ਸਥਿਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਚਿੱਤਰਨ ਸਮੇਂ ਅਨੁਸਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਸਦਾ ਗੌਰਵ ਦਾ ਨਿਸ਼ਚਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਾਕਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
‘ਗਲਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕਮਾਈ ਗਈ ਸਫ਼ਲਤਾ ‘ਤੇ
ਵਿਅਕਤੀ ਹੰਕਾਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਮਾਣ ਨਹੀਂ।
ਖਾਮੋਸ਼ ਹਾਂ ਤਾਂ ਬੱਸ ਤੇਰੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈ,
ਇਹ ਨਾ ਸੋਚੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਦਰਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਸੁੱਕੇ ਔੜੇ ਖੇਤ ਵਿਚ ਅੜਿਆ ਬੀਜ ਦਿੱਤਾ ਈ ਪਾ
ਤਾਂ ਵੀ ਬੀਜਣ ਵਾਲਿਆ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗੇ ਕੋਈ ਦੁਆ
ਵੱਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਖੇਤ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਉੱਗੇ ਹਿੱਕ ਦੇ ਤਾਣ
ਉੱਗਣ ਵਿਗਸਣ ਮੌਲਣ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਗੋਡੇ ਗੋਡੇ ਚਾਅ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਰਾਈਂ।
ਜੇ ਮੁੰਡਿਆ ਤੈਂ ਮੇਲੇ ਜਾਣੈ,
ਸਹੁਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦੀ ਜਾਈਂ।
ਪਰਿਆ ਵਿੱਚ ਤੈਨੂੰ ਸਹੁਰਾ ਮਿਲੂਗਾ,
ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਈਂ।
ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਸਾਲਾ ਹੋਊ,
ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਮਿਲਾਈਂ।
ਸਾਲੂ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ……….,
ਘੁੱਟ ਕਾਲਜੇ ਲਾਈਂ।
ਬੇਈਮਾਨ, ਉਹ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ, ਉਹ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਣ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਚਾਂਦੀ ਚਾਂਦੀ ਚਾਂਦੀ,
ਧੀਏ ਨੀ ਪਸੰਦ ਕਰ ਲੈ,
ਗੱਡੀ ਭਰੀ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਜਾਂਦੀ,
ਧੀਏ ਨੀ ……,
ਪਤਾ ਨਾ ਸੀ ਹਨੇਰੇ ਦੇ ਕਲਾਕਾਰੀ ਅਡੰਬਰ ਦਾ।
ਕਿ ਛੱਪੜਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਮਟ ਜਾਉ ਕਦੇ ਪਾਣੀ ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ।
ਪਤਾ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦਾ ਬੇਸ਼ਕ ਭੁਲਾ ਵੇਖੋ ਨਹੀਂ ਖ਼ਤਰਾ,
ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਰਹੇ ਚੇਤਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਨੰਬਰ ਦਾ।
ਬਾਹਰੋਂ ਆਇਆ ਅੱਕਿਆ ਥੱਕਿਆ
ਆਣ ਫਰੋਲੀ ਕੋਠੀ
ਆਟਾ ਮੇਰਾ ਗੁੰਨ੍ਹਿਆ ਪਿਆ ਸੀ
ਦਾਲ ਪਈ ਸੀ ਘੋਟੀ
ਐਡੋ ਜਾਣੇ ਨੇ
ਡਾਂਗ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਠੋਕੀ।
ਜਦੋਂ ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਹੀ ਕਰਨੇ ਫਿਰ ਯਾਦ ਪਹਾੜੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ ਦੇ
ਜਿਹੜੇ ਆਪ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਬੈਠੇ ਹੋਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਹਾਰੇ ਨਹੀਂ ਤੱਕੀ ਦੇ
ਉਹ ਤਾ ਉਪਰੋਂ ਉਪਰੋਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ
ਅਸੀਂ ਐਵੇ ਓਹਦੇ ਤੇ ਮਰਦੇ ਰਹੇ
ਇੱਕ ਈਰਖਾ ਰੱਖ ਕੇ ਮਨ ਦੇ ਅੰਦਰ
ਸਾਡੀ ਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਭਰਦੇ ਰਹੇ
ਦੋਹਾ ਘੜਿਆ ਅਕਲਮੰਦੀਆਂ
ਕੋਈ ਬਹਿਕੇ ਨਵੇਕਲੀ ਥਾਂ
ਬ੍ਰਹਮ ਮਹੂਰਤ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕੇ
ਨੀ ਕੋਈ ਚੰਨ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ
ਨੀ ਅਨਪੜ੍ਹ ਜੱਗਰੇ ਨੀ-ਛਾਂ