ਕਾਨਾ-ਕਾਨਾ-ਕਾਨਾ
ਖੂਹ ਤੇ ਡੋਲ ਪਿਆ
ਫਿਰ ਪਾਣੀ ਭਰਨ ਰਕਾਨਾ
ਥੋੜ੍ਹੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਮੈਂ ਭਿੱਜ ਗਈ
ਬਹੁਤਾ ਭੱਜਿਆ ਯਾਰ ਬਿਗਾਨਾ
ਮੁੱਖ ਤੇ ਮੁੱਖ ਧਰ ਕੇ
ਸੌਂ ਜਾ ਛੈਲ ਜਵਾਨਾਂ।
ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਇਸ ਲਈ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ,
ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ
ਸਈਓ ਨੀ ਮੇਰੀ ਲਾਲ ਪੱਖੀ ਪੰਜ ਦਾਣਾ
ਲਾੜੇ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਖਸਮ ਕਰਾਈਏ
ਇਕ ਅੰਨ੍ਹਾ ਇਕ ਕਾਣਾ
ਕਾਣਾ ਤਾਂ ਏਹਨੂੰ ਗੋਦੀ ਬਠਾਊ
ਅੰਨ੍ਹਾਂ ਦਊ ਦੱਖੂਦਾਣਾ
ਖੌਰੇ ਕੇਸ ਗਲੀ ‘ਚੋਂ ਮੈਂ ਹਾਂ ਲੰਘਦੀ ਪਈ
ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਸਹਿਮੀ ਸਹਿਮੀ ਕੰਬਦੀ ਪਈ
ਹਰ ਬੂਹੇ ’ਤੇ ਰੁਕਦੀ ਰੁਕ ਕੇ ਟੁਰ ਪੈਂਦੀ
ਖ਼ੌਰੇ ਕੀਹਨੂੰ ਲੱਭਦੀ ਮੈਂ ਕੀ ਮੰਗਦੀ ਪਈ
ਰੂਪ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਗੁਆਚ ਗਈ
ਕੁੜੀਏ ਤੂੰ ਬੇ-ਰੰਗਾਂ ਤੋਂ ਰੰਗ ਮੰਗਦੀ ਪਈ
ਰੜਕਦਾ ਤਾ ਓਨਾ ਨੂੰ ਹਾ,ਮੈ ਜਿੱਥੇ ਝੁਕਦਾ ਨਹੀਂ !
ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਮੈ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ,ਓ ਕਿਤੇ ਝੁਕਣ ਨੀ ਦਿੰਦੇ
ਖੱਟਾ ਪੋਣਾ ਲੈ ਕੇ ਨੀ ਮੈ ਸਾਗ ਲੈਣ ਗਈ ਸਾਂ,
ਉਥੇ ਪੋਣਾ ਟੰਗ ਆਈ ਆਂ,
ਨਿੱਕਾ ਦਿਓਰ ਨਾਨਕੀ ਮੰਗ ਆਈ ਆਂ,
ਨਿੱਕਾ ……,
ਫੁੱਲ, ਪੱਤਿਆਂ ਤੇ ਤਾਰਾਂ ਉੱਤੇ, ਲਟਕ ਰਹੇ ਹੰਝੂ ਹੀ ਹੰਝੂ,
ਚੰਦਰਮਾ ਦੀ ਗੋਦੀ ਬਹਿ ਕੇ, ਹਉਕੇ ਭਰਦੀ ਰਾਤ ਰਹੀ ਹੈ।
ਨਿਆਣੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਾਹਨੂੰ ਗੱਭਰੂਆ
ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਨਾਰੀ
ਭਰ ਕੇ ਥੱਬਾ ਸਿੱਟ ਲਈ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ
ਕੌਲ ਕਰੂੰਗੀ ਪੂਰੇ
ਐਥੋਂ ਮੁੜ ਜਾ ਵੇ
ਕਰ ਦੇਊਂ ਹੌਂਸਲੇ ਪੂਰੇ।
ਚੰਗੇ ਮੌਕੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਚ ਨਾ ਬੈਠੋ, ਮੌਕਾ ਚੁਣੋ
ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ।
ਧਾਰਮਿਕ ਸਥਾਨ ਤੇ ਹੱਸਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਉਥੇ ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਨਾਲੋਂ ਵੱਡਾ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।
ਜਿਸਮ ਤਕ ਹੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀਮਤ ਅਸਰ ਪੌਸ਼ਾਕ ਦਾ
ਬਦਲਦੀ ਹੈ ਸੋਚ ਵੀ ਪਹਿਰਾਵਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ
ਗੱਲ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਕਦੇ ਨਹੀਓ ਮੋੜਦੇ
ਨੀ ਰੱਖਦੇ ਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਮੋੜਕੇ॥