ਅਜੇ ਤਕ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਇਕ ਵੀ ਬੰਦਾ ਪਸੀਨੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਡੁੱਬਿਆ।
ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਓਹੀ ਤੋਹਫ਼ਾ ਆਖ਼ਰ ਨਸੀਬ ਹੋਣਾ
ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਮੌਤ ਉੱਤੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾਉਣ ਵਾਲੇ
ਰਾਇਆ, ਰਾਇਆ, ਰਾਇਆ !
ਕੈਦ ਅੱਜ ਮੁੱਕ ਗਈ ਯਾਰ ਦੀ,
ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾਇਆ।
ਅੱਖੀਆਂ ’ਚ ਰਾਤ ਲੰਘ ਗੀ,
ਪਰ ਯਾਰ ਅਜੇ ਨਾ ਆਇਆ।
ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਰੋਣ ਆਂਦਰਾਂ,
ਰੋਵੇ ਰੰਗਲਾ ਪਲੰਘ ਡਹਾਇਆ।
ਉਡੀਕਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ,
ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਜਾਗ ਨਾ ਲਾਇਆ।
ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਵੀਰੇ ਖੁੰਢਾ ਉੱਤੇ ਬੈਦੇ,
ਮੇਰਾ ਵੀਰਾ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ ਲਿਖੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ,
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ
ਜੀਅ ਸਦਕੇ ਤੀਰ ਚਲਾ ਸੱਜਣਾ, ਚੱਲ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕਰ।
ਨਫ਼ਰਤ ਵੀ ਕਰ ਲਈਂ ਰੱਜ-ਰੱਜ ਕੇ ਪਰ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਕਰ।
ਮੇਰੇ ਜੇਠ ਦਾ ਮੁੰਡਾ
ਨੀ ਬੜਾ ਸ਼ੌਂਕੀ
ਕੱਲ੍ਹ ਮੇਲੇ ਨੀ ਗਿਆਨੂੰ
ਲਿਆਇਆ ਕੱਜਲ ਦੀ ਡੱਬੀ
ਕਹਿੰਦਾ ਪਾ ਚਾਚੀ
ਨੀ ਅੱਖਾ ਮਿਲਾ ਚਾਚੀ।
ਕਿਨਾਰਾ ਨਾ ਮਿਲੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਪਰ
ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਡੋਬ ਕੇ ਨੀ ਤਰਨਾ ਮੈ…
ਖੂੰਡੀ ਨਾਲ ਤੁਸੀ ਤੁਰਦੇ ਵੇ ਬੁੱਢੜਿਓ
ਅੱਖ ਤਾਂ ਰੱਖਦੇ ਓਂ ਕੈਰੀ
ਐਨਕਾਂ ਦੇ ਸੀਸਿਆਂ ਚੋਂ ਬਿੱਲ ਬਤੌਰੀ ਵਾਗੂੰ
ਝਾਕਦੇ ਓਂ ਚੋਰੀਓ ਚੋਰੀ
ਕੁਝ ਕੁ ਪੱਥਰ ਰਹਿ ਜਾਣੇ ਨੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਜਹਿਰੀ ਬਰਛੇ
ਇਸ ਦੁਨੀਆ ‘ਚੋਂ ਮੁੱਕ ਗਈਆਂ ਜੇ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਛੋਲੇ! ਛੋਲੇ! ਛੋਲੇ!
ਨਣਦੇ ਪੁਆੜੇ ਹੱਥੀਏ,
ਜਾ ਕੇ ਭੇਦ ਸਹੁਰੇ ਕੋਲ ਖੋਲ੍ਹੇ।
ਕੱਚਾ ਰੰਗ ਪੀਲਾ ਪੈ ਗਿਆ,
ਦਿਲ ਧੜਕੇ ਕਾਲਜਾ ਡੋਲੇ।
ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਨੂੰ,
ਕਦੇ ਬੈਠ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਖੋਲ੍ਹੇ।
ਮਾਹੀ ਜੀਹਦਾ ਲਾਮ ਨੂੰ ਗਿਆ,
ਓਹੋ ਬੈਠ ਕੇ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਫੋਲੇ।
ਹਰੇ ਹਰੇ ਘਾਹ ਉੱਤੇ,
ਸੱਪ ਫੂਕਾਂ ਮਾਰਦਾ,
ਭੱਜੋ ਵੀਰੋ ਵੇ,
ਬਾਪੂ ਕੱਲਾ ਮੱਝਾਂ ਚਾਰਦਾ,
ਭੱਜੋ ਵੀਰੋ
ਧਰੋ ਪਾਣੀ, ਖਿਲਾਰੋ ਚੋਗ,
‘ਸੂਫ਼ੀ’ ਰੁੱਖ ਵੀ ਲਾਵੋ,
ਬਣਾ ਕੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਪੰਛੀ,
ਦੁਬਾਰਾ ਚਹਿਕਦੇ ਵੇਖੋ।