ਨੀ ਫੇਰ ਛੜਾ ਰਗਤੂ ਚਟਨੀ,
ਖੱਟੀ ਅੰਬੀ ਪਾ ਕੇ,
ਨੀ ਬਹਿ ਜਾ ਪੀੜੇ ਤੇ,
ਰੇਵ ਪੰਜਾਮੀ ਪਾ ਕੇ,
ਨੀ ਬਹਿ ਜਾ……..,
ਜੇ ਤੂੰ ਬੱਦਲ ਹੈਂ ਤਾਂ ਕਿਉਂ ਟਲਦਾ ਰਿਹਾ।
ਸ਼ਹਿਰ ਤਾਂ ਸਾਵਣ ’ਚ ਵੀ ਬਲਦਾ ਰਿਹਾ।
ਛੜਾ ਛੜੇ ਨੂੰ ਦਵੇ ਦੁਲਾਸਾ
ਮੌਜ ਭਰਾਵੋ ਰਹਿੰਦੀ
ਦੋ ਡੱਕਿਆਂ ਨਾਲ ਅੱਗ ਮੱਚ ਪੈਂਦੀ
ਆਪੇ ਗੁੱਲੀ ਲਹਿੰਦੀ
ਛੜਿਆਂ ਦੀ ਉੱਖਲੀ ਤੇ
ਛਹਿ ਕੇ ਮੋਰਨੀ ਬਹਿੰਦੀ।
ਜੋ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਵਾਂਗੇ
ਉਹੀ ਵਾਪਸ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਵੇਗਾ ਭਾਵੇਂ
ਉਹ ਇੱਜਤ ਹੋਵੇ, ਸਨਮਾਨ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਧੋਖਾ
ਕਬੂਲ ਹੈ ਮੁਝੇ ਤੁਮਾਰੀ ਬੁਰੀ ਆਦਤੇ ਵੀ ਬਸ
ਇਕ ਵਾਅਦਾ ਕਰੋ ਕਿ ਕਭੀ ਛੋੜ ਕਰ ਨਹੀ ਜਾਉਗੇ
ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਦਾ ਪਿਆਰ ਜਦੋਂ ਨਸ਼ਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਪਿਆਰ ਦੀ ਚਮਕ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਨਿੱਘ ਘੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਖ਼ਬਰੇ ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਆਖ ਹੀ ਦੇਵੇ ਸੁਹਣਾ
ਉਸ ਨੇ ਦੇਖੇ ਮੁੜ ਮੁੜ ਦੇਖੇ ਹਰ ਇਕ ਨਗਰ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਪੋਹਲੇ।
ਆਉਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਦੀ,
ਗੱਡੀ ਰੁਕ ਜੈ ਵਣਾਂ ਦੇ ਓਹਲੇ।
ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਮੈਂ ਰੋਵਾਂ,
ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਰੋਣ ਪਟੋਲੇ।
ਟੁੱਟਗੀ ਯਾਰੀ ਤੋਂ…….,
ਗਾਲ੍ਹ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਬੋਲੇ।
ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਸਾਧੂ ਹੋ ਗੇ,
ਸਿਰ ਪਰ ਜਟਾਂ ਰਖਾਈਆਂ,
ਬਈ ਬਗਲੀਆਂ ਫੜ ਕੇ ਮੰਗਣ ਤੁਰ ਪੇ
ਖੈਰ ਨਾ ਪਾਉਦੀਆਂ ਮਾਈਆਂ,
ਅਸੀਂ ਦਰਿਆ ਹਾਂ ਸਾਡੇ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੀ ਰੇਤ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ,
ਕਿਨਾਰੇ ਵਸਦਿਆਂ ਦੀ ਪਿਆਸ ਨੂੰ ਪੜਚੋਲਦੇ ਰਹਿਣਾ।
ਚਿੱਟੇ ਦੰਦ ਮਨਜੀਤ ਦੇ
ਫਿਰ ਮੋਤੀਆਂ ਦੀ ਜੜਤ ਜੜੇ
ਸਹੇਲੀਆ ਸਲੋਚਨਾ ਦੀ
ਫੇਰ ਤੀਰ ਕਮਾਨ ਬਣਾਏ
ਜੰਪਰ ਬੰਤੋ ਦਾ
ਫਿਰ ਘੱਗਰੇ ਦੀ ਛਹਿਬਰ ਲਾਏ
ਰਾਣੀ ਇਉਂ ਤੁਰਦੀ
ਜਿਵੇਂ ਪਾਣੀ ‘ਚ ਤੁਰੇ ਮੁਰਗਾਈ
ਪਾਣੀ ਲੈਣ ਦੋ ਤੁਰੀਆਂ
ਮੂਹਰੇ ਨਣਦ ਮਗਰ ਭਰਜਾਈ
ਲੜ ਗਈ ਭਰਿੰਡ ਬਣਕੇ .
ਮੌਤ ਛੜਿਆਂ ਦੀ ਆਈ।
ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨੋ ਹੁਣ ਪੀੜਾ ਸਹਾਰੋ ਤੇ
ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੈਂਪੀਅਨ ਵਾਂਗ ਜੀਓ।