ਮੇਰੇ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜੇਕਰ ਜਾਨ ਬਹੁਤ ਹੈ।
ਇਸੇ ਲਈ ਤਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਬਹੁਤ ਹੈ।
ਜੇ ਬੰਦਾ ਧਾਰਮਿਕ ਵੀ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨਕ
ਸੋਚ ਦਾ ਧਾਰਣੀ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਉਸ ਦਾ ਬੜਾ ਉਸਾਰੂ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਆਪਣੀ ਚਾਲ ਪਛਾਣੋ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਚਲੋ, ਜਲਦੀ ਹੀ ਬੜੀ ਦੂਰ ਨਿਕਲ ਜਾਓਗੇ।
ਹੋਰ ਉੱਚੀ ਹੋ ਗਈ ਹਰ ਇਕ ਇਮਾਰਤ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ
ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਹਰ ਆਦਮੀ ਕੁਝ ਹੋਰ ਬੌਣਾ ਹੋ ਗਿਆ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰੂੜਾ।
ਰੁੜੇ ਦੀ ਇਕ ਕੁੜੀ ਸੁਣੀਦੀ,
ਕਰਦੀ ਗੋਹਾ ਕੂੜਾ।
ਹੱਥੀ ਉਸਦੇ ਛਾਪਾਂ ਛੱਲੇ,
ਬਾਹੀਂ ਓਸਦੇ ਚੂੜਾ।
ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਦੀ ਕਰਦੀ ਸੇਵਾ,
ਹੇਠਾਂ ਵਿਛਾਉਂਦੀ ਮੂੜ੍ਹਾ।
ਰਾਤੀਂ ਰੋਂਦੀ ਦਾ,
ਭਿੱਜ ਗਿਆ ਲਾਲ ਪੰਘੂੜਾ।
ਮੈਂ ਗਰੁਰ ਬਿਨਾਂ ਕਸੂਰ ਤੋਂ ਹੀ
ਤੋੜਦਾ ਹੁੰਦਾ ਮਿੱਠਿਆਂ…..
ਸੌਹਰੇ ਮੇਰੇ ਨੇ ਕੇਲੇ ਲਿਆਂਦੇ,
ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਨੇ ਵੰਡੇ,
ਨੀ ਮੇਰੇ ਬਾਰੀ ਇਉ ਟੰਗੇ,
ਨੀ ਮੇਰੇ ਬਾਰੀ
ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਖ਼ੁਦਗਰਜ਼ੀਆਂ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਾਣਿਆ ਹੈ ਜੋ,
ਬੰਸਰੀ ਦੇ ਛੇਕਾਂ ’ਚੋਂ ਜਾਗਿਆ ਅਵੱਲਾ ਰਾਗ ਹਾਂ ਮੈਂ।
ਧਾਈਆਂ-ਧਾਈਆਂ-ਧਾਈਆਂ
ਸੰਗਦੀ ਸੰਗਾਉਂਦੀ ਨੇ
ਅੱਖਾਂ ਹਾਣ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਲਾਈਆਂ
ਕੋਲ ਹਵੇਲੀ ਦੇ
ਫੇਰ ਜੱਟ ਨੇ ਬੈਠਕਾਂ ਪਾਈਆਂ
ਡਾਂਗਾਂ ਖੜਕਦੀਆਂ
ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਲੜਾਈਆ।
ਨਸ਼ੇੜੀ, ਜੂਏਬਾਜ਼ ਜਾਂ ਪਾਗਲ ਨੂੰ ਮਿੰਨਤਾਂ, ਤੋਹਫ਼ਿਆਂ,
ਰਿਸ਼ਵਤਾਂ, ਧਮਕੀਆਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੁਧਾਰਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਥਾਲ਼ੀ।
ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚੋ ਮੈਂ ਸੋਹਣਾ
ਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿੱਚੋ ਸੋਹਣੀ ਮੇਰੀ ਸਾਲ਼ੀ।
ਮਚੀ ਹੈ ਸ਼ਾਂਤ ਮਨ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਲਚਲ
ਕਿਸੇ ਕਮਲੇ ਨੇ ਪੱਥਰ ਝੀਲ ਵਿਚ ਜਿਉਂ ਮਾਰਿਆ ਹੋਵੇ