ਸਬਰ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਚੀਜ ਹੈ
ਜੋ ਕਰ ਗਿਆ ਉਹ ਤਰ ਗਿਆ
ਫਿੱਕੀ ਚਾਹ ਵੀ ਓਦੋ ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਲੱਗਦੀ
ਲੱਗੇ ਜੇਠ ਦੀ ਲੋਅ ਜਿਵੇਂ ਸੀਤ ਕੋਈ ਵੱਗਦੀ
ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦਾ ਬੂਟਾ ਫੇਰ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਖਿੱਲਦਾ
ਦਿਨ ਲੰਘਦੇ ਨੇ ਸੋਹਣੇ ਜਦੋ ਖ਼ਾਸ ਕੋਈ ਮਿਲਦਾ
ਇਕੱਲਾ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖੋ
ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਗਿਆਨ ਦਿੰਦੀ ਆ ਸਾਥ ਨਹੀਂ
ਮੈਂ ਕਿੰਵੇਂ ਹਾਰ ਜਾਵਾਂ ਤਕਲੀਫ਼ ਤੋਂ
ਮੇਰੀ ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਆਸ ‘ਚ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਬੈਠੀ ਹੈ
ਕੌਫ਼ੀ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਬਸ ਫਲਰਟ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਜੇ ਕਦੇ ਇਸ਼ਕ ਕਰਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਚਾਹ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਮਿਲੀ
ਸਬਰ ਰੱਖ ਦਿਲਾਂ
ਅਫ਼ਸੋਸ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ ਉਹਨੂੰ
ਲਾਇਆਂ ਨਾ ਚਸਕਾ ਕਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ
ਅਸੀ ਤਾਂ ਰਕਾਣੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਚਾਹ ਦੇ
ਸਭਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਖੇਲ ਮੈਦਾਨਾਂ ‘ਚ ਨਹੀਂ
ਦਿਮਾਗਾਂ ‘ਚ ਖੇਡੇ ਜਾਂਦੇ ਆ
ਚਾਹ ਮਿਲਦੀ ਰਹੇ ਤੇ ਕੰਮ ਜਿੰਦਾਬਾਦ ਆ
ਚਾਹ ਹੀ ਤਾ ਸਾਡੇ ਦੁੱਖ ਦਾ ਇਲਾਜ ਆ
ਬਹੁਤੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਕਿਤੀ ਨਹਿਉ ਪਰਵਾਹ
ਮੁੱਕ ਜਾਵੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਬਚ ਜਾਵੇ ਚਾਹ
ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਬਸ
ਖਾਸ ਤੋਂ ਆਮ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਆਂ
ਸਬਰ ਰੱਖ ਸੱਜਣਾ
ਸੂਈਆਂ ਫੇਰ ਘੂਮਣਗੀਆ
ਚਾਹ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਘੁੱਟ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆ ਕੇ
ਮੈਂ ਘਰ ਦੀ ਸ਼ੱਕਰ ਬਚਾਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ