ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਆਈਏ ਜਾਈਏ
ਛੰਦ ਪਰਾਗੇ ਚਾਬੀ
ਵੱਸ ਗਏ ਆ ਕੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰਦੇਸਾਂ
ਤਰਸੇ ਬੋਲਣ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ
ਇਹ ਕੈਕਟਸ ਹੀ ਜੇਠ ਹਾੜ ਦੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਵਿਚ ਫੁੱਲ ਦੇਵੇਗਾ
ਗੁਲਦਾਉਦੀ ਨੇ ਖਿੜਨਾ ਹੁੰਦੈ ਜਾ ਕੇ ਸਬਜ ਬਹਾਰਾਂ ਵਿਚ
ਜੀਜਾ ਪੱਗ ਨਾ ਬੰਨ੍ਹੀ ਬੇ
ਤੂੰ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦੀ
ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਲਾੜਿਆ ਬੇ
ਸਾਡੇ ਨਾਈ ਜਿਹਾ ਯਾਰ ਮੰਗਦੀ
ਨਾਈ ਦੇ ਗਿਆ ਜਵਾਬ
ਕਹਿੰਦਾ ਮਾਈ ਮੇਰੇ ਨਾ ਪਸੰਦ ਦੀ
ਉਹਨੂੰ ਕਹੀਂ ਲਾੜਿਆ ਵੇ
ਘੱਗਰੀ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖੇ ਢੰਗ ਦੀ
ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਧੂਰੀ।
ਧੁਰੀ ਦੇ ਦੋ ਮੁੰਡੇ ਸੁਣੀਂਦੇ,
ਕੋਲੇ ਰੱਖਣ ਕਤੂਰੀ।
ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨੂੰ ਦੁੱਧ ਪਿਆਉਂਦੇ,
ਫੇਰ ਖੁਆਉਂਦੇ ਚੂਰੀ।
ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀਏ,
ਨੱਚ ਨੱਚ ਹੋ ਜਾ ਦੂਹਰੀ।
ਸੁਣ ਨੀ ਕੁੜੀਏ,ਮਛਲੀ ਵਾਲੀਏ,
ਮਛਲੀ ਨਾ ਚਮਕਾਈਏ,
ਨੀ ਖੂਹ ਟੋਭੇ ਤੇ ਚਰਚਾ ਹੁੰਦੀ,
ਚਰਚਾ ਨਾ ਕਰਵਾਈਏ,
ਧਰਮੀ ਬਾਬਲ ਦੀ,
ਪੱਗ ਨੂੰ ਦਾਗ ਨਾ ਲਾਈਏ,
ਧਰਮੀ ਬਾਬਲ
ਕਿਸੇ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਦੇਖ ਕੇ ਲੱਤਾਂ
ਨੀ ਖਿੱਚੀਆ ਉਝ ਭਾਵੇ
ਸਾਡੀ ,ਬਣਦੀ ਥੋੜਿਆ ਨਾਲ
ਆ……
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨੇ ਮੀਂਹ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ
ਲੋਕੀ ਘੜਨ ਸਕੀਮਾਂ
ਮੌਲੇ ਤਾਂ ਹੁਣ ਹਲ ਵਾਹੁਣੋ ਹਟਗੇ
ਗੱਭਰੂ ਲੱਗ ਗੇ ਫੀਮਾਂ
ਗੱਭਣਾਂ ਤੀਮੀਆਂ ਨੱਚਣੋਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ
ਢਿੱਡ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਬੀਨਾਂ
ਲਹਿੰਗਾ ਭਾਬੋ ਦਾ
ਚੱਕ ਲਿਆ ਦਿਉਰ ਸ਼ੌਕੀਨਾਂ।
ਮੈਂ ਕਹਿਨਾ ਵਾਂ ਇਸ ਦੀ ਨੀਂਹ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰੋ,
ਆਗੂ ਕਹਿੰਦੇ ਮੱਥਾ ਬਦਲਣ ਵਾਲਾ ਏ।
ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਨੇ ਉਹ ‘ਬਾਬਾ’ ਜਿਹੜੇ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ,
ਤਕਦੀਰਾਂ ਨੂੰ ਅੱਲ੍ਹਾ ਬਦਲਣ ਵਾਲਾ ਏ।
ਮਿਲੇ ਨਾ ਰੋਟੀ ਇਕ ਟਾਈਮ ਵੀ ਐਨਾ ਮਾੜਾ ਨਸੀਬ
ਨਾ ਹੋਵੇ ਪੈਸਾ ਆਉਦਾ-ਜਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਬੰਦਾ ਰੂਹ ਦਾ ਗਰੀਬ ਨਾ ਹੋਵੇ
ਕਿਤਾਬਾਂ ਸੋਚਣ, ਮਹਿਸੂਸਣ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਢੰਗ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਮਰਮਰੀ ਜੰਗਲ ‘ਚ ਸ਼ਾਇਦ ਹੋ ਗਿਆ ਉਹ ਲਾ-ਪਤਾ
ਨਿੱਤ ਜ੍ਹਿਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਤੂੰ ਦੀਵੇ ਬਾਲਦਾ ਹੈਂ ਦੋਸਤਾ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਆਲੇ।
ਭਾਈਆਂ ਬਾਝ ਨਾ ਸੋਹਣ ਮਜਲਸਾਂ,
ਸੋਹਣ ਭਾਈਆਂ ਦੇ ਨਾਲੇ।
ਹੋਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਤਕੜੀਆਂ,
ਭਾਈ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਹਲੇ।
ਬਾਝ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ,
ਘੂਰਦੇ ਸ਼ਰੀਕੇ ਵਾਲੇ।