ਸੱਚ ਦੇ ਜਿਸਦੇ ਪੱਲੇ ਤੇ ਕਿਰਦਾਰ ਖ਼ਰਾ ਹੈ
ਦੇਣ ਲਈ ਉਹ ਹੋਕਾ ਨਗਰ ਨਗਰ ਜਾਇਗਾ
ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਜੋ ਬਣ ਜੇ ਸੈਨਿਕ,
ਸੈਨਿਕ ਉਮਰ-ਸਾਰੀ।
ਯੋਗ ਯੋਗਤਾ ਦੋਨੋ ਰੱਖਦੈ,
ਸਾਂਭ ਸੰਭਾਲ ਤਿਆਰੀ।
ਭੀੜ ਪਈ ਤਾਂ ਲਭਦੇ ਸੈਨਿਕ,
ਕੀ ਨਰ, ਕੀ ਨਾਰੀ।
ਸੈਨਿਕ ਸੇਵਕ ਨੇ…
ਉਮਰ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ।
ਗਾਉਣ ਜਾਣਦੀ,ਨੱਚਣ ਜਾਣਦੀ,
ਮੈ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤੋ ਹਾਰੀ,
ਨੀ ਉਧਰੋ ਰੁਮਾਲ ਹਿੱਲਿਆ,
ਮੇਰੀ ਇੱਧਰੋ ਹਿੱਲੀ ਫੁਲਕਾਰੀ,
ਨੀ ਉਧਰੋ ……,
ਅੰਨ੍ਹੇ, ਗੂੰਗੇ, ਬੋਲੇ ਲੋਕ ਨੇ ਤੇਰੀ ਧਰਤੀ ਦੇ,
ਸ਼ਬਦ ਰਬਾਬ ਦੇ ਨਾਲੋਂ ਰਿਸ਼ਤਾ ਤੋੜ ਲਿਆ।
ਢਾਈਆਂ-ਢਾਈਆਂ-ਢਾਈਆਂ
ਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਰੇਸ਼ਮੀ ਜਾਕਟਾਂ ਪਾਈਆਂ
ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਹੁਲਾਰਾ ਮਾਰ ਕੇ
ਹਿੱਕਾਂ ਅੰਬਰਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਾਈਆਂ
ਪੀਂਘਾਂ ਝੂਟਦੀਆਂ
ਵੱਡਿਆਂ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਈਆਂ।
ਖੁਸ਼ੀ ਇਕ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ,
ਇਹ ਲੱਭਿਆ ਨਹੀਂ
ਖੁਭਿਆਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।
ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀਆਂ ਵੇਲੇ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਚੰਗੀ ਲਗ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।
ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗਰਮ ਜੋਸ਼ੀਆਂ ਵਾਲੇ ਗਏ ਜ਼ਮਾਨੇ
ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਲੋਕ ਮਿਲਾਉਂਦੇ ਅਜ ਕਲ ਬਸ ਦਸਤਾਨੇ
ਗਾਂਧੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ,ਪਾਣੀ ਲਾਉਦਾ ਏ ਤਮਾਕੂ ਨੂੰ,
ਮਾਂ ਤੇਰੀ ਕਮਜਾਤ, ਵੇ ਕੀ ਆਖਾਂ ਤੇਰੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ,
ਮਾਂ ਤੇਰੀ ………..,
ਜੁੜਿਆਂ ਹੱਥਾਂ ‘ਤੇ ਜਦ, ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਜ਼ਾਬਰ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਕਰੇ।
ਵੇਖ ਕੇ ਅਨਿਆਂ, ਸੁਰਖ਼ ਸਮਾਂ ਤਦ ਮਾਲਾ ਨੂੰ ਤਲਵਾਰ ਕਰੇ।
ਗੋਰੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਦੇ
ਵਿੱਚ ਛਣਕੇ ਚੂੜਾ
ਮਹਿੰਦੀ ਵਾਲੇ ਪੈਰਾਂ ‘ਚ
ਪੰਜੇਬ ਛਣਕੇ
ਅੱਜ ਨੱਚਣਾ
ਗਿੱਧੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲਾਟ ਬਣਕੇ
ਜਿਹੜੇ ਕਦੋਂ ਜਿਉਣ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਰਹੇ ਹੋਣ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਦੇ ਕਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਹੀਂ ਬਣੀਂਦਾ….