ਤਾਵੇ-ਤਾਵੇ-ਤਾਵੇ
ਸੱਸ ਦੀ ਦੁਖੱਲੀ ਜੁੱਤੀ ਲਈ
ਸਹੁਰਾ ਨਿੱਤ ਪਟਿਆਲੇ ਜਾਵੇ
ਸਹੁਰਾ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ
ਸੱਸ ਕੂੰਜ ਵਾਂਗ ਕੁਰਲਾਵੇ
ਦੁੱਧ ‘ਚ ਛੁਹਾਰੇ ਰਿੰਨ੍ਹ ਕੇ
ਸੱਸ ਲੋਰੀਆਂ ਨਾਲ ਪਿਆਵੇ
ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਵੇਖ ਕੇ
ਮਾਰੀ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਜਾਵੇ ।
ਸੱਸ ਕਲਮੂੰਹੀ ਨੀ
ਸਾਡੀ ਜੋੜੀ ਵਿੱਚ ਭੰਗਣਾ ਪਾਵੇ।
ਜਸ਼ਨ, ਅਕਸਰ ਕਿਸੇ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿਚ ਸਫਲ ਹੋਣ ‘ਤੇ ਮਨਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕੇਵਲ ਵਿਆਹ ਵਿਚ, ਜਸ਼ਨ ਮੁਹਿੰਮ ਦੇ ਆਰੰਭ ਵਿਚ ਮਨਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
“ਉਮੀਦ ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਜੋ ਕਾਮਯਾਬੀ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,
ਉਮੀਦ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਸੰਭਵ , ਨਹੀਂ ਹੈ”
ਜਦੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਲਾਇਕਾਂ ਹੱਥੋਂ ਇਨਾਮ ਦਿਵਾਏ ਜਾਣ ਤਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਸਿਖਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ।
ਬਣ ਠਣ ਕੇ ਅੱਜ ਕੁੜੀਆਂ ਆਈਆਂ
ਬਣ ਠਣ ਕੇ ਅੱਜ ਕੁੜੀਆਂ ਆਈਆਂ
ਨੱਚ ਨੱਚ ਕਰਨ ਕਮਾਲ
ਹੇਠ ਬਰੋਟੇ ਦੇ ਪੈਂਦੀ ਦੇਖ ਧਮਾਲ
ਹੇਠ ਬਰੋਟੇ ਦੇ ਪੈਂਦੀ ਦੇਖ ਧਮਾਲ
ਖੌਫ਼ ਹੈ ਉਸ ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਭੀੜ ਨੂੰ
ਜੋ ਖੜਾ ਹੈ ਦੂਰ ਤੇ ਚੁਪ ਚਾਪ ਹੈ
ਕੋਈ ਢਿੱਡੋਂ ਦੋਹਾ ਸਿੱਖਿਆ ਨੀ ਸੁਣਦੀਏ
ਕੋਈ ਮਨੋ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ਨੀ ਅਗਾਸ
ਜੀਭ ਦੋਹੇ ਦੀ ਮਾਈ ਐ
ਤੇ ਮੁੱਖ ਦੋਹੇ ਦਾ
ਨੀ ਸੁਣਦੀਏ ਕੰਨ ਕਰੀਂ ਨੀ- ਬਾਪ
ਪੰਜਾਂ ਦਾ ਮਾਮੀਏ ਲੌਂਗ ਘੜਾ ਲੈ
ਸੱਤਾਂ ਦੀ ਘੜਾ ਲੈ ਨੱਥ ਮਛਲੀ
ਤੇਰੀ ਸੁੱਥਣ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਗੀ ਸੀ
ਛੜਿਆਂ ਚਬਾਰੇ ਜਾ ਕੇ ਕਸ ‘ਲੀ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਦਾ, ਢਾਬੀ।
ਕਰ ਕਰ ਫੈਸ਼ਨ ਲੰਘੇ ਕੋਲ ਦੀ,
ਲਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਚਾਬੀ।
ਹੱਸ ਹੱਸ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ,
ਜਿਉਂ ਦੇਵਰ ਅਰ ਭਾਬੀ।
ਪੱਟਦੀ ਛੜਿਆਂ ਨੂੰ ………
ਮੱਚਦੀ ਵਾਂਗ ਮਤਾਬੀ।
ਟੁੱਟੀ ਮੰਜੀ ਜੇਠ ਦੇ,
ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਪੈਰ ਧਰਿਆ,
ਨੀ ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਏਥੇ,
ਏਥੇ ਹੀ ਨੂੰਹਾਂ ਲੜਿਆਂ,
ਨੀ ਮਾਂ ਮੇਰੇ ……
ਇੱਕ ਦਿਨ ਬੁੜ੍ਹਾ ਦਲੀਲਾਂ ਕਰਦਾ
ਟੱਬਰਾਂ ਬਾਝ ਨਾ ਸਰਦਾ
ਆਪੇ ਪੀਂਹਦਾ ਆਪੇ ਪਕਾਉਂਦਾ
ਆਪੇ ਪਾਣੀ ਭਰਦਾ
ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀਆਂ
ਬੁੜਾ ਦਲੀਲਾਂ ਕਰਦਾ।
ਦੁੱਖੜਾ ਹਜ਼ੂਰ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ, ਸਾਰਾ ਕਸੂਰ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ।
ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਕਦੀ ਨਾ ਲੱਥੇ ਫਿਰ ਐਸਾ ਸਰੂਰ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ।