ਹਾਲਾਤ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗੋਤੇ ਲਵਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਹੌਸਲੇ ਵਾਲੇ ਲਹਿਰਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਸੁਖ ਵਸੇ ਵੇ ਪਟਵਾਰੀਆ ਤੇਰੀ ਨਗਰੀ
ਤੀਆਂ ਦਾ ਮੁਰੱਬਾ ਕੱਟਿਆਂ
ਸੁਖ ਵਸੇ ਵੇਰ ਪਟਵਾਰੀਆ ਤੇਰੀ ਨਗਰੀ
ਤੀਆਂ ਦਾ ਮੁਰੱਬਾ ਕੱਟਿਆਂ
ਪੈਰ ਵਿਚ ਕੰਡੇ ਦੀ ਪੀੜਾ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰਨਾ ਹੈ ਕਠਿਨ
ਦਿਲ ‘ਚ ਕਿੰਜ ਸਦਮੇ ਲੁਕਾ ਉਮਰਾ ਬਿਤਾਇਆ ਕਰੋਗੇ
ਕਿੱਥੋਂ ਦੋਹਾ ਸਿੱਖਿਆ ਮੇਲਣੇ
ਕੋਈ ਕਿੱਥੋਂ ਚੜਾਇਆ ਨੀ ਅਗਾਸ
ਕੌਣ ਦੋਹੇ ਦੀ ਮਾਈ ਐ
ਨੀ ਕੋਈ ਕੌਣ ਦੋਹੇ ਦਾ
ਨੀ ਸੁਣਦੀਏ ਕੰਨ ਕਰੀਂ ਨੀ- ਬਾਪ
ਕੁੜਤਾ ਲਿਆਇਆ ਜੀਜਾ ਮਾਂਗਮਾ
ਬੇ ਤੇਰੇ ਆਉਂਦਾ ਗੋਡਿਉ ਥੱਲੇ
ਨਾ ਤੇਰੇ ਇਹਦਾ ਗਲਮਾ ਮੇਚ ਦਾ
ਬਟਣ ਗੋਗੜ ਤੋਂ ਥੱਲੇ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ ਹਜ਼ਾਰੇ।
ਨਰਕ ਸੁਰਗ ਦੋਵੇਂ ਨੇ ਏਥੇ,
ਐਵੇਂ ਫਿਰਦੇ ਮਾਰੇ ਮਾਰੇ।
ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਚੰਗੇ ਕਾਰਜ,
ਸਹਿਜ ਰਹਿੰਦੇ ਸਾਰੇ।
ਪੁੱਠਿਆਂ ਬੋਲਾਂ ਨੂੰ……
ਰੱਬ ਨੇ ਨਰਕ ਖਿਲਾਰੇ।
ਟੁੱਟੀ ਮੰਜੀ ਬਾਣ ਪੁਰਾਣਾ,
ਵਿੱਚਦੀ ਦਿਹਦੇ ਤਾਰੇ,
ਨੀ ਮੈ ਅੰਦਰ ਪਿਆ,
ਤੂੰ ਸਹਿ ਲੈ ਮੇਰੀਏ ਨਾਰੇ,
ਨੀ ਮੈ ….,
ਸੱਸੇ ਨੀ ਸਮਝਾ ਲੈ ਪੁੱਤ ਤੂੰ
ਨਿੱਤ ਤੇਲਣ ਦੇ ਜਾਂਦਾ
ਘਰ ਦੀ ਨਾਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰਦਾ
ਉਹਦਾ ਪਿਆਰ ਹੰਢਾਂਦਾ
ਸੁੰਨੀਆਂ ਸੇਜਾਂ ਤੇ
ਜਾਨ ਹੀਲ ਕੇ ਜਾਂਦਾ
ਜਾਂ
ਖਾਤਰ ਤੇਲਣ ਦੇ
ਨਦੀਆਂ ਚੀਰ ਕੇ ਜਾਂਦਾ।
ਕਿਤੇ ਦੀਵਾ ਜਗੇ ਚਾਨਣ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਲੈ ਲਿਆ ਕਰਨਾ।
ਕਿ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਨਾ ਹਰ ਕਿਰਨ ਪਰਖਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਰਨਾ।
ਮੇਰੇ ਮਹਿਰਮ ਇਹ ਅੱਥਰੂ ਵਸਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਨੁਮਾਇਸ਼ ਦੀ,
ਜੇ ਦੁਨੀਆ ਹੱਸਦੀ ਵੇਖੋਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਹੱਸਿਆ ਕਰਨਾ।
ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸੰਗਤ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਾਰ
ਸ਼ੁੱਧ ਹੋਣ ਲੱਗਣ ਤਾਂ ਚੇਤੇ ਰੱਖੋ,
ਉਹ ਕੋਈ ਆਮ ਇਨਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਆਉਂਦੀ ਕੁੜੀਏ ਜਾਂਦੀ ਕੁੜੀਏ
ਆਉਂਦੀ ਕੁੜੀਏ ਜਾਂਦੀ ਕੁੜੀਏ
ਚੱਕ ਲਿਆ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਭੇਲੀ
ਨੀਂ ਵੀਰਾ ਮਾਪੇ ਨਿੱਤ ਮਿਲ ਦੇ
ਕੋਈ ਮੇਲਾ ਦੀ ਨਾ ਵਿੱਛੜੀ ਸਹੇਲੀ
ਨੀ ਵੀਰਾ ਮਾਪੇ ਨਿੱਤ ਮਿਲ ਦੇ
ਪਿਆਰ ਦਾ ਜਵਾਨੀ ਨਾਲ ਸਿੱਧਾ ਸਬੰਧ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਕਰਦਿਆਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਵਾਨ ਨਾ ਸਮਝਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।