ਦਾਣਾ-ਦਾਣਾ-ਦਾਣਾ
ਮੁੰਦਰੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਲੈ ਗਿਆ
ਛੱਲਾ ਦੇ ਗਿਆ ਖਸਮ ਨੂੰ ਖਾਣਾ
ਕੋਠੇ ਕੋਠੇ ਆ ਜਾਵੀਂ
ਮੰਜਾ ਸਾਹਮਣੇ ਚੁਬਾਰੇ ਡਾਹਣਾ ।
ਕਿਹੜਾ ਸਾਲਾ ਧੌਣ ਚੁੱਕਦਾ
ਅੱਗ ਲਾ ਕੇ ਫੂਕ ਦੂ ਲਾਣਾ ,
ਬੀਹੀ ਵਿੱਚ ਯਾਰ ਘੇਰਿਆ
ਮੈਂ ਵੀ ਨਾਲ ਮਰ ਜਾਣਾ।
ਮਿਹਨਤ ਪੌੜੀਆਂ ਵਰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ
ਕਿਸਮਤ ਲਿਫਟ | ਲਿਫਟ ਬੰਦ ਵੀ ਹੋ
ਸਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਮਿਹਨਤ ਹਮੇਸ਼ਾ
ਉਚਾਈ ਵੱਲ ਹੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਗਲਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਤਜਰਬੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਪਰ ਤਜਰਬਾਗਲਤੀਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ
ਮਿੰਦਿਆ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਵਰਜ ਰਹੀ ਨਾ ਬੀਜੀਂ ਤਿੱਲੜੀ ਜਮਾਰ ਬੇ
ਭੈਣਾਂ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਮੰਗਦੀ ਐ ਬਿਨਾ ਪੌਂਹਚਿਆਂ ਵਾਲੀ ਸਲਵਾਰ ਬੇ
ਉਹਨੇ ਕਰ ਲਿਆ ਬੇ ਸਦਰ ਠਾਣੇ ਦਾ ਠਾਣੇਦਾਰ ਬੇ
ਉਹ ਤਾਂ ਬਣ ਗਈ ਬੇ ਉਹਦੀ ਬਿਨ ਲਾਵਾਂ ਤੋਂ ਨਾਰ ਬੇ
ਮੇਰੀ ਕੋਮਲ ਜਿਹੀ ਵੀਣੀ ਨੂੰ ਵੰਗਾਂ ਲਾਲ ਦੇਂਦਾ ਹੈ
ਕਰੇ ਨੱਚਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਮੇਰਾ ਜਦੋਂ ਉਹ ਤਾਲ ਦੇਂਦਾ ਹੈ
ਚੰਨ ਸਿਤਾਰਾ ਦੀਵਾ ਜੁਗਨੂੰ ਕਿਰਨ ਜਿਹਾ ਉਪਨਾਮ ਨ ਦੇ
ਪੈੜ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਪੈੜ ਰਹਿਣ ਦੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾਮ ਨ ਦੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਘਾਰੇ।
ਬਚਪਨ ਦੇ ਵਿਚ ਖੇਡਾਂ ਈ ਖੇਡਾਂ,
ਜੁਆਨੀ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰੇ।
ਕਰਮਾਂ ਬਾਝ ਨਾ ਮਿਲਣ ਕਿਸੇ ਨੂੰ,
ਰੱਬ ਤੋਂ ਯਾਰ ਪਿਆਰੇ।
ਜੇਠ ਮੇਰਾ ਬੜਾ ਦਰਦੀ.
ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਨੂੰ,
ਪੱਖੇ ਦੀ ਝੱਲ ਮਾਰੇ।
ਗੀਜੇ ਅੰਦਰ ਗੀਜਾ,
ਉਹਨੂੰ ਦਿਨ ਰਾਤ ਫੋਲਦਾ,
ਦਿੱਤੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਨੂੰ,
ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰੋਲਦਾ,
ਗੁੱਝੀ ਲਾ ਲੀ ਯਾਰੀ,
ਨੀ ਬੁਲਾਇਆਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ,
ਗੁੱਝੀ ਲਾ……..,
ਮਾਂ ਬੋਲੀ, ਮਾਂ ਜਣਨੀ ਤੇ ਮਾਂ ਧਰਤੀ ਕੋਲੋਂ,
ਟੁੱਟ ਕੇ ਬੰਦਾ ਮਰਦਾ ਮਰਦਾ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਆਰੀ-ਆਰੀ-ਆਰੀ
ਸਿਖਰ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ, ਦਾਤਣ ਕਰੇ ਕਵਾਰੀ
ਲੱਕੀ ਕੁੜੀ ਤੂਤ ਦੀ ਛਟੀ
ਲੱਕ ਪਤਲਾ ਪੱਟਾਂ ਦੀ ਭਾਰੀ
ਨੰਦ ਲਾਲ ਪਲਟਣੀਏਂ
ਅੱਖ ਛੱਬੀਆਂ ਕੋਹਾਂ ਤੋਂ ਮਾਰੀ
ਗੋਲੀ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨਚੀ ਨੇ
ਘੁੱਗੀ ਫੁੱਡ ਲਈ ਚੁਬਾਰੇ ਵਾਲੀ
ਅੱਖ ਨਾਲ ਅੱਖ ਲੜਗੀ
ਪੱਕੀ ਲੱਗ ਗੀ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਯਾਰੀ
ਲੱਗੀਆਂ ਦਾ ਚਾਅ ਨਾ ਲੱਥਾ
ਛੁੱਟੀ ਮੁੱਕਗੀ ਮਿੱਤਰ ਦੀ ਸਾਰੀ
ਭੁੱਲ ਕੇ ਨਾ ਲਾਇਓ
ਫੌਜੀ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਯਾਰੀ।
ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ ਰਸਤੇ ਜਰੂਰ ਮਿਲਦੇ ਨੇ |
ਪਰ ਮੰਜਿਲ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਹੌਸਲੇ
ਨਾਲ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜੀ ।
ਜਿੰਦਗੀ ਸਾਨੂੰ ਵਕਤ ਦਿੰਦੀ ਹੈ,
ਉਸ ਨੂੰ ਵਰਤਣਾ ਕਿਵੇਂ ਹੈ
ਇਹ ਸਾਡੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ।
ਜੇ ਕਿਸੇ ਤੇ ਹੱਸਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ।