ਛੰਨਾ,ਛੰਨੇ ਵਿੱਚ ਚੂਰੀ ਕੁੱਟਾਂਗੇ,
ਲੈ ਲਾ ਨੰਬਰਦਾਰੀ,
ਆਪਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਟਾਗੇ,
ਲੈ ਲਾ ………,
ਜਦ ਵੀ ਕਦੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਵਿਹੜਾ ਸਵਾਰਦੀ ਹਾਂ।
ਤਾਂ ਦੂਰ ਤੀਕ ਉਹਦਾ ਰਸਤਾ ਨਿਹਾਰਦੀ ਹਾਂ।
ਤੇਰਾ ਸਰੂ ਜਿਹਾ ਕੱਦ
ਤੇਰੀ ਕੋਕਾ ਕੋਲਾ ਪੱਗ
ਤੀਜੀ ਜੁੱਤੀ ਲਿਸ਼ਕਾਰੇ
ਮਾਰ-ਮਾਰ ਪੱਟਦੀ
ਵੇ ਤੈਂ ਜਿਊਣ ਜੋਗੀ
ਛੱਡੀ ਨਾ ਕੁੜੀ ਜੱਟ ਦੀ।
“ਜੇਬ ਖ਼ਾਲੀ ਵੀ ਹੋਵੇ ਫਿਰ ਵੀ ਮਨਾ ਕਰਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ
ਮੈ ਆਪਣੇ ਬਾਪ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਇਨਸਾਨ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ”
ਇਹ ਜਾਣ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਆ
ਕਿ ਸੱਜਣਾ ਨੂੰ ਦਰਦ ਮੇਰੇ ਦਾ
ਇਹਸਾਸ ਆ, ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਜੇ
ਇੰਨਾ ਹੀ ਉਦਾਸ ਰਹਿੰਣਾ ਤਾਂ
ਮਰ ਕਿਉ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ।
ਲਾੜ੍ਹਿਆ ਲੜਾਕਿਆ ਬੇ ਤੂੰ ਤਿੱਖਾ
ਤਿੱਖਾ ਬੇ ਦੱਸ ਕਿਸ ਗੁਣੇ
ਮੇਰੀ ਮਾਓਂ ਗਈ ਮਿਰਚਾਂ ਦੇ ਖੇਤ
ਮਹੀਨਾ ਸੀ ਜੇਠ, ਮੈਂ ਮਾਓਂ ਦੇ ਸਾਂ ਪੇਟ
ਬੀਬੀ ਮੈਂ ਤਿੱਖਾ ਏਸ ਗੁਣੇ-ਏ-ਏ
ਆਖਣ ਕੱਲਾ ਕੱਲਾ ਯੋਧਾ ਸਵਾ ਲੱਖ ’ਤੇ ਭਾਰੂ ਹੈ
ਪਲਾਂ ਛਿਣਾਂ ਨੂੰ ਡੋਲਣ ਵਾਲਾ ਸਿੰਘਾਸਣ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦਾ
ਬੰਬਾਂ ਤੇ ਬੰਦੂਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਲੋਕੀਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਨੇ
ਭਰਮ-ਭਕਾਨਾ ਫਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਲ੍ਹੜ ਦਾਅਵੇਦਾਰਾਂ ਦਾ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਪਾਵੇ।
ਸਹੁਰੀਂ ਤੁਰ ਜਾਂਦੀ,
ਸੱਲ੍ਹ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਖਾਵੇ।
ਦਰਦੀ ਯਾਰ ਬਿਨਾਂ,
ਰੋਂਦੀ ਕੌਣ ਵਰਾਵੇ।
ਪਿੰਡ ਦੀ ਨਖਰੋ ਨੂੰ……..,
ਬੰਤਾ ਬੋਕ ਵਿਰਾਵੇ |
ਛੰਨਾ ਭਰਿਆ ਦੁੱਧ ਦਾ,
ਇਹ ਡੋਲਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ,
ਹੋਰ ਭਰਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ,
ਤੈਨੂੰ ਛੱਡਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ,
ਹੋਰ ਕਰਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ,
ਜੇ ਕਰਿਆ,ਕਰੂ ਤੇਰਾ ਮਾਮਾ,
ਏਥੇ ਮੇਰੀ ਨੱਥ ਡਿੱਗ ਪਈ,
ਨਿਉ ਕੇ ਚੱਕੀ ਜਵਾਨਾ,
ਏਥੇ ਮੇਰੀ ………
ਧੁਖ ਰਹੇ, ਕੁਝ ਭਖ ਰਹੇ ਅਹਿਸਾਸ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਦੇ।
ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਰੋਜ਼ ਦਿਲ ਦੀ ਰੇਤ ਉੱਤੋਂ ਗੁਜ਼ਰਦੇ।
ਜੇ ਜੱਟੀਏ ਤੂੰ ਬਹੁਤਾ ਬੋਲੀ
ਭੈਨੂੰ ਭੇਜਦੂੰ ਪੇਕੇ
ਜੱਟਾਂ ਨੇ ਦਾਰੂ ਪੀਣੀ ਐਂ
ਪੀਣੀ ਐਂ ਬਹਿ ਕੇ ਠੇਕੇ ।
ਟੀਚਾ ਮਿੱਥ ਕੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਮਿਲਣੀ ਤੈਅ ਹੈ।