ਜੋ ਲੋਕ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਜਤਾਉਂਦੇ ਨੇ
ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਮਨੁੱਖ ਸੋਚਣ ਅਨੁਸਾਰ ਨਹੀਂ ਜਿਊਦਾ, ਉਹ ਜਿਊਣ ਅਨੁਸਾਰ ਸੋਚਦਾ ਹੈ।
ਰੀਝ ਮੇਰੀ ਦੇ ਪਿਆਸੇ ਮਿਰਗ ਨੂੰ ਹੈ ਲੰਮੀ ਤਲਾਸ਼
ਦਰਦ ਦੀ ਰੋਹੀ ‘ਚੋਂ ਉਸ ਲਈ ਨਦੀ ਕੋਈ ਟੋਲਾਂ ਕਿਵੇਂ
ਖਸਮ ਬਿਨਾ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ
ਬਚੋਲੇ ਬਿਨਾ ਵੋਟ੍ਹੀ ਨਹੀਂ
ਪੰਦਰਾਂ ਬਰਸ ਦੀ ਹੋ ਗੀ ਜੈ ਕੁਰੇ,
ਸਾਲ ਸੋਲ੍ਹਵਾਂ ਚੜਿਆ।
ਘੁੰਮ ਘੁਮਾ ਕੇ ਚੜ੍ਹੀ ਜੁਆਨੀ,
ਨਾਗ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਲੜਿਆ।
ਪਿਓ ਓਹਦੇ ਨੂੰ ਖਬਰਾਂ ਹੋ ਗੀਆਂ,
ਵਿਚੋਲੇ ਦੇ ਘਰ ਵੜਿਆ।
ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਫਿਕਰ ਪਿਆ…..
ਵਿਆਹ ਜੈ ਕੁਰ ਦਾ ਧਰਿਆ।
ਜਾਗੋ ਕੱਢਣੀ ਮਾਮੀਏ ਛੱਡ ਨਖਰਾ,
ਦੱਸ ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ,ਮੇਰਾ ਤੇਰਾ ਕਿ ਝਗੜਾ,
ਦੱਸ ਤੇਰਾ ……,
ਕੀ ਸੀ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਤੇਰਾ, ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਏਂ।
ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਰਾਤ ਬਾਕੀ ਦੀਵੇ ਬੁਝਾ ਰਿਹਾ ਏਂ।
ਨੀ ਨਾਹ ਧੋ ਕੇ ਤੂੰ ਨਿੱਕਲੀ ਰਕਾਨੇ
ਅੱਖੀਂ ਕਜਲਾ ਪਾਇਆ ।
ਦਾਤੀ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰ ਗਈ ਖੇਤ ਨੂੰ
ਮੈਂ ਪੈਰੀਂ ਜੋੜਾ ਨਾ ਪਾਇਆ
ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਟੱਕਰੇ
ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਚੱਲਿਆਂ ਤਾਇਆ
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਮੈਂ ਦੱਸ ਤੀ ਸੋਹਣੀਏ
ਪੁਰਜਾ ਖੇਤ ਨੂੰ ਆਇਆ
ਵਿੱਚ ਵਾੜੇ ਦੇ ਹੋ ਗਏ ਕੱਠੇ
ਭੱਜ ਕੇ ਹੱਥ ਮਿਲਾਇਆ
ਚੁਗਲ ਖੋਰ ਨੇ ਕੀਤੀ ਚੁਗਲੀ
ਜਾ ਕੇ ਰੌਲਾ ਪਾਇਆ
ਰੰਨ ਦੇ ਭਾਈਆਂ ਨੇ
ਰੇਤ ਗੰਡਾਸੀ ਨੂੰ ਲਾਇਆ
ਤੇਰੇ ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ
ਆ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਢਾਹਿਆ
ਪੰਜ ਫੁੱਟ ਦਾ ਪੁੱਟ ਕੇ ਟੋਇਆ
ਉੱਤੇ ਰੇਤਾ ਪਾਇਆ
ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਬਠਿੰਡਾ ਥਾਣਾ ‘ਮੌੜੇ’ ਦਾ
ਜੀਪਾ ਪੁਲਿਸ ਦਾ ਆਇਆ
ਏਸ ਪਟੋਲੇ ਨੇ
ਕੀ ਭਾਣਾ ਵਰਤਾਇਆ ।
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉੱਡ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਦੌੜੋ,
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਦੌੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਤੁਰੋ,
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਤੁਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤਾਂ
ਰੇਂਗਦੇ ਹੋਏ ਚੱਲੋ, ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਚਲਦੇ ਰਹੋ।
ਇੰਨੇ ਪਲ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਏ
ਜਿੰਨੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਤੂੰ ਖੋਹ ਲਈ ਹੈ ।
ਪਾਣੀ ਦੇ ਹਰ ਕਤਰੇ `ਤੇ ‘ਉਹ’ ਹੱਕ ਜਮਾਉਂਦਾ ਹੈ
‘ਵਾਵਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਵੰਡੀਆਂ ਪਾ ਕੇ ਜ਼ਹਿਰ ਫੈਲਾਉਂਦਾ ਹੈ
ਬਚੋਲਿਆ ਕਪਟ ਕਮਾਇਆ ਬੇ
ਊਠ ਮਗਰ ਛੇਲਾ ਲਾਇਆ ਬੇ
ਸਾਡੀ ਤਾਂ ਮਜਬੂਰੀ ਦਾ
ਤੈਂ ਪੂਰਾ ਫੈਦਾ ‘ਠਾਇਆ ਬੇ
ਸਾਡੀ ਬੀਬੀ ਨਿਰੀ ਮੁਸਕਣ ਬੂਟੀ
ਬੇ ਤੈਂ ਘੋਰੀ ਪੱਲੇ ਪਾਇਆ ਬੇ
ਸਾਡੀ ਕੰਨਿਆ ਬਾਰਾਂ ਬਰਸੀ ਨੂੰ
ਤੈਂ ਬੁੱਢੜਾ ਸਾਕ ਕਰਾਇਆ ਬੇ