ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉੱਡ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਦੌੜੋ,
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਦੌੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਤੁਰੋ,
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਤੁਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤਾਂ
ਰੇਂਗਦੇ ਹੋਏ ਚੱਲੋ, ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਚਲਦੇ ਰਹੋ।
ਇੰਨੇ ਪਲ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਏ
ਜਿੰਨੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਤੂੰ ਖੋਹ ਲਈ ਹੈ ।
ਪਾਣੀ ਦੇ ਹਰ ਕਤਰੇ `ਤੇ ‘ਉਹ’ ਹੱਕ ਜਮਾਉਂਦਾ ਹੈ
‘ਵਾਵਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਵੰਡੀਆਂ ਪਾ ਕੇ ਜ਼ਹਿਰ ਫੈਲਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਬਚੋਲਿਆ ਕਪਟ ਕਮਾਇਆ ਬੇ
ਊਠ ਮਗਰ ਛੇਲਾ ਲਾਇਆ ਬੇ
ਸਾਡੀ ਤਾਂ ਮਜਬੂਰੀ ਦਾ
ਤੈਂ ਪੂਰਾ ਫੈਦਾ ‘ਠਾਇਆ ਬੇ
ਸਾਡੀ ਬੀਬੀ ਨਿਰੀ ਮੁਸਕਣ ਬੂਟੀ
ਬੇ ਤੈਂ ਘੋਰੀ ਪੱਲੇ ਪਾਇਆ ਬੇ
ਸਾਡੀ ਕੰਨਿਆ ਬਾਰਾਂ ਬਰਸੀ ਨੂੰ
ਤੈਂ ਬੁੱਢੜਾ ਸਾਕ ਕਰਾਇਆ ਬੇ
ਤਾਰੀ! ਤਾਰੀ!! ਤਾਰੀ!!!
ਨਾਭੇ ਦੀਏ ਬੰਦ ਬੋਤਲੇ,
ਤੇਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖੁਮਾਰੀ।
ਤਾਰੀ! ਤਾਰੀ!! ਤਾਰੀ!!!
ਨਾਭੇ ਦੀਏ ਬੰਦ ਬੋਤਲੇ,
ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਸਦਾ ਖੁਮਾਰੀ।
ਤਾਰੀ! ਤਾਰੀ!! ਤਾਰੀ!!!
ਨੀਭੇ ਦੀਏ ਬੰਦ ਬੋਤਲੇ,
ਤੇਰਾ ਸੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਪਿਆਰ।
ਜੇ ਮੁੰਡਿਆ ਵੇ ਮੈਨੂੰ ਨਾਲ ਲਿਜਾਣਾ,
ਮਾਂ ਦਾ ਦਰ ਤੂੰ ਚੱਕ ਮੁੰਡਿਆ,
ਵੇ ਮੈਨੂੰ ਰੇਸ਼ਮੀ ਰੁਮਾਲ ਵਾਗੂੰ ਰੱਖ ਮੁੰਡਿਆ,
ਵੇ ਮੈਨੂੰ ………,
ਲੋਕ ਸਭ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਕੇ ਪਾਪ ਧੋ ਕੇ ਮੁੜ ਗਏ,
ਮੈਂ ਸਰੋਵਰ `ਤੇ ਖੜੋਤਾ ਮੱਛਲੀਆਂ ਤਕਦਾ ਰਿਹਾ।
ਚੜ੍ਹ ਵੇ ਚੰਦਾ ਦੇ ਵੇ ਲਾਲੀ
ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ ਹਨ੍ਹੇਰਾ
ਚਾਰ ਕੁ ਪੂਣੀਆਂ ਕੱਤਣੋਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ
ਯਾਰ ਮਾਰ ਗਿਆ ਗੇੜਾ
ਆ ਕੇ ਗੁਆਂਢਣ ਪੁੱਛਦੀ ਮੈਥੋਂ
ਇਹ ਕੀ ਲੱਗਦਾ ਤੇਰਾ
ਏਹ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵਾਲ ਮੱਥੇ ਦਾ
‘ਤੂੰ ਵੇ’ ਦਿਲ ਦਾ ਘੇਰਾ
ਟੋਹ ਲੈ ਤੂੰ ਮੁੰਡਿਆ
ਨਰਮ ਕਾਲਜਾ ਮੇਰਾ।
ਸਿਰਫ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਇਨਸਾਨ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਅੱਗੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ,
ਉਹ ਇਨਸ਼ਾਨ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੋ ।
ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਦਾ ਵੀ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਰੁਤਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਬਸ ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਕਿਸੇ ਸ਼ਾਹਬਾਜ਼ ਨੂੰ ਕਿੰਜ ਖੌਫ਼ ਇਸ ਦੀ ਧਾਰ ਤੇ ਆਉਂਦੈ
ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਚਿੜੀਆਂ ਹੀ ਡਰਾਈਆਂ ਨੇ
ਬਚੋਲਣ ਸਿਰੇ ਦੀ ਲਾਲਚਣ ਨੂੰ
ਧੀ ਆਲਿਆਂ ਨੇ ਛਾਪ ਪਾ ਤੀ ਠਿੱਕ ਬਰਗੀ
ਪੁੱਤ ਆਲਿਆਂ ਤੋਂ ਸਰਿਆ ਸੂਤੀ ਸੂਟ
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਭੈਣ ਇਕ ਕਰਗੀ