ਹੁੱਲ ਗਈ,ਹੁੱਲ ਗਈ,ਹੁੱਲ ਗਈ ਵੇ,
ਸੀਟੀ ਮਾਰ ਚੁਵਾਰਾ ਤੇਰਾ ਭੁੱਲ ਗਈ ਵੇ,
ਸੀਟੀ ਮਾਰ
ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਤੋੜ ਕੇ ਟਾਹਣੇ,
ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ ਇੱਕ ਵੰਝਲੀ,
ਜੋ ਦਿਲ ਦੇ ਦਰਦ ਨੇ ਮੇਰੇ,
ਉਦ੍ਹੇ ਨਗਮੇ ਬਣਾ ਲੈਨਾਂ।
ਇਹ ਗੱਲ ਤੇਰੀ ਮਾੜੀ ਕੁੜੀਏ
ਤੇਲ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਮਲਦੀ
ਜੇ ਨੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਫੜ ਕੇ ਢਾਹ ਲਈ
ਫੇਰ ਫਿਰੇਂਗੀ ਲੜਦੀ
ਵਿੱਚ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੇ
ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਕੀ ਕਰਦੀ।
ਕਮੀਆਂ ਸਾਰਿਆ ਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ
ਪਰ ਨਜਰ ਸਿਰਫ ਦੂਸਰਿਆਂ ਚ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਚੰਨ ਤਾਂ ਛੁਪਿਆ ਬੱਦਲੀਂ ਸਈਓ ਤਾਰਾ ਟਾਵਾਂ ਟਾਵਾਂ
ਖਲਕਤ ਸੌਂ ਗਈ ਗਹਿਰੀ ਨੀਂਦੇ ਮੈਂ ਮਿਲਣ ਮਾਹੀ ਨੂੰ ਜਾਵਾਂ
ਰਾਤ ਬੀਤ ਗਈ ਹੋ ਗਿਆ ਤੜਕਾ ਕੂਹਣੀ ਮਾਰ ਜਗਾਵਾਂ
ਛੱਡ ਦੇ ਬਾਂਹ ਮਿੱਤਰਾ ਰਾਤ ਪਈ ਤੇ ਫਿਰ ਆਵਾਂ
ਛੱਡ ਦੇ ਬਾਂਹ ਮਿੱਤਰਾ
ਧਾਵੇ! ਧਾਵੇ! ਧਾਵੇ!
ਲੁਧਿਆਣੇ ਟੇਸ਼ਨ ਤੇ,
ਚਿੜਾ ਚਿੜੀ ਨੂੰ ਵਿਆਹੀ ਜਾਵੇ।
ਚੂਹੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਧਰਿਆ,
ਕਿਰਲਾ ਬੋਲੀਆਂ ਪਾਵੇ।
ਕਾਟੋ ਦੇ ਮੁੰਡਾ ਜੰਮਿਆ,
ਉਹਨੂੰ ਦੁੱਧ ਚੁੰਘਣਾ ਨਾ ਆਵੇ।
ਨਣਦ ਵਛੇਰੀ ਨੂੰ,
ਹਾਣ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਨਾ ਥਿਆਵੇ।
ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਜੀਜੇ ਖੁੰਢਾਂ ਉੱਤੇ ਬਹਿੰਦੇ,
ਮੇਰਾ ਜੀਜਾ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ ਠੇਕੇ ਦੀ ਬੋਤਲ,
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨੀ,
ਜਿਹਦੇ ਠੇਕੇ
ਝੜ ਗਏ ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਜਦ ਵੀ, ਬਿਰਖ ਹੇਰਵਾ ਕਰਦਾ,
ਡਾਰ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਦੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਉਹਦਾ ਦਰਦ ਵੰਡਾਉਣ।
ਅੱਧੀ ਰਾਤੋਂ ਉੱਠਿਆ ਵਰੋਲਾ
ਘਰ ਤੇਰੇ ਨੂੰ ਆਇਆ ।
ਮੱਚਦੇ ਦੀਵੇ ਗੁੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ
ਹੱਥ ਡੌਲੇ ਨੂੰ ਪਾਇਆ
ਸੁੱਤੀਏ ਜਾਗ ਪਈ
ਜਾਨ ਹੀਲ ਕੇ ਆਇਆ।
ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਾ ਬਸ ਇਹ ਹੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ।
ਹਾਲਾਤ ਜਿਦਾਂ ਦੇ ਵੀ ਹੋਣ ਉਨਾਂ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਕਰ ਲਵੋ
ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਾਲਾਇਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਜਗਾ ਦਿਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਲਾਇਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਨਾਲਾਇਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਹਰ ਬੰਦੇ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਵੱਖਰੀ ਕੀਮਤ ਹੈ
‘ਨਾ ਵਿਕਣਾ’ ਇਸ ਬਸਤੀ ਦਾ ਦਸਤੂਰ ਨਹੀਂ