“ਭੁੱਲ ਜਾਈਂ ਵੇ ਲਾੜ੍ਹਿਆ ਸਿੱਠਣੀਆਂ ਦੇ ਬੋਲ
ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਮਹਿੰਗਾ ਵੇ-ਦਈਏ ਸੋਨੇ ਬਰੋਬਰ ਤੋਲ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਕਟਾਣੀ।
ਭੈਣੀ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਚਿੱਟੇ ਬਾਟੇ,
ਘੁੱਟਵੀਂ ਪਜਾਮੀ ਜਾਣੀ।
ਇੱਕ ਰੁਪੈ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੰਦੇ,
ਕਿੰਨੀ ਰੀਤ ਸਿਆਣੀ।
ਬਾਝੋਂ ਅਕਲਾਂ ਦੇ ………,
ਖੂਹ ਵੀ ਖਾਲੀ ਜਾਣੀ।
ਝਿਉਰਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਤੇਰੀ ਲੱਗੀ ਵੇ ਦੋਸਤੀ,
ਵੇ ਬਸ਼ਰਮਾ ਤੈਨੂੰ ਜੱਗ ਜਾਣੇ,
ਵੇ ਬਸ਼ਰਮਾ ……..,
ਆਉਦਾ ਜਾਂਦਾ ਚੱਬ ਦਾਣੇ,
‘ਅਨਵਰ’ ਦੇ ਠੂਠੇ ਅੰਦਰ ਅੱਜ ਸ਼ੁਅਲੇ ਦਿਸਣ ਤਾਂ ਅਜ਼ਬ ਨਹੀਂ,
ਜੋ ਵੀ ਟੁਰਿਆ ਏ ਬਾਗਾਂ ‘ਚੋਂ ਦੋ ਚਾਰ ਸ਼ਰਾਰੇ ਲੈ ਟੁਰਿਆ।
ਸੱਸੇ ਨੀ ਪਰਧਾਨੇ
ਬੁਰੜ-ਬੁੜ ਕੀ ਕਰਦੀ
ਦੰਦ ਉਖੜ ਗਏ, ਧੌਲੇ ਆ ਗਏ ਤੇਰੇ
ਬਦੀਆਂ ਤੋਂ ਨਾ ਡਰਦੀ
ਹੁਣ ਤੂੰ ਬੇਦਾਵੇ
ਮੈਂ ਮਾਲਕਣ ਘਰ ਦੀ।
ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਕਦੇ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪਵੇਗੀ
ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਵਹਿਮ ਨਾ ਰੱਖੋ ਕਿ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਲੋੜ ਪੈਣੀ ਹੈ।
ਜਿਹਨੂੰ ਕਦੇ ਡਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ।
ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਖੋਣ ਦਾ , ਓਹਨੂੰ
ਕੀ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੋਣਾ ਮੇਰੇ ਨਾ
ਹੋਣ ਦਾ…..
ਇਸਤਰੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਭਰਮਾਉਣਾ ਚਾਹੁਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਭਰਮਾ ਨਾ ਸਕੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਉਹ ਕਦੇ ਮੁਆਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ।
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਦਿਨ ਤੀਆਂ ਦੇ
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਦਿਨ ਤੀਆਂ ਦੇ
ਸੱਭੇ ਸਹੇਲੀਆਂ ਆਈਆਂ ਨੀ ਸੰਤੋ ਬੰਤੋ ਹੋਈਆਂ ਕੱਠੀਆਂ
ਵੱਡਿਆਂ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਈਆਂ
ਗਿੱਧਾ ਪਾ ਰਹੀਆਂ ਨਣਦਾਂ ਤੇ ਭਰਜਾਈਆਂ
ਗਿੱਧਾ ਪਾ ਰਹੀਆਂ ਨਣਦਾਂ ਤੇ ਭਰਜਾਈਆਂ
ਪੱਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕਣਕਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਅੱਗ ਵਿਖਾਇਆ ਕਰ
ਪੱਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕਣਕਾਂ ਤੇ ਨਾ ਮੀਂਹ ਵਰਾਇਆ ਕਰ
ਮੰਦਰ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਤੂੰ ਕਿਸ ਨੂੰ ਚਲਿਆ ਏਂ
ਰਸਤੇ ਦੇ ਵਿਚ ਰੋਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬਾਲ ਹਸਾਇਆ ਕਰ
ਕੁੜਮੋਂ ਸਾਥੋਂ ਉਚਿਓ ਵੇ ਮੰਗਾਂ ਮਾਫੀ ਜਾਂਦੀ ਦੇ ਵਾਰ
ਕਿਹਾ ਸੁਣਿਆ ਮਾਫ ਕਰਿਓ ਜੀ ਸਾਡੀ ਸਿੱਠਣੀ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ
ਵੇ ਜਾਨੋ ਪਿਆਰਿਓ ਵੇ….. ਹਾਰ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦੈ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦੈ, ਰਾਣੋ।
ਘਰ ਦੀ ਬਿੱਲੀ, ਘਰ ਨੂੰ ਮਿਆਓਂ,
ਕਰਦੀ ਬਿੱਲੀ ਮਾਣੋ।
ਵੀਰ ਵਰਗਾ ਮਿੱਤਰ ਨਾ ਕੋਈ,
ਜਾਣੋ ਯਾ ਨਾ ਜਾਣੋ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੈ ਦਿਨ ਦੀ…..
ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰ ਹੀ ਮਾਣੋ।