ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਰਾਵਣ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੰਬੜੇ
ਰਾਮ ਜੀ ! ਹਸਤੀ ਤੁਹਾਡੀ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਚ ਪਾਇਗੀ
ਸਦਾ ਸੁਖੀ ਬਸੇਂ ਬਚੋਲਿਆ ਬੇ
ਤੈਂ ਪਸਿੰਦ ਦਾ ਕਰਾਇਆ ਸਾਕ
ਤੈਨੂੰ ਛਾਂਟਮੇ ਦੇਣਗੇ ਕੱਪੜੇ
ਨਾਲੇ ਪੌਣਗੇ ਤੋਲੇ ਦੀ
ਬੇ ਸੁਣੀ ਬਚੋਲਿਆ ਬੇ-ਛਾਪ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਜੱਟਣਾ।
ਕੱਲਰ ਖੇਤੀ ਬੀਜ ਕੇ,
ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੀ ਖੱਟਣਾ।
ਹੁਣ ਕੱਲਰ ਖੇਤੀ ਬੀਜ ਕੇ,
ਖੱਟਣਾ ਈ ਖੱਟਣਾ।
ਨਵੇਂ ਨਵੇਲਿਆਂ ਨੇ……..,
ਪੁਰਾਣਾ ਜੜ੍ਹੋਂ ਪੱਟਣਾ।
ਜੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਨੱਚਦੀ ਵੇਖਣਾ,
ਬਾਂਕਾ ਲਿਆ ਦੇ ਭੈਣ ਦੀ ਆਂ,
ਵੇ ਅੱਡੀ ਵੱਜੇ ਤੇ ਧਮਕਾਂ ਪੈਣ ਗੀ ਆਂ,
ਵੇ ਅੱਡੀ ………,
ਆਰੀ-ਆਰੀ-ਆਰੀ
ਮੋਢੇ ਰਫਲ ਧਰੀ
ਫੇਰ ਸਿੰਨ੍ਹ ਕੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਰੀ
ਚੂੜੇ ਵਾਲੀ ਬਾਂਹ ਵੱਢ ਤੀ
ਗੁੱਤ ਵੱਢਤੀ ਬਘਿਆੜੀ ਵਾਲੀ
ਸੁਹਣੇ-ਸੁਹਣੇ ਪੈਰ ਵੱਢ ਤੇ
ਜੁੱਤੀ ਕੱਢਵੀਂ ਵਗਾਹ ਕੇ ਮਾਰੀ
ਸੋਹਣੇ-ਸੋਹਣੇ ਹੱਥ ਵੱਢ ਤੇ
ਜੀਹਦੇ ਨਾਲ ਕੱਢੇ ਫੁਲਕਾਰੀ
ਗਰਜਾ ਨਾ ਵੱਢ ਵੇ
ਹੌਲਦਾਰ ਦੀ ਨਾਰੀ।
ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਮੁਹੱਬਤ ਵਰਗੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋਈ ਨਹੀਂ।
ਇੰਜ ਲਗਦੈ ਜਿੱਦਾਂ ਦੁਨੀਆ ‘ਚ ਤੇਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ।
ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਇਹ ਉਸਦੀ ਯੋਗਤਾ ਸੀ।
ਦੁੱਖ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਸੁਧਾਰ ਹੋਣਾ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸਨੇ ਸੁਚੇਤ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਰਾਤ ਭਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕੀਤਾ
ਉਸਦੇ ਜਵਾਬ ਦਾ
ਪਰ ਸਵੇਰ ਤੱਕ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ
ਕਿ ਜਵਾਬ ਨਾ ਆਉਣਾ ਹੀ ਜਵਾਬ ਹੈ
ਜਿਸ ’ਚ ਪਤਨੀ ਦਾਅ ‘ਤੇ ਲਾਉਣਾ ਯੋਗ ਸੀ
ਅਜ ਵੀ ਉਸ ਵਿਰਸੇ ਦੀਆਂ ਮਸ਼ਹੂਰੀਆਂ
ਦੋ ਸਿਰ ਜੋੜੇ ਬਚੋਲਣੇ ਨੀ
ਕੋਈ ਜੋੜ ਨੀ ਸੀ ਸਕਦਾ ਹੋਰ
ਨਾਲੇ ਤਾਂ ਪਾਆਂਗੇ ਬਾਲੀਆਂ
ਨਾਲੇ ਛਾਂਟਮਾਂ ਦਮਾਂਗੇ
ਨੀ ਸਦਾ ਸੁਹਾਗਣੇ ਨੀ-ਤਿਓਰ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਸਾਵਾਂ।
ਦਿਲ ਤਾਂ ਦੇਖ ਫੋਲ ਕੇ,
ਲੱਗੀਆਂ ਦੇ ਹਾਲ ਸੁਣਾਵਾਂ।
ਰੇਤਾ ਤੇਰੀ ਪੈੜ ਦਾ,
ਚੱਕ ਚੱਕ ਹਿੱਕ ਨੂੰ ਲਾਵਾਂ।
ਸੱਦ ਪਟਵਾਰੀ ਨੂੰ ……….,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਲਾਵਾਂ।
ਜਾ ਕੇ ਸੁਨਿਆਰੇ ਕੋਲੋ ਟਿੱਕਾ ਮੈ ਘੜਾਓਦੀ ਆਂ,
ਲਾਉਦੀ ਆ ਮੈ ਸਿਰ ਵਿਚਲੇ ਚੀਰ ਬੀਬੀ ਨਣਦੇ,
ਸਾਡੇ ਨਾ ਪਸੰਦ ਤੇਰਾ ਵੀਰ ਬੀਬੀ ਨਣਦੇ,
ਸਾਡੇ ਨਾ ………,