ਧਨ ਬੇਗਾਨਾ ਕਹੋ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਗਲ ਅਰਮਾਨਾਂ ਦਾ।
ਨਵੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਲੱਭਾਂਗੀ ਮੈਂ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਅਸਮਾਨਾਂ ਦਾ।
ਆਲਾ-ਆਲਾ-ਆਲਾ
ਬਾਹਮਣਾਂ ਦੀ ਬੰਤੋ ਦੇ
ਗੱਲ ਤੇ ਟਿਮਕਣਾ ਕਾਲਾ
ਰੰਗ ਦੀ ਕੀ ਸਿਫਤ ਕਰਾਂ
ਚੰਨ ਲੁਕਦਾ ਸ਼ਰਮ ਦਾ ਮਾਰਾ
ਰੇਸ਼ਮੀ ਰੁਮਾਲ ਕੁੜੀ ਦਾ
ਸੁਰਮਾ ਧਾਰੀਆਂ ਵਾਲਾ
ਵਿਆਹ ਕੇ ਲੈਜੂਗਾ
ਵੱਡਿਆਂ ਨਸੀਬਾਂ ਵਾਲਾ।
ਬਦਨਾਮ ਹਾਕਮ, ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਇਤਬਾਰ ਕਿਸੇ ‘ਤੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ , ਸ਼ੱਕ ਹਰ
ਕਿਸੇ ‘ਤੇ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਕੇ ਇਹ
ਆਪਣਾ ਅੰਤ ਆਪ ਨੇੜੇ ਲੈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।
ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਣਾ ਹਰ ਵਾਰੀ,ਡਰਨਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ,
ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਝੜ ਜਾਣਾ,ਰੁੱਖ ਦਾ ਮਰਨਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ।
ਸਿੰਦੋ ਕੁੜੀ ਦੇ ਸਾਧ ਰੱਖ ਗਿਆ ਕਮੰਡਲੀ ਸਰ੍ਹਾਣੇ
ਨੀ ਮੁੰਡਾ ਲੈ ‘ਲੀ’ ਫੁੱਟ ਬਰਗਾ
ਮੰਜੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਡਾਹਣੇ, ਨੀ ਮੁੰਡਾ
ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਬਣ ਵਿਛਾਂਗੀ ਸਭ ਰਸਤਿਆਂ ‘ਚ ਤੇਰੇ
ਹੈ ਵਾਸਤਾ ਸਫ਼ਰ ‘ਤੇ ਲੈਂਦਾ ਜਾ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਮੈਥੋਂ ਵਫ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਵਾਅਦਾ ਉਹ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦਾ
ਮੈਂ ਤਿੜਕਿਆ ਹਾਂ ਦੀਵਾ ਮੁੜ ਮੁੜ ਨਾ ਬਾਲ਼ ਮੈਨੂੰ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਘਾਵੇ।
ਦਿਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਦਾ ਹੀ,
ਚਾਰੇ ਹੁੰਦੇ ਪਾਵੇ।
ਜੋ ਏਹ ਗੱਲ ਨਾ ਸਮਝੇ ,
ਸੋਈ ਥਹੁ ਨਾ ਪਾਵੇ।
ਸੋਹਣੇ ਯਾਰਨ ਦੇ
ਨਿੱਤ ਮੁਕਲਾਵੇ ਜਾਵੇ।
ਗਿੱਧਾ ਪਾਇਆ ਵੀ ਵਥੇਰਾ,
ਨਾਲੇ ਗਾਇਆ ਵੀ ਵਥੇਰਾ,
ਹੁਣ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਦੇ ਦੇ ਗੇੜਾ ਨੀ ਮੇਲਣੇ,
ਨੱਚ ਨੱਚ ਪੱਟ ਦੇ ਵੇਹੜਾ ਨੀ ਮੇਲਣੇ,
ਨੱਚ ਨੱਚ …….,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਰੌਂਦਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਿੱਟੀ ’ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤੇ,
ਮੈਂ ਖ਼ਾਕ ਹੁੰਦੇ ਉਹ ਤਾਜ ਵੇਖੇ, ਮੈਂ ਖ਼ਾਕ ਹੁੰਦੇ ਉਹ ਤਖ਼ਤ ਵੇਖੇ।
ਵਿਹੜਾ ਵਿਹੜਾ ਵਿਹੜਾ
ਪੂਣੀਆਂ ਮੈਂ ਦੋ ਕੱਤੀਆਂ
ਟੁੱਟ ਪੈਣੇ ਦਾ ਬਾਰ੍ਹਵਾਂ ਗੇੜਾ
ਦੇਹਲੀ ਵਿੱਚ ਕੱਤਾਂ ਚਰਖਾ
ਘਰ ਦਾ ਮਹਿਕ ਗਿਆ ਵਿਹੜਾ
ਲੰਘਦੀ ਏ ਨੱਕ ਵੱਟ ਕੇ
ਤੈਨੂੰ ਮਾਣ ਨੀ ਚੰਦਰੀਏ ਕਿਹੜਾ
ਲੱਕ ਦੀ ਪਤਲੋ ਨੂੰ
ਨਾਗਾਂ ਪਾ ਲਿਆ ਘੇਰਾ।
ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਕੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ।
ਕੱਲ ਜਦੋਂ ਉਭਰੋਗੇ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ
ਵੱਧ ਨਿਖਰ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਓਗੇ।
ਪਿਆਰਾ ਸਭ ਕੁਝ ਸਮਝਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।