ਆਪਣੀ ਜੇ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਾਉਣੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ,
ਉੱਡ ਜਰਾ ਜਿਆ ਵੱਖਰਾ ਹੋ ਕੇ ਡਾਰਾਂ ਤੋਂ।
ਆ ਵੇ ਯਾਰਾ
ਜਾਹ ਵੇ ਯਾਰਾ
ਤੇਰੀਆਂ ਉਡੀਕਾਂ ਬੜੀਆਂ
ਜਿਸ ਦਿਨ ਤੇਰਾ ਦੀਦ ਨਾ ਹੋਵੇ
ਅੱਖੀਆਂ ਉਡੀਕਣ ਖੜ੍ਹੀਆਂ
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹੋ ਗਈ
ਅੱਖਾਂ ਜਦੋਂ ਦੀਆਂ ਲੜੀਆਂ
ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਗਈ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਛੱਡਦੇ ਅੜੀਆਂ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਮੇਂ ਦੀ
ਕੈਨਵਸ ‘ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਰੰਗ ਭਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ…
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਜਿੱਦ ਨਾ ਕਰੋ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸਿਖਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਬਕ ਸਿਖਾਏ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ, ਸਿਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਨਾ
ਤਾਂ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਨਾ ਹੁੰਦਾ
ਤਰਸ ਰਹੇ ਘਰ ਬਣਨ ਨੂੰ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਜਿਹੇ ਮਕਾਨ
ਚਿੜੀਆਂ ਦਾ ਘਰ ਬਣ ਗਿਆ ਇਕੋ ਰੌਸ਼ਨਦਾਨ
ਐਵੇਂ ਸੈਨਿਕ ਬਣ ਨੀ ਜਾਂਦਾ,
ਜਾਨ ਤਲ੍ਹੀ ਤੇ ਧਰਦਾ।
ਜੀਮਲ ਪਰਬਤ ਸਾਰੇ ਗਾਹ ਗਾਹ,
ਦੁੱਖ-ਦੁਰੇਡੇ ਜਰਦਾ।
ਬਰਫ-ਬਾਰੀ ਚੱਤੇ ਪਹਿਰ,
ਡਿਉਟੀ ਪੂਰੀ ਕਰਦਾ।
ਸੈਨਿਕ ਮਰ ਜਾਂਦੈ..
ਫਰਜ਼ ਪੂਰੇ ਪਰ ਕਰਦਾ।
ਗੱਡੇ ਭਰੇ ਲਾਹਣ ਦੇ,
ਗੱਡੀਰੇ ਭਰੇ ਲਾਹਣ ਦੇ,
ਹਾਏ ਨੀ ਸੱਸੇ ਹੋਣੀਏ,
ਜੋੜੀ ਨੂੰ ਮੇਲੇ ਜਾਣ ਦੇ,
ਹਾਏ ਨੀ ……,
ਤੇਰਾ ਮਾਰਾ ਮੈਂ ਖੜ੍ਹਾ ਮੋੜ ਤੇ
ਲੱਤ ਸਾਇਕਲ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ
ਪਾਸਾ ਮਾਰ ਕੇ ਲੰਘ ਗਈ ਕੋਲ ਦੀ
ਝਾਂਜਰ ਨੂੰ ਛਣਕਾ ਕੇ
ਉਹ ਦਿਨ ਭੁੱਲਗੀ ਨੀ
ਮਿੱਠੇ ਮਾਲਟੇ ਖਾ ਕੇ ।
ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇਖ ਕੇ,
ਪਰ ਯਾਰਾ! ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਪਿੱਪਲ ਉਦਾਸ ਹੈ।
ਦੂਜੇ ਸਾਰੇ ਗਲਤ ਮੈ ਹੀ ਸਹੀ ਹਾ
ਦੂਜੇ ਸਾਰੇ ਮਾੜੇ ਮੈ ਹੀ ਚੰਗਾ ਹਾ
ਕਦੇ ਅੱਖਾ ਤੋ ਘਮੰਡ ਦੀ ਪੱਟੀ ਖੋਲ ਕੇ ਦੇਖੋ
ਕਦੇ ਦਿਲ ਚ ਭਰਿਆ ਜ਼ਹਿਰ ਬਹਾਰ ਕੱਢਕੇ ਦੇਖੋ .
ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਤੋ ਬੁਰੇ ਆਪਾ ਖੁਦ ਹੀ ਹੋਈਏ
ਜੀਜਾ ਖਿੱਚ ਵੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਡੋਲ
ਪਹਿਲੀ ਘੁੱਟ ਮੈਂ ਵੇ ਭਰਾਂ
ਜੀਜਾ ਦੇਹ ਵੇ ਭੈਣ ਦਾ ਸਾਕ
ਬਚੋਲਣ ਮੈਂ ਵੇ ਬਣਾਂ