ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਮੱਤੀ।
ਮੱਤੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੜਨ ਸੌਕਣਾਂ,
ਪਾ ਇੱਕੀ ਦੇ ਕੱਤੀ।
ਇਕ ਤਾਂ ਮੋੜਿਆਂ ਵੀ ਮੁੜ ਜਾਵੇ,
ਦੂਜੀ ਬਹੁਤੀ ਤੱਤੀ।
ਤੱਤੀ ਦਾ ਉਹ ਰੋਗ ਹਟਾਵੇ,
ਕੰਨੀਂ ਜੋ ਪਾਵੇ ਨੱਤੀ।
ਸਰਬਾਲਿਆ ਬੂਥਾ ਧੋਤਾ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਲਾੜੇ ਨੂੰ ਮਿਲ ’ਗੀ ਨਵੀਂ ਬਹੂ
ਤੂੰ ਖਾਲੀ ਹੱਥੀਂ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਸੱਸ ਵੀ ਨੀ ਘੂਰਦੀ,
ਸੌਹਰਾ ਵੀ ਨੀ ਘੂਰਦਾ,
ਛੜਾ ਜੇਠ ਭੈੜਾ ਕਿਓ ਬੋਲੇ ਨੀ,
ਸਾਡੇ ਬਿਨਾ ਪੁਛੇ ਕੁੰਡਾ ਕਿਓ ਖੋਲੇ ਨੀ,
ਸਾਡੇ ਬਿਨਾ
ਆ ਨੀ ਭਾਬੀਏ ਹੱਸੀਏ ਖੇਡੀਏ
ਚੱਲੀਏ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰ ਨੀ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਪਕਾ ਲਈਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ
ਮੇਰਾ ਡੱਕਿਆ ਹਲ ਨੀ।
ਉਹਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ
ਯਾਦ ਭਾਬੀਏ ਕਰ ਨੀ।’
ਦਿਲ ’ਚ ਮੈਂ ਨਾਮ ਸਦਾ ਧੜਕਦਾ ਤੇਰਾ ਰੱਖਿਆ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਹਰਿਕ ਹਾਲ ਜਿਊਂਦਾ ਰੱਖਿਆ।
ਇਕ ਵਧੀਆ ਇਨਸਾਨ ਆਪਣੀ ਜ਼ਬਾਨ ਤੋਂ ਹੀ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤਾਂ ਕੰਧਾਂ ‘ਤੇ ‘ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਕ ਮੋਹਲਤ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਰੌਣਕ ਅਤੇ ਬਰਕਤ ਅਸੀਂ ਆਪ ਭਰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਛਡ ਦੇਂਦੇ ਨੇ ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਮਾਰੇ ਨੇਤਾ ਜੀ
ਯੂਰੀਆ ਤੇ ਸੀਮਿੰਟ ਨੇ ਖਾਂਦੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਚਾਰਾ ਚਰਦੇ ਨੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰਾਈਆਂ।
ਉਰਲਾ ਪਾਸਾ ਝਿਉਰਾਂ ਮੱਲਿਆ,
ਪਰਲਾ ਪਾਸਾ ਨਾਈਆਂ।
ਨਾਈਆਂ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ ਸੁਣਾਂਦੀਆਂ,
ਤੁਰਨ ਜਿਵੇਂ ਮੁਰਗਾਈਆਂ।
ਉਰਲੀ ਢਾਬ ਤੇ ਮੇਲਾ ਲੱਗਦਾ,
ਮੇਲਾ ਵੇਖਣ ਆਈਆਂ।
ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਲੱਪ ਲੱਪ ਸੁਰਮਾ,
ਪੈਰੀਂ ਝਾਂਜਰਾਂ ਪਾਈਆਂ।
ਵੇਖ ਵੇਖ ਜੱਟ ਹੋਏ ਸ਼ਰਾਬੀ,
ਹੱਟ ਭੁੱਲੇ ਹਲਵਾਈਆਂ।
ਕੁੜਤੀ ਤੇ ਮੋਰਨੀਆਂ,
ਛੜੇ ਪੱਟਣ ਨੂੰ ਪਾਈਆਂ।
ਸੰਬਰ ਸੁੰਬਰ ਢੇਰੀਆਂ ਮੈ,
ਬੂਹੇ ਅੱਗੇ ਲਾਉਦੀ ਆਂ,
ਆਈ ਗੁਆਂਢਣ ਫਰੋਲ ਗਈ,
ਸਾਡਾ ਰੁੱਖ ਰਾਂਝੇ ਨਾਲੋਂ ਤੋੜ ਗਈ,
ਸਾਡਾ
ਉਹਨੇ ਦਸਤਾਰ ਤਾਂ ਬੰਨ੍ਹੀ ਮਗਰ ਮਤਲਬ ਹੈ ਉਸ ਦਾ ਹੋਰ,
ਕਿਤੇ ਭੁੱਲ ਕੇ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾ ਪੱਗੜੀ ਵਟਾ ਲੈਣਾ।
ਲੱਭਦਾ ਫਿਰੇਂ ਕੀ ਦਿਉਰਾ
ਰੁਪ ਦੀਆਂ ਮੰਡੀਆਂ ‘ਚੋਂ
ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਤੂੰ ਪੱਗ ਵੇ ਨਵਾਬ ਵਰਗੀ
ਤੇਰੇ ਜੱਟੀ ਨਾ ਪਸੰਦ ਵੇ
ਸ਼ਰਾਬ ਵਰਗੀ।