ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾਂ ਰੂੜਾ
ਉੱਥੋਂ ਦੀ ਇੱਕ ਨਾਰ ਸੁਣੀਂਦੀ
ਕਰਦੀ ਗੋਹਾ ਕੂੜਾ
ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਪਿਲਾਉਂਦੀ
ਡਾਹੁੰਦੀ ਪਲੰਘ ਪੰਘੂੜਾ
ਬਾਂਹ ਛੱਡ ਵੇ ਮਿੱਤਰਾ
ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਕੱਚ ਦਾ ਚੂੜਾ।
ਘੜੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਨਾ ਰਹੋ। ਉਹ ਕਰੋ,
ਜੋ ਇਹ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਚੱਲਦੇ ਰਹੋ।
ਚੰਗੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ, ਪ੍ਰਾਪਤ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨੂੰ, ਮਾਣਨ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਖ਼ਤਮ ਨ ਹੋਈਆਂ ਕਦੇ ਵੀ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚੋਂ ਛਤਰੀਆਂ
ਧੁੱਪ ‘ਚ ਸੜਦੇ ਕਾਮਿਆਂ ‘ਤੇ ਤਾਣਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ
ਸੁ
ਣ ਵੇ ਪਿੰਡ ਦਿਆ ਹਾਕਮਾ,
ਏਨਾ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ,
ਭੀੜੀ ਤਾਂ ਪਾਉਦੀਆਂ ਮੂਹਰੀ,
ਕੋਈ ਚੁੰਨੀਆਂ ਲੈਣ ਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾ, ਜਵਾਨੀ ਲੋਕਾਂ ਭਾਦੇ ਨੀ,
ਗੋਰੀਏ ਸਾਨੂੰ ਕਾਹਦਾ ਚਾਅ,
ਜਵਾਨੀ ਲੋਕਾਂ
ਤੇਰੀ ਖਾਤਰ ਰਿਹਾ ਕੁਮਾਰਾ
ਜੱਗ ਤੋਂ ਛੜਾ ਅਖਵਾਇਆ
ਨੱਤੀਆਂ ਵੇਚ ਕੇ ਖੋਪਾ ਲਿਆਂਦਾ
ਤੇਰੀ ਝੋਲੀ ਪਾਇਆ
ਜੇ ਡਰ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ
ਪਿਆਰ ਕਾਸ ਨੂੰ ਪਾਇਆ
ਜਾਂ
ਰੱਸੀਓਂ ਸੱਪ ਬਣਗੀ
ਖਾ ਕੇ ਮਾਲ ਪਰਾਇਆ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾ ਤੂੰ ਦਿਲ ਨਾ ਲਾ, ਰੁਸਵਾਈਆਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ।
ਹਉਕੇ, ਹੰਝੂ, ਹਾਵੇ ਤੇ ਤਨਹਾਈਆਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ।
ਬਦਕਿਸਮਤ ਬੰਦਾ ਉਹ ਹੈ
ਜੋ ਦੂਸਰੇਆਂ ਲਈ ਬਿਪਤਾ ਮੰਗਦਾ ਹੈ
ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ ਕਿ
ਇਹ ਵਾਪਸ ਉਸੇ ਕੋਲ ਹੀ ਆਏਗਾ . . .
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਅੱਗੇ ਜੌਂਅ
ਭਾਬੀ ਮੇਰੀ ਫੁੱਲ ਵਰਗੀ
ਵੀਰਾ ਉਹਦੀ ਖੁਸ਼ਬੋ
ਬੜਾ ਜ਼ਾਲਿਮ ਜ਼ਮਾਨਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਇਹ ਜਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਕਿ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਬਣ ਜਾਣਾ ਤੇ ਤੇਰਾਂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਹੋ ਜਾਣਾ
ਛੜੇ ਲੁੱਟਣ ਦੀ ਮਾਰੀ
ਕੁੜਮਾ ਜੋਰੋ ਦਾਤਣ ਚੱਬਦੀ
ਛੜਿਆਂ ਨੇ ਕਰ ‘ਤੀ ਨਾਹ
ਦੇਖੋ ਕੁਦਰਤ ਰੱਬ ਦੀ
ਤੇਰਾ ਝੁਗਮ ਝੁੰਗਾ ਮੱਥਾ
ਸਕਲ ਭੋਰਾ ਨਾ ਚੱਜ ਦੀ
ਸੁਣ ਵੇ ਪਿੰਡ ਦਿਆ ਹਾਕਮਾ,
ਏਨਾ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ,
ਪੱਗਾ ਤਾਂ ਬੰਨਦੇ ਟੇਢੀਆ,
ਕੋਈ ਲੜ ਲੈਦੇ ਲਮਕਾ,
ਜਵਾਨੀ ਮੁਸ਼ਕਨ ਬੂਟੀ ਵੇ,
ਮੁੰਡਿਆਂ ਸੰਭਲ ਕੇ ਵਰਤਾ,
ਜਵਾਨੀ