ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਾਤ ਹੀ ਛੱਡੋ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੀ ਖ਼ਾਕ ਪੀਣੀ ਏ,
ਜੋ ਹਰ ਵੇਲੇ ਨਫੇ-ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਰੱਖਣ ਹਿਸਾਬ ਅੱਗੇ।
ਪਹਿਨ ਪੱਚਰ ਕੇ ਚੜ੍ਹਗੀ ਪੀਂਘ ਤੇ
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਦਿਲ ਲਾ ਕੇ
ਗੱਜੇ ਬੱਦਲ ਚਮਕੇ ਬਿਜਲੀ
ਮੈਂ ਡਿੱਗ ਪਈ ਘਬਰਾ ਕੇ
ਚੱਕ ਲੈ ਮਾਹੀਆ ਵੇ
ਤੂੰ ਛਾਉਣੀ ‘ਚੋਂ ਆ ਕੇ।
ਸੰਕਟ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਢਾਲ ਆਪਣੀ ਅਕਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਪਰੰਪਰਾ, ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਚਾਹਤ , ਸਾਦਗੀ , ਫਿਕਰ , ਵਫਾ ਤੇ ਕਦਰ,
ਸਾਡੀਆਂ ਏਹੀ ਆਦਤਾਂ ਸਾਡਾ ਹੀ ਤਮਾਸ਼ਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀਆਂ ਨੇ
ਮੱਥੇ ‘ਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਪਲਕਾਂ ‘ਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਗੱਲਾਂ ’ਤੇ ਵੀ ਗੁਟਕਣ ਬੁੱਲ੍ਹ
ਹਿਕੋਂ ਧੜਕਣ ਰੂਹੋਂ ਫੜਕਣ ਗਾਵਣ ਟੁਣਕਣ ਗੂੰਜਣ ਬੁੱਲ੍ਹ
ਨੈਣਾਂ ਅੰਦਰ ਨੀਝਾਂ ਅੰਦਰ ਵਾਂਗ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਮਹਿਕਣ ਬੁੱਲ੍ਹ
ਹਰ ਦਰਪਣ ‘ਚੋਂ ਵੇਖਣ ਮੈਨੂੰ ਪਰ ਨਾ ਤੇਰੇ ਬੋਲਣ ਬੁੱਲ੍ਹ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਆਲਾ।
ਇਸ਼ਕੇ ਦਾ ਰੋਗ ਚੰਦਰਾ,
ਵੈਦ ਕੋਈ ਨੀ ਮਿਟਾਵਣ ਵਾਲਾ।
ਇਸ਼ਕ ਹਕੀਕੀ ਹੈ,
ਰੱਬ ਆਪ ਹੀ ਸਿਖਾਵਣ ਵਾਲਾ।
ਆਸ਼ਕ ਲੋਕਾਂ ਦਾ………,
ਕੌਣ ਬਣੂ (ਰਖਵਾਲਾ) ਸਰ੍ਹਵਾਲਾ।
ਘੁੰਡ ਦਾ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀ ਗੋਰੀਏ,
ਏਥੇ ਤੇਰੇ ਹਾਣੀ,
ਨੀ ਜਾਂ ਘੁੰਡ ਕੱਢਦੀ ਬਹੁੱਤੀ ਸੋਹਣੀ,
ਜਾਂ ਘੁੰਡ ਕੱਢਦੀ ਕਾਣੀ,
ਨੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗੇ ਸ਼ਕੀਨਣ,
ਘੁੰਡ ਚ ਅੱਖ ਪਛਾਣੀ,
ਖੁੱਲ ਕੇ ਨੱਚ ਲੈ ਨੀ,
ਬਣ ਜਾ ਗਿੱਧੇ ਦੀ ਰਾਣੀ,
ਖੁੱਲ ਕੇ ….,
ਤੇਰੇ ਗਮਾਂ ‘ਚ ਘਿਰ ਕੇ ਦੱਸ ਕਿਉਂ ਮਰਾਂਗਾ ਮੈਂ।
ਤੇਰੇ ਬਗੈਰ ਜੀਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗਾ ਮੈਂ।
ਝਾਵਾਂ-ਝਾਵਾਂ-ਝਾਵਾਂ
ਜੁੱਤੀ ਮੇਰੀ ਮਖਮਲ ਦੀ ।
ਮੈਂ ਅੱਡੀਆਂ ਕੁਚ ਕੇ ਪਾਵਾਂ
ਜਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਦੱਸ ਨਾ ਗਿਆ
ਵੇ ਮੈਂ ਚਿੱਠੀਆਂ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਪਾਵਾਂ
ਸੋਹਣੇ ਨੌਕਰ ਦੇ
ਨਿੱਤ ਮੁਕਲਾਵੇ ਜਾਵਾਂ।
ਸਾਂਝਾਂ ਨੂੰ ਮਾਣਨ ਅਤੇ ਵਖਰੇਵਿਆਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨ
ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਵਿਕਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਉਹ ਝੂਠੇ ਵਾਅਦੇ ਕਰ ਗਈ ਏ ‘ ਉਹ ਗੈਰਾ ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਈ ਏ
ਜੋ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਉਹੀ ਛੱਡਕੇ ਤੈਨੂੰ ਤੁਰ ਗਈ