ਤੂੰ ਹੁਕਮਤਾਂ ਕਰਦਾ ਵੇ ਅਸੀਂ ਦੇਂਦੇ ਜਾਨ ਯਾਰਾ
ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਜਿੰਦਗੀ ਚੋਂ ਨਾ ਦੇਂਦੇ ਜਾਨ ਯਾਰਾ
ਦੋਹਿਆਂ ਦੀ ਜੀਜਾ ਪੰਡ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿਆਂ
ਕੋਈ ਦੋਹੇ ਤੇ ਦੋਹਾ ਸਿੱਟ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੁਣਾ ਦਿਆਂ ਸੈਂਕੜੇ
ਵੇ ਤੈਥੋਂ ਸੁਣਾਨਾ ਹੋਣਾ
ਵੇ ਪਤੀਲੇ ਦਿਆਂ ਢੱਕਣਾ ਬੇ-ਇਕ
ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਦੀ ਤਵਾਰੀਖ਼ ਨੂੰ ਮੈਂ ਐਵੇਂ ਫਿਰਾਂ ਸੰਭਾਲੀ
ਜਿਸ ਨੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਰਾਜੇ ਪਲੇ ਉਸਦੇ ਵਿਚ ਕੰਗਾਲੀ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਸੁਣੀਂਦਾ ਪਿੰਡ ਲਸੋਈ।
ਪੇਕੀਂ ਸੀਗ੍ਹੀ ਨੰਬਰਦਾਰੀ,
ਸਹੁਰੀਂ ਪੁੱਛ ਨਾ ਕੋਈ।
ਬੁਰੇ ਕੰਮ ਦਾ ਬੁਰਾ ਨਤੀਜਾ,
ਕਿਤੇ ਨਾ ਮਿਲਦੀ ਢੋਈ।
ਜਰਗ ਜਲਾਜਣ ਦੇ.
ਰਾਹ ਵਿਚ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋਈ।
ਛੱਲਾ ਓਏ,ਛੱਲਾ ਮੇਰੀ ਚੀਚੀ ਦਾ,
ਰਾਂਝਾ ਓਏ,ਰਾਂਝਾ ਫੁੱਲ ਬਗੀਚੀ ਦਾ,
ਰਾਂਝਾ ……..,
ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜੀਣ ਦਾ ਕੁਝ ਸ਼ੌਕ ਬਾਕੀ ਹੈ ਅਜੇ,
ਕਰ ਤੂੰ ਪੈਦਾ ਹੋਰ ਵੀ ਕੁਝ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਲਈ।
ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਨੇ ਚਰਖਾ ਭੇਜਿਆ
ਵਿੱਚ ਲਵਾਈਆਂ ਮੇਖਾਂ
ਮੇਖਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪੱਟ-ਪੱਟ ਸੁੱਟਾਂ
ਜਾਨੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਵੇਖਾਂ
ਜਾਨੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮੂੰਹ ਨਾ ਖਾਵੇ
ਕੋਠੇ ਚੜ੍ਹ-ਚੜ੍ਹ ਵੇਖਾਂ
ਕੋਠੇ ਤੋਂ ਦੋ ਉੱਡੀਆਂ ਕੋਇਲਾਂ
ਮਗਰ ਉੱਚੀ ਮੁਰਗਾਈ
ਪੈ ਗਿਆ ਪਿੱਠ ਕਰਕੇ
ਨਾਲ ਕਾਸਨੂੰ ਪਾਈ।
ਕਮੀਆਂ ਤਾਂ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ, ਮਸਲਾ ਤਾਂ ਨੀਅਤ ਦਾ ਏ।
ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਤਨੇ ਚੰਗੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ।
ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਰੁੱਸਿਆ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ
ਅੱਜਕਲ ਮਨਾਉਣ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਜੇ ਹੈ ਬਾਹਾਂ ਉੱਤੇ ਮਾਣ ਤਾਂ ਰਖ ਤੀਰਾਂ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ
ਜਿਸ ਬੱਕੀ ਨੂੰ ਸਲਾਹੇਂ ਉਹਦੀ ਵਾਗ ਵੀ ਸੰਭਾਲ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ, ਪਾਰੀ।
ਬੀਹੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਛੜਾ ਸੀ ਰਹਿੰਦਾ,
ਨਾਉਂ ਓਹਦਾ ਗਿਰਧਾਰੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੰਰਵੀਂ ਦਾਲ ਲੈ ਗਿਆ,
ਕਹਿੰਦਾ, ਬੜੀ ਕੁਰਾਰੀ।
ਜੇਠ ਨੇ ਦਾਲ ਮੰਗ ਲੀ..
ਭਾਬੀ ਕੜਛੀ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮਾਰੀ।