ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਨੀ ਤਾਂ ਸਿੱਖੀ ਹੈ
ਪਰ ਈਰਖਾ ਕਰਨੀ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖੀ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਹੈ
ਇਹ ਸ਼ਹਿਰੀ ਭੀੜ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਤੁਰਨ ਦੀ ਆਦੀ
ਤੂੰ ਕਿਸ ਤੋਂ ਵਾਕਿਆ ਪੁਛਦੈਂ ਤੂੰ ਕਿਸ ਤੋਂ ਹਾਦਸਾ ਪੁਛਦੈਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰਾਈਂ।
ਦੁਆਰ ਤੇਰੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਜੋਗੀ,
ਧੁਣੀ ਆਪ ਤਪਾਈਂ।
ਹੱਥ ਜੋਗੀ ਨੇ ਫੜਿਆ ਕਾਸਾ,
ਖੈਰ ਰਤਾ ਕੁ ਪਾਈਂ।
ਐਧਰ ਜਾਂਦੀ, ਓਧਰ ਜਾਂਦੀ,
ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੀ ਜਾਈਂ।
ਵਿਚ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੇ
ਝਾਂਜਰ ਨਾ ਛਣਕਾਈਂ।
ਲਾੜਾ ਤਾਂ ਬਠਾਉਣਾ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ
ਸਰਬਾਲੇ ਦੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਲੱਫੜ ਮਾਰੇ
ਲਾੜਾ ਤਾਂ ਬੈਠਾ ਉੱਚੀ ਅਟਾਰੀ
ਸਰਬਾਲੇ ਦੇ ਢੰਗਣੇ ‘ਚ ਸਲੰਘ ਮਾਰੀ
ਸਰਬਾਲਾ ਮੰਗਦਾ ਬਹੂ ਅਧਾਰੀ
ਤੇਰੇ ਲੈਕ ਹੈ ਨੀ ਭਾਈ ਕੰਨਿਆ ਕਮਾਰੀ
ਲੈਣੀ ਤਾਂ ਲੈ ਜਾ ਫਾਤਾਂ ਘੁਮਿਆਰੀ
ਦੇਖਣੀ ਪਾਖਣੀ ਪਰ ਹੈ ਬੱਜ ਮਾਰੀ
ਸੁਣ ਨੀ ਸੱਸੇ ਨਖਰੇ ਖੋਰੀਏ,
ਵਾਰ ਵਾਰ ਸਮਝਾਵਾਂ,
ਨੀ ਜਿਹੜਾ ਤੇਰਾ ਲੀੜਾ ਲੱਤਾ,
ਸੰਦੂਕ ਸਣੇ ਅੱਗ ਲਾਵਾਂ,
ਨੀ ਜਿਹੜੀ ਤੇਰੀ ਸੇਰ ਪੰਜੀਰੀ,
ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਖਿਡਾਵਾਂ,
ਗਲ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ, ਮੈ ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਖਾਵਾਂ,
ਗਲ ਭਰਾਵਾਂ
ਅਸੂਲਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਂਦੇ ਆ,
ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੰਨੇ ਨੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਦੇ ਤੋੜੇ ਨੀ…..
ਜਿਹੜੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਨਿਭਾਂਗੇ ਨਾਲ ਤੇਰੇ,
ਉਹ ਹੱਥ ਵੀ ਮਿਲਾਉਣਾ ਛੱਡ ਗਏ।
ਜਿਹੜੇ ਅੱਖੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਪੀਂਦੇ ਸੀ ਪਿਆਲੇ,
ਉਹ ਅੱਖ ਵੀ ਮਿਲਾਉਣਾ ਛੱਡ ਗਏ।
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦਿਉਰਾ ਅੱਡ ਤੂੰ ਹੋ ਜਾ
ਨਹੀਂ ਕਢਾ ਲੈ ਕੰਧ ਵੇ
ਮੈਂ ਬੁਰੀ ਕਰੂੰਗੀ
ਆਕੜ ਕੇ ਨਾ ਲੰਘ ਵੇ
ਅੱਜ ਤੋਂ ਭਾਬੀ ਨੇਮ ਚੁਕਾ ਲੈ
ਜੇ ਘਰ ਵੜ ਗਿਆ ਤੇਰੇ
ਨੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਤੂੰ ਚੂਲੀ ਭਰਾ ਲੈ
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਗੜਬੀ ਮੇਰੇ
ਜੇ ਮੈਂ ਮਰ ਗਿਆ ਨੀ
ਵਿੱਚ ਬੋਲੇਂਗਾ ਤੇਰੇ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਮਝੌਤੇ ਕਰਨੇ ਵੀ ਸਿੱਖੋ,
ਅਗਰ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਛੋਟਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਤੋੜਨ
ਦੀ ਬਜਾਏ ਝੁੱਕ ਕੇ ਲੰਘਣ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਮਝਦਾਰੀ ਹੈ
ਜਿਸ ਉਤੇ ਵੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਪੈ ਰਹੀ ਹੈ, ਉਹ ਜਾਂ ਪੱਕ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂ ਮੁਰਝਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਤਲਖ਼ ਮੌਸਮ ਸਾਹਮਣੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਕਿਉਂ ਝੁਕਾਵਾਂ
ਇਕ ਨਾ ਇਕ ਦਿਨ ਹਾਰ ਕੇ ਲੰਘ ਜਾਣੀਆਂ ਤੱਤੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਖਾਰਾ।
ਖਾਰੇ ਦੇ ਦੋ ਗੱਭਰੂ ਸੁਣੀਂਦੇ,
ਇਕ ਪਤਲਾ ਇਕ ਭਾਰਾ।
ਭਾਰੇ ਨੇ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲਿਆ,
ਪਤਲਾ ਅਜੇ ਕੁਆਰਾ।
ਭਾਬੀ ਨਾਲ ਨਿੱਤ ਲੜਦਾ,
ਭਰਤੀ ਹੋਣ ਦਾ ਮਾਰਾ।