ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਇਨਸਾਨ ਐਨਾ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਕਿ ਉਸਦਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਦੂਰ
ਜੀਣ ਤੱਕ ਦਾ ਮਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ,
ਇਸਤਰੀ, ਕਵਿਤਾ ਵਾਂਗ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਿਸੇ ਨਾਵਲ ਨਾਲ ਹੋ ਜਾਵੇ।
ਸਮੇਂ ਦੇ ਮਾਰਿਆਂ ਦੀ ਇਕ ਪਛਾਣ ਇਹ ਵੀ ਹੈ
ਕਿਸੇ ਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਨਸੀਬ ਕਹਿੰਨੇ ਨੇ
ਕੀ ਭੱਜਿਆ ਫਿਰੇਂ ਬਚੋਲਿਆ
ਕੀ ਬਣਿਆ ਫਿਰੇਂ ਤੂੰ ਮੁਖਤਿਆਰ
ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਪੈਣਗੇ ਖੌਸੜੇ
ਤੂੰ ਤਾਂ ਚੂਹੀ ਰੱਖੀਂ
ਬੇ ਬੱਡਿਆ ਚੌਧਰੀਆ ਬੇ-ਤਿਆਰ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਪਾਵੇ।
ਬੱਦਲੀਆਂ ਗਰਜਦੀਆਂ,
ਪੈਲ ਮੋਰ ਨੂੰ ਆਵੇ।
ਮੋਰਨੀ ਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹਿਆ,
ਹੰਝੂ ਚੁੱਕਣ ਨੂੰ ਆਵੇ।
ਭਾਬੀ ਦਿਓਰ ਬਿਨਾਂ……..,
ਫੁੱਲ ਵਾਂਗੂੰ ਕੁਮਲਾਵੇ।
ਅਸਾਂ ਕੁੜੀਏ ਨਾ ਤੇਰੀ ਤੋਰ ਨੀ ਦੇਖਣੀ,
ਅੱਗ ਲਾਉਣਾ ਗੜਵਾ ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਨੀ,
ਲੱਕ ਟੁੱਟ ਜੂ ਹੁਲਾਰੇ ਖਾਂਦੀ ਦਾ ਨੀ,
ਲੱਕ ……..,
ਮੇਰੇ ਹੀ ਘਰ ਅੰਦਰ ਮੇਰਾ ਕਮਰਾ ਨਾ,
ਨੌਕਰ ਵਾਂਗਰ ਮੈਂ ਗੈਰਜ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਖਾਤਰ ਕੋਈ ਪ੍ਰਾਹੁਣਾ ਹਾਂ,
ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤਾ ਮੈਂ ਪਤਨੀ ਦਾ ਲਗਦਾ ਹਾਂ।
ਤਾਵੇ-ਤਾਵੇ-ਤਾਵੇ
ਛੜਿਆਂ ਦੀ ਮਾਂ ਮਰਗੀ
ਕੋਈ ਡਰਦੀ ਰੋਣ ਨਾ ਜਾਵੇ
ਛੜਿਆਂ ਦੇ ਦੋ ਚੱਕੀਆਂ
ਸੁੱਖ ਸੁੱਖਦੇ ਪੀਹਣ ਕੋਈ ਆਵੇ
ਛੜਿਓ ਸੁੱਖ ਸੁੱਖ ਲਓ
ਡਾਰ ਰੰਨਾਂ ਦੀ ਆਵੇ।
ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਣਾ
ਸਫਲਤਾ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਰੁਕਾਵਟ ਹੈ।
ਚੰਨ ਤੋਂ ਪਰਤਣ ਵਾਲਿਆ ਏਨੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਦੱਸ
ਕੀ ਓਥੇ ਵੀ ਝੁਗੀਆਂ ਹਨ ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ ਕੋਲ
ਅੱਜ ਦੀ ਘੜੀ ਬਚੋਲਣੇ ਨੀ
ਤੈਨੂੰ ਸਭ ਦੱਸੀਆਂ ਤੈਨੂੰ ਸਭ ਪੁੱਛੀਆਂ
ਡੋਲਾ ਘਰ ਵਿਚ ਆ ਲੈਣ ਦੇਹ
ਮਗਰੋਂ ਤਾਂ ਬੱਸ ਪੈਣੀਆਂ ਨੇ ਜੁੱਤੀਆਂ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਕਿੱਠਾ।
ਓਹ ਮਤਲਬ ਕੱਢ ਲੈਂਦਾ,
ਜੋ ਵੀ ਜੀਭ ਦਾ ਮਿੱਠਾ।
ਆਉਂਦਾ ਜੋਬਨ ਹਰ ਕੋਈ ਦੇਖੇ,
ਜਾਂਦਾ ਕਿਸ ਨੇ ਡਿੱਠਾ।
ਪੀਂਘਾਂ ਝੂਟ ਲੀਆਂ………,
ਦਿਓਰ ਜੀਭ ਦਾ ਮਿੱਠਾ।