ਤਾਰੇ ਟੁਟਿਆ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ,
ਪੱਤੇ ਸੁਕਿਆ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ,
ਮੈਨੂੰ ਦਿਲ ਚੋ ਭੁਲਾਗੀ ,
ਮੇਰੇ ਮੁਕਿਆ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ,
ਕਹਿਰ ਕੀਤਾ ਯਾਰੋ ਓਹਨੇ ,
ਸਾਨੂੰ ਜਿਹਤੋ ਨਾ ਉਮੀਦ ਸੀ ,
ਉਹੀ ਦੇ ਗਈ ਏ ਧੋਖਾ
ਜਿਹੜੀ ਰੂਹ ਦੇ ਕਰੀਬ ਸੀ…
ਦੂਹਰੇ ਦਰਬਾਜੇ ਅੰਦਰ ਬਾਸਾ ਜੀਹਦਾ
ਜਿਹੜਾ ਬਿਨ ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਜੀਵ
ਬੱਤੀ ਜਮਾਂ ਵਿਚ ਬਿਚਰਦੀ
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਲਾੜਿਆ
ਵੇ ਅਨਪੜ੍ਹ ਮੂਰਖਾ ਬੇ- ਜੀਭ
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ‘ਤੇ ਜੰਮ ਗਈ ਹੈ ਪੰਛੀ ਦੀ ਚੀਕ ਵੇਖੋ
ਪਾਣੀ ’ਤੇ ਵੀ ਸਦੀਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਲੀਕ ਵੇਖੋ
ਸਾਹਿਲ ‘ਤੇ ਹੀ ਡਬੋ ਕੇ ਐਵੇਂ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਫੇਰੋ
ਮੇਰੇ ਮਰਨ ਦਾ ਮੰਜ਼ਰ ਹੁਣ ਅੰਤ ਤੀਕ ਵੇਖੋ”
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਢਾਬੀ।
ਫੁੱਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਫੁੱਲ ਚੁਣੀਦਾ,
ਚੁਣੀਂਦਾ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬੀ।
ਪਰੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਰੀ ਚੁਣੀਦੀ,
ਸੂਹੀ ਲਾਲ ਗੁਲਾਬੀ।
ਗੁਲਾਬੀ ਭਾਬੀ ਨੇ………
ਕਰ ’ਤਾ ਦਿਓਰ ਸ਼ਰਾਬੀ।
ਛੜਿਆਂ ਦੇ ਛੜਿਆਂ ਦੇ ਦੋ ਦੋ ਚੱਕੀਆਂ,
ਨੀ ਕੋਈ ਡਰਦੀ ਪੀਹਣ ਨਾ ਜਾਵੇ,
ਛੜੇ ਦੀ ਤਾਂ ਅੱਖ ਤੇ ਭਰਿੰਡ ਲੜ ਜੇ,
ਨੀ ਸਾਡੀ ਕੰਧ ਤੋਂ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰੇ,
ਛੜਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਅੱਗ ਨਾ,
ਨਾ ਘੜੇ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ,
ਨਾ ਕੋਈ ਦਿਸਦੀ ਏ ਬਹੁ ਰਾਣੀ,
ਜਿਹੜੀ ਧਰੇ ਮਸਰਾਂ ਦੀ ਦਾਲ ਕੁੜੇ,
ਬੂਹ ਛੜਿਆਂ ਦਾ, ਛੜਿਆਂ ਦਾ ਮਦੜਾ ਹਾਲ ਕੁੜੇ,
ਬੂਹ ਛੜਿਆਂ ……..,
ਕਿਉਂ ਨਾ ਸ਼ਾਇਰ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸ਼ਿਅਰ ਫਿਰ ਫੁਰਦਾ ਰਹੇ।
ਕੋਈ ਚਿਹਰਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਨਾਲ ਜੇ ਤੁਰਦਾ ਰਹੇ।
ਕੱਟਵੀਂ ਸੁੱਥਣ ਸਾਨੂੰ ਲੱਗਦੀ ਸੋਹਣੀ
ਨਾਲ ਸੋਂਹਦਾ ਪਿਆਜੀ ਬਾਣਾ
ਚੰਦ ਡੰਡੀਆਂ ਨੇ ਛਹਿਬਰ ਲਾਈ
ਹੋ ਗਿਆ ਲੌਂਗ ਪੁਰਾਣਾ
ਫੌਜੀ ਦੀ ਛੁੱਟੀ ਮੁੱਕਗੀ
ਉਹਨੇ ਰਾਤੀਂ ਗੱਡੀ ਚੜ੍ਹ ਜਾਣਾ
ਜਾਂਦੇ ਮਾਹੀਏ ਨੂੰ
ਘੁੰਡ ਚੱਕ ਕੇ ਸਲੂਟ ਬੁਲਾਣਾ!
ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸਵਾਰਥ ਦੇ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਰਾਹ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਾ
ਬੰਦਾ ਫੁੱਲਾਂ ਅਤੇ ਕੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕ ਸਮਾਨ ਸੋਖ ਕੇ ਤੁਰਦਾ ਹੈ।
ਲੱਗੀਆ ਦੇ ਰੋਗ ਮਾੜੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਮਹੋਬਤ ਬਦਲੇ ਮਹੋਬਤ ਮਿਲੇ
ਉਹ ਲੋਗ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਬਾਹਰ ਬੜਾ ਸਿਆਣਾ ਸਮਝਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਲਗਭਗ ਹਰ ਪੁਰਸ਼, ਘਰ ਵੜਦਿਆਂ ਹੀ ਮੂਰਖਾਂ ਵਾਂਗ ਵਿਹਾਰ ਕਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਵੀ ਦਿਨ ਸਨ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਹਿਕਸ਼ਾਂ ਵਰਗੇ
ਤਿਰੇ ਪਿੱਛੋਂ ਮਗਰ ਲਗਦੇ ਨੇ ਹੁਣ ਸੁੰਨੀ ਸਰਾਂ ਵਰਗੇ
ਸ਼ਿਕਸਤਾ ਮਕਬਰੇ ਸੁੰਨੇ ਪਏ ਨੇ ਹੁਕਮਰਾਨਾਂ ਦੇ
ਕਿਸੇ ਫਾਈਲ ਨਾ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੋਈਆਂ ਅਰਜ਼ੀਆਂ ਵਰਗੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਮਾਨ।
ਸੋਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੋਵੇ ਹਾਂ-ਪੱਖੀ,
ਹਾਰ ਹੁੰਦੀ ਨਾ ਕਦੇ ਪਰਵਾਨ |
ਆਪਣੀ ਤਲੀ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸੀਸ ਧਰਨਾ,
ਹੈ ਜੱਗ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀ ਸ਼ਾਨ।
ਭੱਜਦੇ ਝੂਠ ਫਰੇਬ ਆਪੇ……..,
ਭੱਜਦੇ ਮਾਣ ਅਭਿਮਾਨ।