ਭੁਲਦੇ ਭੁਲਦੇ ਭੁਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਫ਼ਰਿਆਦਾਂ ਦੀ ਆਦਤ ਪੰਛੀ
ਸਹਿਜੇ ਸਹਿਜੇ ਓੜਕ ਲੋਕੀਂ ਹਰ ਸਖ਼ਤੀ ਨੂੰ ਸਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਦਿਲ ਸ਼ੌਦਾਈ ਹਰ ਇਕ ਉਤੇ ਦਾਅਵਾ ਬੰਨ੍ਹ ਖਲੋਂਦੈ
ਰੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਹੈ ਪੱਕੀ ਪਾਈ ਕਿਸ ਪੰਛੀ ਨੇ ਯਾਰੀ ?
ਲੱਕ ਦਾ ਨਾਪ ਲੈਂਦੀਏ ਭੈਣੇ
ਨੀ ਹੱਥ ਦਾ ਮਿਣਦੀਏ ਗੁੱਟ
ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਦੱਸਾਂ ਵਿਚਾਰ ਕੇ
ਨੀ ਇਹ ਦੋਹਾ ਧਰਮ ਦਾ
ਨੀ ਅਨਪੜ੍ਹ ਮੂਰਖੇ ਨੀ- ਪੁੱਤ
ਦਾਦਕੀਆਂ ਦੀ ਪੰਡ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿਓ ਬੇ
ਅਸੀਂ ਸਿੱਟ ਛੱਪੜ ਵਿਚ ਆਈਏ
ਬਚਦੀਆਂ ਖੁਚਦੀਆਂ ਨੂੰ
ਅਸੀਂ ਗੋਡੇ ਘੁੱਟਣ ਲਾਈਏ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਸੰਘੇੜੇ।
ਹੁੰਦੇ ਨਹੀਂ ਚੰਗੇ ਮਿੱਤਰਾ,
ਅੱਲੇ ਜ਼ਖਮ ਉਧੇੜੇ।
ਗੋਲੀ ਵਾਂਗੂੰ ਵੱਜ ਗਏ,
ਪੁੱਠੇ ਬੋਲ ਨੇ ਜਿਹੜੇ।
ਚੰਦ ਤੇ ਜੋ ਥੁੱਕਦੇ………,
ਆਪੇ ਜਾਣਗੇ ਰੇੜ੍ਹੇ।
ਟੁੱਟੀ ਮੰਜੀ ਬਾਣ ਪੁਰਾਣਾ,
ਵਿੱਚਦੀ ਦਿਹਦੇ ਤਾਰੇ,
ਵੇ ਤੂੰ ਕਿੱਧਰ ਗਿਆ,
ਜੇਠ ਸੈਨਤਾਂ ਮਾਰੇ,
ਵੇ ਤੂੰ ……,
ਸੱਸੇ ਨੀ ਸੋਮਝਾ ਲੈ ਪੁੱਤ ਨੂੰ
ਨਿੱਤ ਜਾ ਬਹਿੰਦਾ ਠੇਕੇ
ਬੋਤਲ ਪੀ ਕੇ ਅਧੀਆ ਦੱਸਦਾ
ਰੁਕੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਰੋਕੇ
ਜੇ ਸੱਸੀਏ ਤੂੰ ਦੇਵੇਂ ਸੁਨੇਹਾ
ਮੈਂ ਨਾ ਆਵਾਂ ਏਥੇ
ਘਰ ਦੀ ਅੱਗ ਮੱਚਦੀ
ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਬਗਾਨੇ ਸੇਕੇ
ਪੀ ਲਿਆ ਮੈਂ ਪੀ ਲਿਆ ਗ਼ਮ ਦਾ ਸਮੁੰਦਰ ਪੀ ਲਿਆ।
ਜੀ ਲਿਆ ਮੈਂ ਜੀ ਲਿਆ ਸਾਰੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਜੀ ਲਿਆ।
ਇਹ ਲੜਾਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਮੈਂ ਲੜਾਂਗੀ ਉਮਰ ਭਰ,
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਸੁਕਰਾਤ ਜਿਸ ਨੇ ਜ਼ਹਿਰ ਹੱਸ ਕੇ ਪੀ ਲਿਆ।
ਗਲਤੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੇ ਗਲਤੀ ਸੁਧਾਰਨ ਦੀ
ਸਹੂਲਤ ਦੇ ਦਿਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਦੋਹਾਂ ਧਿਰਾਂ ਨੂੰ ਲਾਭ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਜੀਤੋ ਕੁੜੀਏ ਛੱਡਦੇ ਚਰਖਾ ਲੈ ਫੁਲਕਾਰੀ
ਕਰ ਲੈ ਸਾਰੀ ਤਿਆਰੀ
ਨੀ ਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੈਣ ਲੁੱਡੀਆਂ
ਤੈਨੂੰ ਹਾਕ ਗਿੱਧੇ ਨੇ ਮਾਰੀ
ਨੀ ਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੈਣ ਲੁੱਡੀਆਂ
ਆਪਾਂ ਤੇ ਬਸ ਆਪਣੇ ਦੁਖ ਸੁਖ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਹਾਂ ਫੋਲ ਰਹੇ
ਕਿਉਂ ਪੌਣਾਂ ਵਿਚ ਹਲਚਲ ਹੋਵੇ ਕਿਉਂ ਸਿੰਘਾਸਨ ਡੋਲ ਰਹੇ
ਲੱਕ ਤੇਰੇ ਨੂੰ ਨਾਪ ਲਾਂ
ਹੱਥ ਦਾ ਮਿਣ ਲਾਂ ਗੁੱਟ
ਜੇ ਤੂੰ ਐਡੀ ਚਤਰ ਐ
ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੀਂ ਦੋਹਾ ਕੀਹਦਾ
ਨੀ ਗੁਣੀ ਗਿਆਨੀਏ ਨੀ- ਪੁੱਤ
ਖੰਡ ਬੂਰਾ ਖਾ ਕੇ
ਮਾਮੀ ਫਿਰਦੀ ਰੁੱਸੀ ਕੁੜੇ
ਫੜ ਕੇ ਸਾਲੀ ਨੂੰ ਟੰਗਾਂ ਤੋਂ
ਕਰ ਦਿਓ ਜਮ੍ਹਾਂ ਈ ਪੁੱਠੀ ਕੁੜੇ