ਸਿੰਦੋ ਕੁੜੀ ਦੇ ਸਾਧ ਰੱਖ ਗਿਆ ਕਮੰਡਲੀ ਸਰ੍ਹਾਣੇ
ਨੀ ਮੁੰਡਾ ਲੈ ‘ਲੀ’ ਫੁੱਟ ਬਰਗਾ
ਮੰਜੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਡਾਹਣੇ, ਨੀ ਮੁੰਡਾ
ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਬਣ ਵਿਛਾਂਗੀ ਸਭ ਰਸਤਿਆਂ ‘ਚ ਤੇਰੇ
ਹੈ ਵਾਸਤਾ ਸਫ਼ਰ ‘ਤੇ ਲੈਂਦਾ ਜਾ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ
ਮੈਥੋਂ ਵਫ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਵਾਅਦਾ ਉਹ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦਾ
ਮੈਂ ਤਿੜਕਿਆ ਹਾਂ ਦੀਵਾ ਮੁੜ ਮੁੜ ਨਾ ਬਾਲ਼ ਮੈਨੂੰ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਘਾਵੇ।
ਦਿਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਦਾ ਹੀ,
ਚਾਰੇ ਹੁੰਦੇ ਪਾਵੇ।
ਜੋ ਏਹ ਗੱਲ ਨਾ ਸਮਝੇ ,
ਸੋਈ ਥਹੁ ਨਾ ਪਾਵੇ।
ਸੋਹਣੇ ਯਾਰਨ ਦੇ
ਨਿੱਤ ਮੁਕਲਾਵੇ ਜਾਵੇ।
ਗਿੱਧਾ ਪਾਇਆ ਵੀ ਵਥੇਰਾ,
ਨਾਲੇ ਗਾਇਆ ਵੀ ਵਥੇਰਾ,
ਹੁਣ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਦੇ ਦੇ ਗੇੜਾ ਨੀ ਮੇਲਣੇ,
ਨੱਚ ਨੱਚ ਪੱਟ ਦੇ ਵੇਹੜਾ ਨੀ ਮੇਲਣੇ,
ਨੱਚ ਨੱਚ …….,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਰੌਂਦਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਿੱਟੀ ’ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤੇ,
ਮੈਂ ਖ਼ਾਕ ਹੁੰਦੇ ਉਹ ਤਾਜ ਵੇਖੇ, ਮੈਂ ਖ਼ਾਕ ਹੁੰਦੇ ਉਹ ਤਖ਼ਤ ਵੇਖੇ।
ਵਿਹੜਾ ਵਿਹੜਾ ਵਿਹੜਾ
ਪੂਣੀਆਂ ਮੈਂ ਦੋ ਕੱਤੀਆਂ
ਟੁੱਟ ਪੈਣੇ ਦਾ ਬਾਰ੍ਹਵਾਂ ਗੇੜਾ
ਦੇਹਲੀ ਵਿੱਚ ਕੱਤਾਂ ਚਰਖਾ
ਘਰ ਦਾ ਮਹਿਕ ਗਿਆ ਵਿਹੜਾ
ਲੰਘਦੀ ਏ ਨੱਕ ਵੱਟ ਕੇ
ਤੈਨੂੰ ਮਾਣ ਨੀ ਚੰਦਰੀਏ ਕਿਹੜਾ
ਲੱਕ ਦੀ ਪਤਲੋ ਨੂੰ
ਨਾਗਾਂ ਪਾ ਲਿਆ ਘੇਰਾ।
ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਕੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ।
ਕੱਲ ਜਦੋਂ ਉਭਰੋਗੇ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ
ਵੱਧ ਨਿਖਰ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਓਗੇ।
ਪਿਆਰਾ ਸਭ ਕੁਝ ਸਮਝਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਆਖਣਾ ਓਸੇ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਚਿਰਾਗ਼
ਖ਼ੁਦ ਬਲਣ ਦੀ ਜਿਸ ਦੀ ਆਦਤ ਹੋ ਗਈ
ਬਣ ਗਿਆ ਚਾਨਣ ਮੁਨਾਰਾ ਸਭ ਲਈ
ਨ੍ਹੇਰ ਤੋਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੀ ਨਫ਼ਰਤ ਹੋ ਗਈ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਝਾਵਾਂ।
ਨ੍ਹੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਵੇ,
ਤੱਕਦੀ ਤੇਰੀਆਂ ਰਾਹਵਾਂ।
ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਜਾਗਟ ਤੇ,
ਘੁੰਡ ਕੱਢ ਕੇ, ਬੂਟੀਆਂ ਪਾਵਾਂ।
ਸੋਹਣੇ ਯਾਰਾਂ ਦੇ………,
ਨਿੱਤ ਮੁਕਲਾਵੇ ਜਾਵਾਂ।
ਗੱਭਰੂ ਜੱਟਾਂ ਦਾ ਪੁੱਤ ਸ਼ੈਲ ਸ਼ਬੀਲਾ,
ਕੋਲੋ ਦੀ ਲੰਘ ਗਿਆ ਚੁੱਪ ਕਰ ਕੇ,
ਨੀ ਉਹ ਲੈ ਗਿਆ ਕਾਲਜਾ ਰੁੱਗ ਭਰਕੇ,
ਨੀ ਓਹ …….
ਗ਼ਜ਼ਲ ਦਾ ਦਰਬਾਰ ਹੈ ਹੁਣ ਸੱਜ ਗਈ ਮਹਫ਼ਿਲ ਤੇਰੀ।
ਤਾਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਢਲ ਗਈ ਜੋ ਦਿਲ ਦੀ ਸੀ ਹਲਚਲ ਤੇਰੀ।