ਸੰਸਾਰ ਦੀਆਂ ਸਮੂਹਿਕ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ, ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਲਾ ਕੇ ਮਹਿੰਦੀ ਮੇਰੀ ਕਬਰ ’ਤੇ ਕੋਈ
ਕਲੀਆਂ ਚੜਾਉਣ ਆਇਆ ਪਰ ਅਗ ਲਗਾ ਗਿਆ ਹੈ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਦੀਨਾ।
ਦੀਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਡਾਂਗ ਖੜਕਦੀ,
ਵਿਕਦੀਆਂ ਜਾਣ ਜ਼ਮੀਨਾਂ।
ਮੁੰਡੇ ਖੁੰਡੇ ਵੜਗੇ ਕਾਲਜੀਂ,
ਬਾਪੂ ਲੱਗ ਗੇ ਫੀਮਾਂ।
ਕੰਮ ਕਾਰ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਵੇ,
ਲੰਘ ਗੀ ਵੱਤ ਜ਼ਮੀਨਾਂ।
ਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਕੀਤਾ ਮਸ਼ਵਰਾ,
ਪਿੰਡ ਦਿਆਂ ਮਸਕੀਨਾਂ।
ਜੇ ਮੁੰਡਿਓ ਤੁਸੀਂ ਹਲ ਨਾ ਜੋੜਿਆ,
ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜੂ ਜੀਣਾ।
ਮੁੜ ਪੈ ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ,
ਕਾਲਜ ਦਿਆ ਸ਼ੁਕੀਨਾਂ।
ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਨੇ ਜੌੜੇ ਜੰਮੇ,
ਇਕ ਅੰਨਾ ਇੱਕ ਕਾਣਾ,
ਨੀ ਕਹਿੰਦੇ ਕੌਡੀ ਖੇਡਣ ਜਾਣਾ,
ਨੀ ਕਹਿੰਦੇ
ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬਦਲੇ ਆਂ .
ਬਦਲੇ ਤਾਂ ਹਾਲੇ ਬਾਕੀ ਨੇ….
ਯਾਰੀ-ਯਾਰੀ ਕੀ ਲਾਈ ਆ ਮੁੰਡਿਆ
ਕੀ ਯਾਰੀ ਤੋਂ ਲੈਣਾ
ਪਹਿਲਾਂ ਯਾਰੀ ਲੱਡੂ ਮੰਗੇ
ਫੇਰ ਮੰਗੂ ਦੁੱਧ ਪੇੜੇ
ਆਸ਼ਕ ਲੋਕਾਂ ਦੇ
ਮੂੰਹ ਤੇ ਪੈਣ ਚਪੇੜੇ।
ਜਾਲ ਹੈ ਜਾਤਾਂ ਦਾ ਭਾਵੇਂ ਪਰ ਜਮਾਤਾਂ ਹੈਨ ਦੋ,
ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰ ਲੁੱਟ ਰਹੀ ਹੈ, ਦੂਸਰੀ ਦੇਂਦੀ ਲੁਟਾ।
ਕਿਸੇ ਕਾਮਯਾਬ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਅਲਾਰਮ ਨਹੀਂ
ਉਸ ਦੀਆਂ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਜਗਾਉਦੀਆਂ ਨੇ ਜੀ
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦੇ ਆਗੇ ਬੋਕਰ।
ਸਾਲੀ ਮੇਰੀ ਫੈਸ਼ਨਏਬਲ
ਸਾਂਢੂ ਮੇਰਾ ਜੋਕਰ।
ਸਿਸਕੀ ਨਾ ਚੀਕ ਕੋਈ ਕਿੱਦਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਕੁੜੀ ਹਾਂ
ਘੁੰਘਟ ‘ਚ ਕੈਦ ਸੁਪਨੇ ਮੈਂ ਨਾਲ ਲੈ ਤੁਰੀ ਹਾਂ
ਲਾੜੇ ਭੈਣਾਂ ਕੰਜ ਕਮਾਰੀ, ਬੜੀ ਪਿਆਰੀ
ਇਕ ਰਪੱਈਆ ਸਿੱਟ ਅੜਿਆ
ਰਾਤੀਂ ਬੱਦਣੀ ਦੇ ਮੰਜੇ ’ਤੇ, ਪਲੰਗੇ ਤੇ
ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਰਿੱਛ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਰਿੱਛ ਦੇ ਕੱਕੇ ਕੱਕੇ ਬਾਲ, ਅੱਖਾਂ ਲਾਲ
ਉਹਦੇ ਭਾਣੇ ਸਿੱਖ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਨੇ ਮੁੰਡੇ ਜੰਮੇ,
ਜੰਮੇ ਪੂਰੇ ਸੱਤ,
ਛੇਆਂ ਦੀ ਤਾਂ ਆਗੀ ਪੰਜੀਰੀ,
ਸੱਤਵੇਂ ਵਾਰੀ ਬੱਸ,
ਬਰੇਕਾਂ ਹੁਣ ਲੱਗੀਆਂ,
ਹੁਣ ਲੱਗੀਆਂ ਮੇਰੀ ਸੱਸ,
ਬਰੇਕਾਂ