ਇੰਦਰ ਦੇਵ ਤੇ ਪਾਰਸੂ ਦੇਵੀ,
ਆਇਦ ਜੁਗਾਦਿ ਯਰਾਨੇ।
ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਸੜੇ ਸਰੀਕਾ,
ਦੇਵੇ ਮੇਹਣੇ ਤੁਆਨੇ।
ਅਰਬਾਂ ਖਰਬਾਂ ਮਣ ਪਾਣੀ,
ਚੜਿਆ ਵਿੱਚ ਅਸਮਾਨੇ।
ਪਿਆਸਾਂ ਜੁਗਾਂ ਦੀਆਂ,
ਕੀਤੀਆਂ ਤਰਿਪਤ ਰਕਾਨੇ।
ਜੀਜਾ ਵਾਰ ਦੇ ਦੁਆਨੀ ਖੋਟੀ,
ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਤੇਰੀ ਸਾਲੀ ਨੱਚਦੀ,
ਜੀਜਾ ਵਾਰ ……,
ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੱਧਰ ਕੀ ਦਾ ਕੀ ਕੁਝ ਕਰ ਗਈ ਏ।
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਸੂਰਜ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਆਇਆ ਸੱਧਰ ਸਾਡੀ ਠਰ ਗਈ ਏ।
ਤੇਰੇ ਮਾਰੇ ਨੇ ਘਰ ਬਾਰ ਛੱਡਿਆ
ਬਾਹਰੇ ਝੁੰਬੀ ਪਾਈ
ਜੇ ਕੁੜੀਏ ਤੇਰੇ ਮਾਪੇ ਲੜਦੇ
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਨਾ ਆਈਂ
ਰੋ-ਰੋ ਕੇ ਤੂੰ ਹੱਡ ਨਾ ਗਾਲ ਲਈਂ
ਹੱਸ ਕੇ ਗੱਲ ਸੁਣਾਈਂ
ਚੰਦਰਾ ਪਿਆਰ ਬੁਰਾ
ਜੱਗ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਲਾਈਂ।
ਗਿਆਨ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲੈਣਾ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਗਿਆਨ
ਮੁਤਾਬਕ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ।
ਲੋਕ ਉੱਪਰੋਂ ਤਾਂ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਕਿ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਦਿਲ ਦੇਖ ਕੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਸੱਚਾਈ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ
ਕਿ ਲੋਕ ਪੈਸਾ ਤੇ ਚੇਹਰਾ ਵੇਖ ਕੇ ਹੀ
ਪਿਆਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਓ ਖ਼ਾਕ ਨਸ਼ੀਨੋਂ ਉਠ ਬੈਠੋ ਉਹ ਵਕਤ ਕਰੀਬ ਆ ਪਹੁੰਚਾ ਹੈ।
ਜਦ ਤਖ਼ਤ ਗਿਰਾਏ ਜਾਵਣਗੇ ਜਦ ਤਾਜ ਉਛਾਲੇ ਜਾਵਣਗੇ
ਕਟਦੇ ਵੀ ਚਲੋ ਵਧਦੇ ਵੀ ਚਲੋ ਬਾਂਹਵਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤ
ਚਲਦੇ ਵੀ ਚਲੋ ਕਿ ਹੁਣ ਡੇਰੇ, ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ ਹੀ ਡਾਲੇ ਜਾਵਣਗੇ
ਬਚੋਲਣੇ ਸੂਟ ਤਾਂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਮਨ ਭਾਉਂਦਾ
ਮਾਸੜ ਫਿਰੇ ਨੀ ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਾਉਂਦਾ
ਬਚੋਲਣੇ ਸੂਟ ਤਾਂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਮਰਜੀ ਦਾ
ਹੁਣ ਨਾਪ ਨੂੰ ਆਇਆ ਮੁੰਡਾ ਦਰਜੀ ਦਾ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ, ਸਾਰ।
ਪੰਜਾਂ ਗੁਰੂਆਂ ਪਿੱਛੋਂ,
ਛੇਵੇਂ ਚੱਕਣੀ ਪਈ ਤਲਵਾਰ।
ਵਾਰ ਸਹਿੰਦਿਆਂ ਪੈਂਦੀ ਹੈ,
ਵਾਹਰ ਦੇ ਪਿੱਛੋਂ ਵਾਹਰ।
ਮੀਰੀ, ਪੀਰੀ ਦੀ ।
ਸਮਝਣੀ ਪੈਂਦੀ ਸਾਰ।
ਜੀਜਾ ਲੱਕ ਨੂੰ ਖੁਰਕਦਾ ਆਵੇ,
ਮੇਰੇ ਭਾਦਾ ਪੈਸੇ ਵਾਰਦਾ,
ਜੀਜਾ ਲੱਕ . …….,
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਛਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ,
ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਕੇ ਤੋਰ, ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਕੀ ਆਖਾਂ।
ਸੁਣ ਵੇ ਘੜਿਆ ਮੇਰੇ ਗੋਤ ਦਿਆ
ਤੂੰ ਹੋ ਗਿਆ ਢੇਰੀ
ਵਿੱਚ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ
ਸੋਹਣੀ ਮੌਤ ਨੇ ਘੇਰੀ।