ਕੁੜਤੀ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਜੀਜਾ ਮੋਰਾਕੀਨ ਦੀ
ਵਿਚ ਵਿਚ ਜਰੀ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ
ਭੈਣਾਂ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਜੀਜਾ ਜਾਰਨੀ
ਬਿਕਦੀ ਵਿਚ ਬੇ ਬਜਾਰਾਂ
ਗੱਲਾਂ ਤਾਂ ਕਰਦੀ ਜੀਜਾ ਨੌਖੀਆਂ (ਅਨੋਖੀਆਂ)
ਵੇ ਖਸਮ ਮੰਗਦੀ ਬਾਰਾਂ ਬਾਰਾਂ
ਦੌੜ ਰਿਹਾ ਸਾਂ, ਹੌਲੀ ਹੋਇਆਂ, ਫਿਰ ਤੁਰਿਆਂ, ਪਰ ਹੁਣ
ਜਿਸ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਰਲਣਾ ਉਸ ਤੋਂ ਪੁਛ ਪੁਛ ਪੈਰ ਧਰਾਂ
ਮੱਛੀਆਂ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਪਾਣੀ, ਹਾਅ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਮਾਰਨ,
ਜਾਣ ਕੇ ਬੋਲਾ ਬਣਦਾ ਬੰਦਾ, ਸੁੱਟਣ ਲੱਗਾ ਜਾਲ।
ਰਾਇਆ! ਰਾਇਆ! ਰਾਇਆ!
ਕਾਲਾ ਵੱਛਾ ਗੋਰੀ ਗਾਂ ਦਾ,
ਸੀਗ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਤਰਿਹਾਇਆ।
ਪਹਿਲੀ ਢਾਬ ਤੇ ਪਾਣੀ ਗੰਧਲਿਆ,
ਦੂਜੀ ਢਾਬ ਤੇ ਲਾਇਆ।
ਪੀਂਦੇ-ਪੀਂਦੇ ਨੂੰ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਰ ਗਈ,
ਸਲੰਗਾਂ ਨਾਲ ਹਟਾਇਆ।
ਵੱਡੇ ਭਾਈ ਦੀ ਸਲੰਗ ਟੁੱਟ ਗਈ,
ਨੌ ਸੌ ਕੋਕ ਜੜ੍ਹਾਇਆ।
ਨੌ ਸੌ ਕੋਕ ਨੇ ਪਾਈ ਪੂਰੀ,
ਲਾਖਾ ਸ਼ੇਰ ਜੜਾਇਆ।
ਲਾਖੇ ਸ਼ੇਰ ਨੇ ਮਾਰੀ ਧੁਰਲੀ,
ਨਾਭਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਖਾਇਆ।
ਨਾਭੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਆਖਣ,
ਧੰਨ ਗਊ ਦਾ ਜਾਇਆ।
ਨੀ ਸੁਰਮਾ ਪੰਜ ਰੱਤੀਆਂ,
ਕਿਹੜੇ ਸ਼ੌਕ ਨੂੰ ਪਾਇਆ।
ਹਰਾ ਹਰਾ ਘਾਹ,
ਨੀ ਸੌਹਰੇ ਦੀਏ ਜਾਈਏ,
ਕਦੇ ਪ੍ਰਾਹੁਣੀ ਆ,
ਨੀ ਸੌਹਰੇ
ਕਾਲਜ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਬੜੇ ਸ਼ੁਕੀਨੀ
ਜੀ. ਟੀ. ਰੋਡ ਤੇ ਖੜ੍ਹਦੇ
ਜਾਂਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਕੁਛ ਨਾ ਆਖਦੇ
ਆਉਂਦੀ ਨੂੰ ਬਾਹੋਂ ਫੜਦੇ
ਵੇਲਾ ਆਥਣ ਦਾ
ਬਹਿਜਾ ਬਹਿਜਾ ਕਰਦੇ।
ਰੜਕੇ-ਰੜਕੇ-ਰੜਕੇ
ਭੈਣਾਂ-ਭੈਣਾ ਕਦੇ ਨਾ ਲੜੀਆਂ
ਸਾਢੂ ਮਰ ਗਏ ਖਹਿ ਕੇ
ਕੋਇਲਾਂ ਬੋਲਦੀਆਂ
ਵਿੱਚ ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਬਹਿਕੇ।
ਹੋਣੀਆਂ-ਅਣਹੋਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਅਜੇ ਫਸਿਆ ਪਿਐਂ,
ਪਰ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਤੁਰ ਪਏ ਹਾਂ ਸੂਰਜਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ।
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਹੈ ਜੋ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੁਣ
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਹੱਸਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ॥
ਆਸ਼ਾਵਾਦੀ ਹਨੇਰੇ ਵਿਚ ਵੀ ਵੇਖ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਨਿਰਾਸ਼ਾਵਾਦੀ ਦੀਵੇ ਨੂੰ ਫੂਕ ਮਾਰ ਕੇ ਬਝਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਫੇਰ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰਨ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਕਿਆਂ ਸਾਹਾਂ ਨਾਲ
ਤੂੰ ਨਦੀਆਂ ਵਿਚ ਵਗਦੈਂ, ਛਡ ਕੇ ਤੜਪਦੀਆਂ ਫ਼ਸਲਾਂ
ਧਾਵੇ! ਧਾਵੇ! ਧਾਵੇ!
ਅਸੀਂ ਗੱਡੀ ਉਹ ਚੜਨੀ,
ਜਿਹੜੀ ਬੀਕਾਨੇਰ ਨੂੰ ਜਾਵੇ।
ਉਥੇ ਕੀ ਵਿਕਦਾ ?
ਉਥੇ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਵਿਕਦੀ,
ਮੇਰੀ ਨਣਦ ਵਿਕਣ ਨਾ ਜਾਵੇ।
ਨਣਦ ਵਿਕ ਲੈਣ ਦੇ,
ਤੇਰੇ ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਕਰਾਦੂ ਵਾਲੇ।
ਭਾਬੀ ਦੀ ਕੁੜਤੀ ਤੇ,
ਤੋਤਾ ਚਾਂਗਰਾਂ ਮਾਰੇ।