਂਦਾ
ਕਾਲੇ ਸੱਪ ਵਰਗਾ
ਤੇਰਾ ਲਾਰਾ ਵੇ
ਸ਼ਰਾਬੀਆਂ ਦੀ ਗੱਪ ਵਰਗਾ।
ਦਹਿਕਦੇ ਅੰਗਿਆਰਾਂ ‘ਤੇ ਸੌਂਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਲੋਕ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੀ ਰਾਤ ਰੁਸ਼ਨਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਲੋਕ।
ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਅਸਲੀ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੂਰਖ਼ ਤੇ
ਅੜੀਅਲ ਲੋਕ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ(ਕਿ ਉਹ ਸਹੀ ਹਨ)
ਪਰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਲੋਕ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬੇਯਕੀਨੀ ‘ਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਤੇ ਗਲਤ ਤੇ ਨਹੀਂ।
ਅਕਲਾਂ ਦੇ ਕੱਚੇ ਆ ਪਰ ਦਿਲ ਦੇ ਸੱਚੇ ਆ ਉਂਝ ਕਰੀਏ
ਲੱਖ ਮਖੋਲ ਭਾਵੇ ਪਰ ਯਾਰੀਆਂ ਦੇ ਪੱਕੇ ਆ
ਵੱਡੇ ਵੀਰ ਤੋਂ ਨਿੱਤਰ ਗਿਆ ਛੋਟਾ,
ਪੱਚੀਆਂ ਦੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਮਛਲੀ।