ਤੇਰਾ ਮਾਰਾ ਮੈਂ ਖੜ੍ਹਾ ਮੋੜ ਤੇ
ਲੱਤ ਸਾਇਕਲ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ
ਪਾਸਾ ਮਾਰ ਕੇ ਲੰਘ ਗਈ ਕੋਲ ਦੀ
ਝਾਂਜਰ ਨੂੰ ਛਣਕਾ ਕੇ
ਉਹ ਦਿਨ ਭੁੱਲਗੀ ਨੀ
ਮਿੱਠੇ ਮਾਲਟੇ ਖਾ ਕੇ ।
ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇਖ ਕੇ,
ਪਰ ਯਾਰਾ! ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਪਿੱਪਲ ਉਦਾਸ ਹੈ।
ਦੂਜੇ ਸਾਰੇ ਗਲਤ ਮੈ ਹੀ ਸਹੀ ਹਾ
ਦੂਜੇ ਸਾਰੇ ਮਾੜੇ ਮੈ ਹੀ ਚੰਗਾ ਹਾ
ਕਦੇ ਅੱਖਾ ਤੋ ਘਮੰਡ ਦੀ ਪੱਟੀ ਖੋਲ ਕੇ ਦੇਖੋ
ਕਦੇ ਦਿਲ ਚ ਭਰਿਆ ਜ਼ਹਿਰ ਬਹਾਰ ਕੱਢਕੇ ਦੇਖੋ .
ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਤੋ ਬੁਰੇ ਆਪਾ ਖੁਦ ਹੀ ਹੋਈਏ
ਜੀਜਾ ਖਿੱਚ ਵੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਡੋਲ
ਪਹਿਲੀ ਘੁੱਟ ਮੈਂ ਵੇ ਭਰਾਂ
ਜੀਜਾ ਦੇਹ ਵੇ ਭੈਣ ਦਾ ਸਾਕ
ਬਚੋਲਣ ਮੈਂ ਵੇ ਬਣਾਂ
ਸੱਚ ਦੇ ਜਿਸਦੇ ਪੱਲੇ ਤੇ ਕਿਰਦਾਰ ਖ਼ਰਾ ਹੈ
ਦੇਣ ਲਈ ਉਹ ਹੋਕਾ ਨਗਰ ਨਗਰ ਜਾਇਗਾ
ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਜੋ ਬਣ ਜੇ ਸੈਨਿਕ,
ਸੈਨਿਕ ਉਮਰ-ਸਾਰੀ।
ਯੋਗ ਯੋਗਤਾ ਦੋਨੋ ਰੱਖਦੈ,
ਸਾਂਭ ਸੰਭਾਲ ਤਿਆਰੀ।
ਭੀੜ ਪਈ ਤਾਂ ਲਭਦੇ ਸੈਨਿਕ,
ਕੀ ਨਰ, ਕੀ ਨਾਰੀ।
ਸੈਨਿਕ ਸੇਵਕ ਨੇ…
ਉਮਰ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ।
ਗਾਉਣ ਜਾਣਦੀ,ਨੱਚਣ ਜਾਣਦੀ,
ਮੈ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤੋ ਹਾਰੀ,
ਨੀ ਉਧਰੋ ਰੁਮਾਲ ਹਿੱਲਿਆ,
ਮੇਰੀ ਇੱਧਰੋ ਹਿੱਲੀ ਫੁਲਕਾਰੀ,
ਨੀ ਉਧਰੋ ……,
ਅੰਨ੍ਹੇ, ਗੂੰਗੇ, ਬੋਲੇ ਲੋਕ ਨੇ ਤੇਰੀ ਧਰਤੀ ਦੇ,
ਸ਼ਬਦ ਰਬਾਬ ਦੇ ਨਾਲੋਂ ਰਿਸ਼ਤਾ ਤੋੜ ਲਿਆ।
ਢਾਈਆਂ-ਢਾਈਆਂ-ਢਾਈਆਂ
ਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਰੇਸ਼ਮੀ ਜਾਕਟਾਂ ਪਾਈਆਂ
ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਹੁਲਾਰਾ ਮਾਰ ਕੇ
ਹਿੱਕਾਂ ਅੰਬਰਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਾਈਆਂ
ਪੀਂਘਾਂ ਝੂਟਦੀਆਂ
ਵੱਡਿਆਂ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਈਆਂ।
ਖੁਸ਼ੀ ਇਕ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ,
ਇਹ ਲੱਭਿਆ ਨਹੀਂ
ਖੁਭਿਆਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।
ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀਆਂ ਵੇਲੇ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਚੰਗੀ ਲਗ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।
ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗਰਮ ਜੋਸ਼ੀਆਂ ਵਾਲੇ ਗਏ ਜ਼ਮਾਨੇ
ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਲੋਕ ਮਿਲਾਉਂਦੇ ਅਜ ਕਲ ਬਸ ਦਸਤਾਨੇ