ਆਰੀ! ਆਰੀ! ਆਰੀ!
ਵੈਲੀਆਂ ਦੀਆਂ ਟੋਲੀਆਂ ਨੇ,
ਬੋਤਲਾਂ ਮੰਗਾਲੀਆਂ ਚਾਲੀ।
ਚਾਲੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਇਕ ਬਚਗੀ,
ਚੁੱਕ ਕੇ ਮਹਿਲ ਨਾਲ ਮਾਰੀ।
ਗਿੱਲਾਂ ਵਾਲੇ ਬਚਨੇ ਨੇ,
ਪੈਰ ਜੋੜ ਕੇ ਗੰਡਾਸ਼ੀ ਮਾਰੀ।
ਕਹਿੰਦਾ ਦੱਸ ਬੱਲੀਏ,
ਤੇਰੀ ਕੈ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ?
ਕਹਿੰਦੀ ਨਾ ਪੁੱਛ ਵੇ,
ਤੇਰੀ ਪੱਟੀ ਜਾਊ ਸਰਦਾਰੀ।
ਸੱਸ ਮੇਰੀ ਦੇ ਨਿਕਲੀ ਮਾਤਾ,
ਨਿਕਲੀ ਦਾਣਾ ਦਾਣਾ,
ਮਾਤਾ ਮੇਹਰ ਕਰੀ,
ਮੈ ਪੂਜਣ ਨੀ ਜਾਣਾ,
ਮਾਤਾ ਮੇਹਰ
ਮੁਝੇ ਆਪਣੀ ਹਦ ਮੇਂ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਹੈਂ,
ਲੋਕ ਇਸੇ ਮੇਰਾ ਗਰੂਰ ਸਮਝਤੇ ਹੈਂ…..
ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਈ ਆਂ ਭਾਬੀਏ
ਹਰਾ ਮੁੰਗੀਆ ਤਾਣੀ
ਵੀਰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਨੌਕਰ ਉੱਠ ਗਿਆ
ਆਪਾਂ ਹਾਣੋ ਹਾਣੀ
ਉੱਠ ਕੇ ਨੀ ਭਾਬੋ
ਭਰ ਦੇ ਦਿਉਰ ਦਾ ਪਾਣੀ।
ਕਿਹੜਾ ਧੀਰ ਬੰਨ੍ਹਾਵੇ ਕਣਕਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿਮ ਬੜੇ,
ਚੋਰ-ਲੁਟੇਰੇ ਨਿੱਤ ਵੇਖਣ ਜਦ ਚਾਰ-ਚੁਫੇਰੇ।
ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਮਸ਼ਰੂਫ ਰਹੋ
ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿੰਦਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ।
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਚਾਬੀ
ਵੱਸ ਗਏ ਆ ਕੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰਦੇਸਾਂ
ਤਰਸੇ ਬੋਲਣ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ
ਇਹ ਕੈਕਟਸ ਹੀ ਜੇਠ ਹਾੜ ਦੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਵਿਚ ਫੁੱਲ ਦੇਵੇਗਾ
ਗੁਲਦਾਉਦੀ ਨੇ ਖਿੜਨਾ ਹੁੰਦੈ ਜਾ ਕੇ ਸਬਜ ਬਹਾਰਾਂ ਵਿਚ
ਜੀਜਾ ਪੱਗ ਨਾ ਬੰਨ੍ਹੀ ਬੇ
ਤੂੰ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦੀ
ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਲਾੜਿਆ ਬੇ
ਸਾਡੇ ਨਾਈ ਜਿਹਾ ਯਾਰ ਮੰਗਦੀ
ਨਾਈ ਦੇ ਗਿਆ ਜਵਾਬ
ਕਹਿੰਦਾ ਮਾਈ ਮੇਰੇ ਨਾ ਪਸੰਦ ਦੀ
ਉਹਨੂੰ ਕਹੀਂ ਲਾੜਿਆ ਵੇ
ਘੱਗਰੀ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖੇ ਢੰਗ ਦੀ
ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਧੂਰੀ।
ਧੁਰੀ ਦੇ ਦੋ ਮੁੰਡੇ ਸੁਣੀਂਦੇ,
ਕੋਲੇ ਰੱਖਣ ਕਤੂਰੀ।
ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨੂੰ ਦੁੱਧ ਪਿਆਉਂਦੇ,
ਫੇਰ ਖੁਆਉਂਦੇ ਚੂਰੀ।
ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀਏ,
ਨੱਚ ਨੱਚ ਹੋ ਜਾ ਦੂਹਰੀ।
ਸੁਣ ਨੀ ਕੁੜੀਏ,ਮਛਲੀ ਵਾਲੀਏ,
ਮਛਲੀ ਨਾ ਚਮਕਾਈਏ,
ਨੀ ਖੂਹ ਟੋਭੇ ਤੇ ਚਰਚਾ ਹੁੰਦੀ,
ਚਰਚਾ ਨਾ ਕਰਵਾਈਏ,
ਧਰਮੀ ਬਾਬਲ ਦੀ,
ਪੱਗ ਨੂੰ ਦਾਗ ਨਾ ਲਾਈਏ,
ਧਰਮੀ ਬਾਬਲ
ਕਿਸੇ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਦੇਖ ਕੇ ਲੱਤਾਂ
ਨੀ ਖਿੱਚੀਆ ਉਝ ਭਾਵੇ
ਸਾਡੀ ,ਬਣਦੀ ਥੋੜਿਆ ਨਾਲ
ਆ……