ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰਾਵਾਂ।
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਤੂਤ ਟਾਹਲੀਆਂ,
ਠੰਡੀਆਂ ਠੰਡੀਆਂ (ਮਿੱਠੀਆਂ) ਛਾਵਾਂ।
ਉਥੇ ਦੀ ਇਕ ਛੈਲ ਛਬੀਲੀ,
ਜੀਹਦੇ ਢੋਲ ਦਾ ਫੌਜ ‘ਚ ਨਾਵਾਂ।
ਬਿਨ ਮੁਕਲਾਈ ਛੱਡ ਗਿਆ ਉਹਨੂੰ,
ਲੈ ਕੇ ਚਾਰ ਕੁ ਲਾਮਾਂ।
ਚਿੱਠੀਆਂ ਪਾਵੇ, ਆਪ ਨਾ ਆਵੇ,
ਨਾ ਭੇਜੇ ਸਿਰਨਾਵਾਂ।
ਰੁੱਸੇ ਹੋਏ ਢੋਲਣ ਦਾ…..
ਮੈਂ ਕੀ ਲਾਜ ਬਣਾਵਾਂ।
ਸੌਹਰਿਆਂ ਮੇਰਿਆਂ ਅੱਡ ਕਰ ਦਿੱਤਾ,
ਦੇ ਕੇ ਛੱਪੜੀ ਤੇ ਘਰ ਵੇ,
ਰਾਤੀ ਡੱਡੂ ਬੋਲਦੇ,
ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਡਰ ਵੇ,
ਰਾਤੀ ਡੱਡੂ
ਮਰਜੀ ਦੇ ਮਾਲਕ ਆ ਬੁੱਗੇ
ਗੁੱਸਾ ਤੇ ਪਿਆਰ ਜਿਸ ਨਾਲ
ਕਰੀਦਾ ਹੱਕ ਨਾਲ ਕਰੀਦਾ…..
ਭਾਬੀ, ਭਾਬੀ ਕੀ ਲਾਈ ਆ ਦਿਉਰਾ
ਕੀ ਭਾਬੀ ਤੋਂ ਲੈਣਾ ।
ਬੁਰੀ ਮਹਿੰ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਪਾ ਦੇ
ਨਾਲੇ ਘੜਾ ਦੇ ਗਹਿਣਾ
ਭਾਬੀ ਦਾ ਝਿੜਕਿਆ ਵੇ
ਕੁਝ ਨੀ ਬੇਸ਼ਰਮਾ ਰਹਿਣਾ।
ਮਿਲੀ ਹੈ ਰਾਤ ਮਰ ਮਿਟ ਕੇ ਮਿਲਣ ਦੀ,
ਕਿ ਅੱਜ ਤੈਨੂੰ ਬਹਾਨੇ ਯਾਦ ਆਏ।
ਕਿਸੇ ਦੇ ਆਤਮ ਸਨਮਾਨ ਨੂੰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸੱਟ ਮਤ ਮਾਰੋਗੇ ਤਾ
ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਪਿਆਰਾ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਟੁੱਟ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਤੂੰ ਅਪਣਾ ਗ਼ਮ ਵੀ ਮੈਥੋਂ ਭੁੱਲ ਕੇ ਵਾਪਸ ਨਾ ਮੰਗ ਬੈਠੀਂ
ਹੈ ਮੈਥੋਂ ਏਹੀ ਸਰਮਾਇਆ ਤੇਰੇ ਜਾਣ ਦੇ ਮਗਰੋਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ ਬੰਗੇ।
ਬੰਗਿਆਂ ਦੀ ਇਕ ਨਾਰ ਸੁਣੀਦੀ,
ਪੈਰ ਓਸ ਦੇ ਨੰਗੇ।
ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੂੰ ਕਰੇ ਮਸ਼ਕਰੀ,
ਜੇ ਕੋਈ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘੇ।
ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ਦੇ ਉਸ ਨਾਗ ਬਣਾਏ,
ਮੁੱਛ ਫੁੱਟ ਗੱਭਰੂ ਡੰਗੇ।
ਡੰਗਿਆ ਨਾਗਣ ਦਾ……
ਮੁੜ ਪਾਣੀ ਨਾ ਮੰਗੇ।
ਸੌਹਰਿਆਂ ਮੇਰਿਆਂ ਅੱਡ ਕਰ ਦਿੱਤਾ,
ਦੇ ਕੇ ਸੇਰ ਕੁ ਆਟਾ,
ਵੇ ਨਿੱਤ ਕੌਣ ਲੜੇ,
ਕੌਣ ਪਟਾਵੇ ਝਾਟਾ,
ਵੇ ਨਿੱਤ
ਜੋ ਮਨ ਦੀਆਂ ਤਕਲੀਫਾਂ ਨੂੰ
ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਪਾਉਂਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਹੀ
ਕਰੋਧ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਉਂਦਾ
ਹੈ…..
ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਈ ਆਂ ਭਾਬੀਏ
ਹਰਾ ਮੂੰਗੀਆ ਤਾਣੀ
ਵੀਰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਨੌਕਰ ਉੱਠ ਗਿਆ
ਆਪਾਂ ਹਾਣੋ ਹਾਣੀ
ਮੁੜ੍ਹਕਾ ਲਿਆ ਦੂੰਗਾ
ਛੋਟਾ ਦਿਉਰ ਨਾ ਜਾਣੀ।
ਸੱਜਣ ਤਾਂ ਦਰਿਆਵਾਂ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹਵਾਂ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।