ਬਾਹਰੋਂ ਆਇਆ ਅੱਕਿਆ ਥੱਕਿਆ
ਆਣ ਫਰੋਲੀ ਕੋਠੀ
ਆਟਾ ਮੇਰਾ ਗੁੰਨ੍ਹਿਆ ਪਿਆ ਸੀ
ਦਾਲ ਪਈ ਸੀ ਘੋਟੀ
ਐਡੋ ਜਾਣੇ ਨੇ
ਡਾਂਗ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਠੋਕੀ।
ਜਦੋਂ ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਹੀ ਕਰਨੇ ਫਿਰ ਯਾਦ ਪਹਾੜੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ ਦੇ
ਜਿਹੜੇ ਆਪ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਬੈਠੇ ਹੋਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਹਾਰੇ ਨਹੀਂ ਤੱਕੀ ਦੇ
ਉਹ ਤਾ ਉਪਰੋਂ ਉਪਰੋਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ
ਅਸੀਂ ਐਵੇ ਓਹਦੇ ਤੇ ਮਰਦੇ ਰਹੇ
ਇੱਕ ਈਰਖਾ ਰੱਖ ਕੇ ਮਨ ਦੇ ਅੰਦਰ
ਸਾਡੀ ਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਭਰਦੇ ਰਹੇ
ਦੋਹਾ ਘੜਿਆ ਅਕਲਮੰਦੀਆਂ
ਕੋਈ ਬਹਿਕੇ ਨਵੇਕਲੀ ਥਾਂ
ਬ੍ਰਹਮ ਮਹੂਰਤ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕੇ
ਨੀ ਕੋਈ ਚੰਨ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ
ਨੀ ਅਨਪੜ੍ਹ ਜੱਗਰੇ ਨੀ-ਛਾਂ
ਆਇਆ ਨੀ ਇਕ ਸੱਜਣ ਪਿਆਰਾ,
ਤਨ ਮਨ ਸਾਡਾ ਰੰਗ ਗਿਆ ਸਾਰਾ
ਇਕ ਰੰਗ ਸਾਡੇ ਮੱਥੇ ਲਾਇਆ,
ਕਰ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਲਾਲ ਪਸਾਰਾ
ਜਾਦੂਗਰ ਦੀ ਮੈਂ ਨਾ ਜਾਣੀਂ,
ਕਿਹੜੇ ਚਸ਼ਮਿਓਂ ਲੈ ਕੇ ਪਾਣੀ
ਮੇਰੀ ਅਜ਼ਲ ਦੀ ਪਿਆਸ ਮਿਟਾਈ,
ਐਸਾ ਜਾਦੂ ਕਰ ਗਿਆ ਭਾਰਾ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ, ਕਾਕੇ।
ਜੀਜਾ ਸਾਲੀ ਦੀ ਲੱਗਗੀ ਦੋਸਤੀ,
ਡਿੱਗਾ ਪਿਆਰ ਹੁਲਾਰਾ ਖਾ ਕੇ।
ਤੇਲ ਬਾਝ ਨਾ ਪੱਕਣ ਗੁਲਗਲੇ,
ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਪਰਤਾ ਕੇ।
ਜੀਜਾ ਸਾਲੀ ਨੂੰ………,
ਲੈ ਗਿਆ ਗੱਲੀਂ ਲਾ ਕੇ।
ਚੰਨਾ ਵੇ ਚੰਨਾ,
ਤੇਰੀ ਰੋਟੀ ਮੈ ਬੰਨਾਂ,
ਸਿਰ ਤੇ ਦਹੀਂ ਦਾ ਛੰਨਾ,
ਵੇ ਅੱਗੇ ਖਾਲ ਦਾ ਬੰਨਾ,
ਪੁਲ ਬੰਨ ਵੈਰੀਆਂ, ਵੇ ਮੈ ਕਿੱਥੋ ਦੀ ਲੰਘਾ,
ਪੁਲ ਬੰਨ……,
ਮਾਏ ਨੀ ਮੇਰਾ ਦੇਹ ਮੁਕਲਾਵਾ
ਵਾਰ ਵਾਰ ਕੀ ਆਖਾਂ
ਵਿਹੜੇ ਵਿਚਲਾ ਢਹਿ ਗਿਆ ਚੌਂਤਰਾ
ਸੁੰਨੀਆਂ ਪਈਆਂ ਸਬਾਤਾਂ
ਮੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਦੀਆਂ
ਕੌਣ ਕਟਾਵੇ ਤਾਂ।
ਮੌਤ ਦੇ ਆਉਣ ‘ਤੇ ਜਾਨ ਛੁੱਟੀ ਮਸਾਂ,
ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਘਿਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਰਹੀ।
ਜਦੋ ਦਰਦ ਅਤੇ ਕੌੜੇ ਬੋਲ ਮਿੱਠੇ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਜਾਣ
ਤਾਂ ਸਮਝ ਲਓ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਿਓਣਾ ਆ ਗਿਆ ।
ਮਹਾਨ ਬਣਨਾ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ ਪਰ ਕੇਵਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਹਾਨ ਸਮਝਣਾ ਨੀਵੀਂ ਸੋਚ ਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਅੱਕ ਗਏ ਆ , ਤੇਰੇ ਝੂਠੇ ਲਾਰੇ ਸੁਣ ਸੁਣ ਕੇ,
ਹੁਣ ਕੁਝ ਸਹਿ ਹੋਣਾ ਨੀ
ਅੱਜ ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਟੁੱਟ ਗਈ ਏ
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਇਹ ਵੀ ਸੁਣ ਹੋਣਾ ਨੀ