ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਦਾਣੇ
ਹਰ ਜੀਜਾ ਰੱਖੇ ਅੱਖ ਸਾਲੀ ਤੇ
ਓਹਨੂੰ ਭੈਣ ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਣੇ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਮਨ ਦੇ ਚਸ਼ਮੇ ਤੋਂ ਪਿਆਸਾ ਪਰਤ ਆਇਆ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਸਾਗਰ ਪੀ ਸਕਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਦਨ ਦੀ ਕਰਬਲਾ ਦੇ ਦੇ
ਸਭ ਤੋਂ ਮੂਹਰੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਬੇ
ਤੇਰੀ ਬਾਂਦਰ ਬਰਗੀ ਬੂਥੀ
ਨਾਸਾਂ ਤਾਂ ਮਿੱਡੀਆਂ ਫਿੱਡੀਆਂ ਵੇ
ਮੱਥਾ ਭੱਜੀ ਹੋਈ ਠੂਠੀ
ਟੰਗਾਂ ਤਾਂ ਬਿੰਗ ਤੜਿੰਗੀਆਂ ਵੇ
ਧਰਮ ਨਾਲ ਗੱਲ ਰਤਾ ਨਾ ਝੂਠੀ
ਇਕੋ ਬੋਲ ਬੋਲਾਂ,
ਬੋਲਾਂ ਨਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵੇ,
ਸਾਉਣ ਦਾ ਮਹੀਨਾ,
ਬਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲਣ ਮੋਰ ਵੇ,
ਅਸਾਂ ਨੀ ਸੌਹਰੇ ਜਾਣਾ,
ਗੱਡੀ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਤੋਰ ਵੇ,
ਅਸਾਂ ਨੀ
ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਢਲ ਗਏ, ਕੈਸਾ ਗਜ਼ਬ ਹੈ ਢਾਹ ਲਿਆ।
ਚਿਹਰਿਆਂ ਨਾਲ ਨਿਭਦਿਆਂ, ਆਪਣਾ ਹੀ ਅਕਸ ਗੁਆ ਲਿਆ।
ਨਾ ਵੇ ਪੂਰਨਾ ਚੋਰੀ ਕਰੀਏ
ਨਾ ਵੇ ਮਾਰੀਏ ਡਾਕਾ
ਬਾਰਾਂ ਬਰਸ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਬੋਲ ਜੂ
ਪੀਹਣਾ ਪੈ ਜੂ ਆਟਾ
ਨੇੜੇ ਆਈ ਦੀ ਬਾਂਹ ਨਾ ਫੜੀਏ
ਲੋਕੀ ਕਹਿਣਗੇ ਡਾਕਾ
ਕੋਠੀ ਪੂਰਨ ਦੀ
ਵਿੱਚ ਪਰੀਆਂ ਦਾ ਵਾਸਾ।
ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਤੇਰਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ,
ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲਾਂ ਸਿਰਫ ਖੁਦਾ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ..
ਚੁੱਪ ਹੀ ਭਲੀ ਆ ਮਨਾਂ
ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਅਕਸਰ
ਰਿਸ਼ਤੇ ਤਿੜਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਜਦੋਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਿਉਗੇ ਕੁਝ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨਗੇ,
ਕੁਝ ਮੁਰਝਾ ਜਾਣਗੇ,
ਕੁਝ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਹਾਜ਼ਰ ਰਹਿਣਗੇ,
ਕੁਝ ਪੂਰਨ ਭਾਂਤ ਲੋਪ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।
ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਭਦੇ ਜਿਹੜੇ ਉਹੀ ਦਿਲਦਾਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਜੋ ਝਟ ਪਟ ਦਿਲ ਲੁਟਾ ਦੇਂਦੇ ਉਹ ਝੂਠੇ ਯਾਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਇਕ ਕੁੜੀ ਤੂੰ ਕੁਆਰੀ,
ਦੂਜੀ ਅੱਖ ਟੂਣੇਹਾਰੀ,
ਤੀਜਾ ਲੌਗ ਲਿਸ਼ਕਾਰੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਪੱਟਦਾ,
ਨੀ ਤੂੰ ਜਿਉਣ ਜੋਗਾ ਛੱਡਿਆਂ ਨਾ ਪੁੱਤ ਜੱਟ ਦਾ
ਮਿਲੇ ਨਾ ਮੌਤ ਮੰਗੇ ਪਰ ਕਦੇ ਇੱਕ ਵਕਤ ਆਉਂਦਾ ਏ,
ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਜੀਣ ਨੂੰ ਕਰਦੈ, ਦਿਹਾੜੇ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।