ਮੁਹੱਬਤ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਕੁਝ ਅਜ਼ਬ ਦਸਤੂਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਖੁਸ਼ ਐਪਰ ਦਿਲੋਂ ਮਜਬੂਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਬਲਬੀਰ ਕੁਰ ਨਖਰੋ
ਬੂਹੇ ਉੱਤੇ ਤੇਲ ਚੁਆ ਬੀਬੀ
ਇਹਨਾਂ ਪੇਕਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਗਨ ਮਨਾ ਬੀਬੀ
ਮਾਮੀਆਂ ਨੂੰ ਪੱਲਾ ਪੁੜੀ ਪਾ ਬੀਬੀ
ਭਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਬੀਬੀ
ਅੰਮਾਂ ਜਾਇਆਂ ਦੇ ਸ਼ਗਨ ਮਨਾ ਬੀਬੀ
ਦਿਨ ਤੀਆਂ ਦੇ ਹੋ ਗੇ ਪੂਰੇ,
ਪੂਰਾ ਸਉਣ ਲੰਘਾ ਕੇ।
ਵਿੱਚ ਸਉਣ ਦੇ ਹੋ ਕੇ ‘ਕੱਠੀਆਂ,
ਭਾਦੋਂ ਵਿਛੜੀਆਂ ਆ ਕੇ।
ਰੱਬ ਰੱਖੀਆਂ ਤਾਂ ਅਗਲੇ ਵਰ੍ਹੇ ਵੀ,
ਏਥੇ ਮਿਲਣਾ ਆ ਕੇ।
ਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆ ਕਰੋ…..,
ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾ ਕੇ।
ਜੋਗੀਆਂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੱਚ ਦੀਆਂ ਮੁੰਦਰਾਂ,
ਮੁੰਦਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋ ਤੇਰਾ ਮੂੰਹ ਦਿਸਦਾ,
ਵੇ ਮੈ ਜਿਹੜੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖਾ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਿਸਦਾ,
ਵੇ ਮੈ ………,
ਇਹ ਕੌਣ ਹੈ ਜੋ ਮੌਤ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰ ਰਿਹੈ,
ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਜਨਮ ਨੇ ਮਾਰਿਆ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ‘ਮਡਿਆਣੀ’
ਲਾ ਕੇ ਸ਼ੁਕੀਨੀ ਬਣਨ ਮਜਾਜਣਾਂ
ਉੱਥੇ ਕੀ ਅੰਨ੍ਹੀ ਕੀ ਕਾਣੀ
ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਯਾਰੀ
ਭੋਗਣ ਉਮਰ ਨਿਆਣੀ
ਇਸ ਪਟੋਲੇ ਦੀ
ਸਿਫਤ ਕਰੀ ਨੀ ਜਾਣੀ।
ਇਨਸਾਨ ਕਈ ਵਾਰ ਇਸ ਕਾਰਣ ਵੀ
ਇਕੱਲਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ
ਉਹ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦੀ
ਸਲਾਹ ਗੈਰਾਂ ਤੋਂ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ।
ਦਰਦ ਦੋ ਤਰਾਂ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ,
ਇੱਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਕਲੀਫ਼ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਦੂਸਰਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਪੁਰਸ਼, ਇਸਤਰੀ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ ਕਰੇ, ਸਮਝੋ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ
, ਜੇ ਇਸਤਰੀ, ਪੁਰਸ਼ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ ਕਰੇ, ਸਮਝੋ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਚਿਰਾਗ਼ ਇਹ ਸਿਆਹੀਆਂ ਬਦਲ ਦੇ
ਗੀਤ ਮੇਰੇ ਖੂਨ ਦੇ ਇਹ ਜ਼ਾਰ-ਸ਼ਾਹੀਆਂ ਬਦਲ ਦੇ
ਨੰਦ ਕੁਰ ਕੁੜੀਏ ਕੰਮ ਤਾਂ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਆਪੇ
ਨੀ ਆ ਜਾ ਧੀਏ ਸਰਦਲ ਤੇ
ਤੇਲ ਚੋਅ ਨੀ ਆਏ ਨੇ ਕੇਰੇ ਮਾਪੇ
ਢਾਈਏ ! ਢਾਈਏ!! ਢਾਈਏ!
ਪਿੰਡੋਂ ਬਾਹਰ ਪਿੱਪਲ ਬਰੋਟੇ,
ਰਲ ਮਿਲ ਪੀਂਘਾਂ ਪਾਈਏ।
ਗਿੱਧਿਆਂ ਦੇ ਪਿੜ ਵੱਲ ਨੂੰ,
ਬਣ ਕੇ ਮੇਲਣਾ ਜਾਈਏ।
ਤੀਆਂ ਸਉਣ ਦੀਆਂ…….
ਭਾਗ ਪਿੱਪਲਾਂ ਨੂੰ ਲਾਈਏ।