ਮਾਮੀ ਬੂਰ ਦੇ ਲੱਡੂ ਖੱਟਦੀ ਐ
ਬੱਟ ਬੱਟ ਆਲੇ ਰੱਖਦੀ ਐ
ਮਾਮਾ ਖਾਣ ਨੂੰ ਮੰਗਦਾ ਸੀ
ਮਾਰ ਮਾਰ ਤਾਲੇ ਰੱਖਦੀ ਐ
ਕਿਸ਼ਨ ਕੌਰ ਨੇ ਕੀਤੀ ਤਿਆਰੀ,
ਹਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਲਗਾਇਆ।
ਮੋਮ ਢਾਲ ਕੇ ਗੁੰਦੀਆਂ ਮੀਢੀਆਂ,
ਅੱਖੀਂ ਕੱਜਲਾ ਪਾਇਆ।
ਚੱਬ ਦੰਦਾਸਾ ਵੇਖਿਆ ਸ਼ੀਸ਼ਾ,
ਚੜ੍ਹਿਆ ਰੂਪ ਸਵਾਇਆ।
ਹਾਣੀਆਂ ਲੈ ਜਾ ਵੇ…..
ਜੋਬਨ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਆਇਆ।
ਅੰਗ ਅੰਗ ਚ ਜੋਬਨ ਡੁੱਲਦਾ,
ਕਿਹੜਾ ਦਰਜੀ ਨਾਪੂ,
ਮੈ ਕੁੜਤੀ ਲੈਣੀ ਆਉਣ ਜਾਣ ਨੂੰ,
ਭਾਵੇਂ ਵਿਕ ਜੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਬਾਪੂ,
ਮੈ ਕੁੜਤੀ
ਫਰਕ ਬਹੁਤ ਹੈ ਤੇਰੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਤਾਲਿਮ ਵਿੱਚ
ਤੂੰ ਉਸਤਾਦਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ ਤੇ ਮੈ ਹਾਲਾਤਾਂ ਤੋਂ
ਝੁੱਗੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਜੰਝ ਚੜ੍ਹੀ ਜੋ ਇਹ ਹੈ ਸੁੱਚੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦੀ,
ਇਹਦਾ ਹੁਸਨ ਤੂੰ ਦੇਖੀਂ ਤੇ ਬਦਲੀ ਨੁਹਾਰ ਵੀ ਵੇਖੀਂ।
ਹੈ ਆਈ ਸੋਚ ਘਟਾ ਬਣ ਕੇ, ਵਰ੍ਹੇਗੀ ਨਿਰਾਸ਼ਿਆਂ ਉੱਤੇ,
ਜਿੱਦ ਕਰ ਕੇ ਉੱਠੀ ਹੈ ਜੋ ਜੁਗਨੂਆਂ ਦੀ ਡਾਰ ਵੀ ਵੇਖੀਂ।
ਆਇਆ ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਪਿਆਰਾ
ਘਟਾ ਕਾਲੀਆਂ ਛਾਈਆਂ
ਰਲ ਮਿਲ ਸਈਆਂ ਪਾਵਣ ਗਿੱਧੇ
ਪੀਂਘਾਂ ਪਿੱਪਲੀਂ ਪਾਈਆਂ
ਮੋਰ ਪਪੀਹੇ ਕੋਇਲਾਂ ਕੂਕਣ
ਯਾਦਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਆਈਆਂ ।
ਤੂੰ ਟਕਿਆਂ ਦਾ ਲੋਭੀ ਹੋ ਗਿਆ
ਕਦਰਾਂ ਸਭ ਭੁਲਾਈਆਂ
ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਡੋਬ ਨੇ ਪੈਂਦੇ
ਵੱਢ-ਵੱਢ ਖਾਣ ਜੁਦਾਈਆਂ
ਮਾਹੀ ਨਾ ਆਇਆ
ਲਿਖ-ਲਿਖ ਚਿੱਠੀਆਂ ਪਾਈਆਂ।
‘ਉੱਤਮ ਤੋਂ ਸਰਵਉੱਤਮ ਉਹੀ ਹੋਇਆ ਹੈ,
ਜਿਮ ਨੇ ਆਲੋਚਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ ਅਤੇ ਜਰਿਆ ਹੈ।’
ਮੈਂ ਤੇ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਨੇ ਕੱਲਿਆਂ ਰਹਿ ਜਾਣਾ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾਣਗੇ
ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਪੰਜ ਪੜਾਓ ਹਨ: ਵੇਖਣਾ, ਪਰਖਣਾ, ਸਮਝਣਾ, ਸਿਖਣਾ ਅਤੇ ਕਰਨਾ।
ਚੰਦਰੀ ਜਾਤ ਦੀ ਤਰਖਾਣੀ,
ਚੂੜਾ ਪਾ ਕੇ ਸੱਕ ਹੂੰਝਦੀ।
ਸਦਾ ਨਾ ਐਸਾ ਮੌਸਮ ਰਹਿਣਾ ਸਦਾ ਨਾ ਤੱਤੀ ਪੌਣ
ਆਖ਼ਰ ਇਕ ਦਿਨ ਛਟ ਜਾਵੇਗੀ ਮੌਸਮ ਦੀ ਇਹ ਗਹਿਰ
ਨੂੰਹਾਂ ਗੋਰੀਆਂ ਪੁੱਤਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਕਾਲੇ,
ਸਹੁਰਿਆ ਬਦਾਮ ਰੰਗਿਆ।