ਉਹ ਖੁਦ ਬਦਲ ਗਏ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸੀ ਕੇ ਬਦਲ ਨਾ ਜਾਵੀਂ
ਸਾਨੂੰ ਬੁਝੇ ਹੋਏ ਦੀਵੇ ਨਾ ਸਮਝਿਓ
ਅਸੀਂ ਵਾਂਗ ਮਿਸ਼ਾਲਾ ਮੱਚਾਂਗੇ
ਅਸੀਂ ਓ ਨਹੀਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਰਹੇ
ਜਦੋ ਟੱਕਰਾਂਗੇ ਤਾਂ ਦੱਸਾਂਗੇ
ਠੋਕਰਾ ਬਹੁਤ ਖਾਦੀਆ ਨੇ ਪਰ ਹਾਰੇ ਨਹੀ ਕਦੇ
ਤਾਨੇਂ ਬਹੁਤ ਸੁਣੇ ਆ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਰੇ ਨਹੀ ਕਦੇ !
ਗਮ ਨਾ ਕਰ ਬੁੱਲੇਆ , ਤਕਦੀਰ ਬਦਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ।
ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ਬਸ ਤਸਵੀਰ ਬਦਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ
ਤੂੰ ਸੋਚੇਗੀ ਮੈਂ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹਾਂ ,
ਤੈਨੂੰ ਏਸ ਜਨਮ ਵਿੱਚ ਭੁੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ
ਨਿੱਤ ਹੰਝੂ ਬਣ ਕੇ ਭੁੱਲਦਾ ਹਾਂ ,
ਹੁਣ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਤੇ ਡੁੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ
ਜਾਂਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਕੁੜਤੀ ਛੀਂਟ ਦੀ
ਸੁੱਥਣ ਸੂਫ ਦੀ- ਨਾਲ ਰਕਾਬੀ ਚਾੲ੍ਹੀਏ
ਨੀ ਖੰਡ ਦਾ ਕੜਾਹ ਗੱਭਰੂ
ਠੰਢਾ ਕਰ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨਾਲ ਖਾਈਏ
ਨੀ.
ਕੰਢਿਆਂ ਦੀ ਰੇਤ ਹਾਂ ਬਸ ਲਹਿਰ ਤੀਕ ਹਾਂ
ਧੁੰਦਾਂ ਦੀ ਬਦਲੀ ਹਾਂ ਗਹਿਰ ਤੀਕ ਹਾਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਧਾਰੀ।
ਗਿੱਟਿਆਂ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਘੁੰਗਰੂ,
ਛਾਲ ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਮਾਰੀ।
ਲੱਕ ਤਾਂ ਵਲੇਵਾਂ ਖਾ ਗਿਆ,
ਚੁੰਨੀ ਅੰਬਰੀ ਵਗਾਹ ਕੇ ਮਾਰੀ।
ਭੱਜ ਜਾਵੇ ਦਿਓਰਾ.
ਨਹੀਂ ਨਿਭਦੀ ਜੇ ਯਾਰੀ।
ਘੋੜਾ ਆਰ ਨੀ ਧੀਏ,
ਘੋੜਾ ਪਰ ਨੀ ਧੀਏ,
ਮੱਥੇ ਮਾਰ ਮਸਰਾਂ ਦੀ ਦਲ ਨੀ ਧੀਏ,
ਮੱਥੇ ……,
ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਧੁਖਣ ਦੀ ਆਦਤ ਹੀ ਬਣ ਗਈ,
ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਨਾ ਏਨਾ ਸੋਚਿਆ ਕਰ।
ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਰਕਾਨੇ
ਦੰਦ ਵੱਢਦਾ ਸੀ ਵਿਹੜਾ
ਆਪਣੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮਰ ਜਾਵੇ
ਮੁੱਕ ਜੇ ਰੋਜ਼ ਦਾ ਝੇੜਾ
ਰੱਬ ਸੁਰਜੀਤ ਕੁਰੇ
ਦੁੱਖ ਨਾ ਖਾਵੇ ਤੇਰਾ।
ਫ਼ਲਦਾਰ ਦਰੱਖ਼ਤ ਅਤੇ ਗੁਣਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਹੀ ਝੁਕਦੇ ਹਨ।
ਸੁੱਕਾ ਦਰੱਖ਼ਤ ਅਤੇ ਮੂਰਖ ਵਿਅਕਤੀ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਝੁਕਦਾ