ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਰਵਾਇਆਂ ਮੌਤੇ ਮੇਰੀਏ …..
ਜੇ ਤੂੰ ਸਾਥ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਸਬ ਨੂੰ ਰਵਾ ਸਕਦੇ ਆ
“ਆਉਣਾ ਕਿੱਥੇ ਤੇ ਬੀਬੀ ਨੀ ਬੇਬੇ ਬੇਚ ਕੇ ਆਇਆ”
ਫਿਰ ਝਟ ਆਪਣੇ ਮਾਈਕ ਤੇ ਆ ਖਲੋਂਦੀ ਹੈ
“ਕੀ ਕੁਸ ਵੱਟਿਆ ਬੇਬੇ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਨਾਮਾ ਥਿਆਇਆ”
ਇਕਦਮ ਫੇਰ ਲਾੜੇ ਵਾਲਾ ਮਾਈਕ ਕਾਬੂ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ,
“ਡੂਢ ਰੁਪੱਈਆ ਵੱਟਿਆ ਭੈਣੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਏ ਨਾ ਆਇਆ”
ਇਸ ਵਾਰੀ ਤੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰ ਕਿ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਹਾਂ
ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਉਪਦੇਸ਼ ਨਾ ਪੋਂਹਦੇ ਸੁਣਨੇ ਮੈਂ ਫ਼ਰਮਾਨ ਨਹੀਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਢੋਲੇ।
ਇੱਕ ਤੈਨੂੰ ਗੱਲ ਦੱਸਣੀ,
ਦੱਸਣੀ ਜਗਤ ਤੋਂ ਓਹਲੇ।
ਦਿਲ ਦਾ ਭੇਤੀ ਓਹ,
ਜੋ ਭੇਤ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਖੋਹਲੇ।.
ਕੂੰਜ ਕੁਆਰੀ ਦਾ ………,
ਨਰਮ ਕਾਲਜਾ ਡੋਲੇ।
ਜੇ ਜੱਟੀਏ ਜੱਟ ਕੱਟਣਾ ਹੋਵੇ,
ਕੁੱਟੀਏ ਕੰਧੋਲੀ ਉਹਲੇ,
ਨੀ ਪਹਿਲਾ ਜੱਟ ਤੋਂ ਮੱਕੀ ਪਿਹਾਈਏ,
ਫਿਰ ਪਿਹਾਈਏ ਛੋਲੇ,
ਜੱਟੀਏ ਦੇ ਦਵਕਾ ਜੱਟ ਨਾ ਬਰਾਬਰ ਬੋਲੇ,
ਜੱਟੀਏ ਦੇ ……,
ਨ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿ ਕੇ ਦੁਸ਼ਮਣ,
ਨ ਦਿਲਬਰ ਹੀ ਬਣਾ ਹੋਇਆ।
ਦਸ਼ਾ ਨੂੰ ਕੀ ਦਿਸ਼ਾ ਦੇਈਏ,
ਨ ਕੋਈ ਫ਼ੈਸਲਾ ਹੋਇਆ।
ਕਾਸਾ-ਕਾਸਾ-ਕਾਸਾ
ਗੱਲਾਂ ਗਿਆਨ ਦੀਆਂ
ਲੋਕਾਂ ਭਾਣੇ ਤਮਾਸ਼ਾ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਫੁੱਟ ਜੇਂ ਗਾ
ਸੋਹਣਿਆਂ ਕੰਚ ਗਲਾਸਾ
ਚਿੱਟਿਆਂ ਦੰਦਾਂ ਤੇ
ਰੋਜ਼ ਮਲੇ ਦੰਦਾਸਾ
ਮਜਨੂੰ ਸੁੱਕ ਕੇ ਤਾਂਬੜ ਹੋ ਗਿਆ
ਰੱਤ ਰਹੀ ਨਾ ਮਾਸਾ
ਰਾਂਝੇ ਪੰਛੀ ਨੇ
ਭੰਨਤਾ ਬਾਰ ਅੱਗੇ ਕਾਸਾ
ਜਾਂਦਾ ਸੁਰਗਾਂ ਨੂੰ
ਦੋ ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਪਿਆਸਾ।
ਜਿਸਦਾ ਸਮਾਂ ਗੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਅਜਿਹੇ ਸਬਕ ਸਿਖਦਾ ਹੈ,
ਜਿਹੜੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਹਾਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ।
ਆਪਣੇ ਚਾਰਣ ਵਾਲੇ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਡਿੱਗ ਜਾਣਾ
ਮੌਤ ਤੋਂ ਵੀ ਕਿਤੇ ਜਿਆਦਾ ਤਕਲੀਫ਼ ਦਾ ਹੋਣਾ ਹੈ
ਮਨੁੱਖ ਆਦਤਾਂ ਦਾ ਚਲਾਇਆ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਆਦਤ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੋ ਕੀ ਰੰਗ ਕੀ ਕੀ ਰੌਸ਼ਨੀ
ਹਾਇ ਪਰ ਕਿਰਦਾਰ ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿਚਲਾ ਫ਼ਾਸਲਾ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਸੁਹਾਣੇ।
ਕੁੰਭੜੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੁੰਭ ਬੜਾ ਸੀ,
ਸੁੰਦਰ ਫੁੱਲ ਸੁਹਾਣੇ।
ਹਰ ਸੁੰਦਰਤਾ, ਹਰ ਕੋਈ ਵੇਖੇ,
ਕੀ ਰਾਜੇ, ਕੀ ਰਾਣੇ।
ਸੋਹਣੀ ਅੱਲ੍ਹੜ ਨੂੰ ……….,
ਰੱਬ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਜਾਣੇ।