ਢੋਈਆਂ-ਢੋਈਆਂ-ਢੋਈਆਂ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਲੱਗੀਆਂ ਤੋਂ
ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਕਰੇ ਬਦਖੋਈਆਂ
ਭਾਣਾ ਬੀਤ ਗਿਆ
ਗੱਲਾਂ ਜੱਗ ਤੋਂ ਤੇਰਵੀਆਂ ਹੋਈਆਂ
ਧਰ’ਤਾ ਵਿਆਹ· ਮਿੱਤਰਾ
ਕੋਈ ਨਾ ਸੁਣੇ ਅਰਜੋਈਆਂ।
ਠੀਕ ਹੈ ਵਿਗਿਆਨ ਨੇ ਜੀਵਨ ਸੁਖਾਲਾ ਕਰ ਲਿਆ,
ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਹੈ ਮੌਤ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਵੀ।
ਕਾਮਯਾਬੀ ਛੋਟੀਆਂ-ਛੋਟੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਜੋੜ ਹੈ ।
ਜੋ ਦਿਨ-ਰਾਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ
ਵੈਦੋ ਸੁੱਟੋ ਦੁਆਵਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲਉ ਛਿਣ ਭਰ
ਦੀਦਾਰ ਰਹਿ ਨਾ ਜਾਏ ਜਮਦੂਤ ਆ ਨਾ ਜਾਏ
(ਮਾਮਾ ਤਾਂ ਆਗਿਆ ਛੱਕ ਭਰਨ ਨੂੰ)
ਮਾਮਾ ਤਾਂ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਭਾਣਜੇ ਦੀ ਜੰਨ
ਪਿੱਛੋਂ ਮਾਮੀ ਨੇ ਕਰਿਆ ਘਾਲਾ ਮਾਲਾ
ਨੀ ਮਾਮੀ ਜਾਰਨੀਏ
ਤੇਰਾ ਟੁੱਟਿਆ ਸੁੱਥਣ ਦਾ ਨਾਲਾ
ਨੀ ਮਾਮੀ ਜਾਰਨੀਏ
ਤੇਰਾ ਢਿੱਲਾ ਸੁਥਣੀ ਦਾ ਨਾਲਾ
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ,
ਪਿੰਡ ਸੁਣੀਂਦਾ, ਥਾਲੀ।
ਪਾਲੀ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ,
ਪਰ ਕੀ ਛੱਡਦਾ ਹਾਲੀ।
ਮੋਦਨ ਕਉਂਕਿਆਂ ਦਾ,
ਡਾਂਗ ਰੱਖਦਾ ਕੋਕਿਆਂ ਵਾਲੀ।
ਮੇਲਾ ਲੁੱਟ ਲੈਂਦੀ.
ਨੱਚਦੀ ਘੁੰਗਰੀਆਂ ਵਾਲੀ।
ਤੈ ਘਰ ਜੰਮਿਆ ਪੁੱਤ ਵੇ ਨਰਿੰਜਣਾ,
ਹੁਣ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਵੇ ਨਰਿੰਜਣਾ,
ਹੁਣ …..,
ਢੇਰਾ-ਫੇਰਾ-ਫੇਰਾ
ਪੱਟਤਾ ਤੂੰ ਮੋਟੀ ਅੱਖ ਨੇ
ਗੋਰਾ ਰੰਗ ਸੀ ਗੱਭਰੂਆ ਤੇਰਾ
ਕਹਿ ਕੇ ਨਾ ਦੱਸ ਸਕਦੀ
ਤੇਰਾ ਆਉਂਦਾ ਪਿਆਰ ਬਥੇਰਾ
ਚੰਦ ਭਾਵੇਂ ਨਿੱਤ ਚੜ੍ਹਦਾ
ਸਾਨੂੰ ਸੱਜਣਾਂ ਬਾਝ ਹਨੇਰਾ।
ਥਾਂ ਥਾਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਲਾ ਕੇ ਬਹਿ ਗਏ,
ਹੋ ਗਏ ਜਿਸਮ ਦੁਕਾਨਾਂ ਵਰਗੇ।
ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਸਮਾਂ ਅਜਿਹਾ ਹੋਣਾ ਏ ,
ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆਂ ਦੌਲਤ ਨੂੰ ਨਹੀਂ
ਸਰੀਰ ਦੀ ਤੂੰਦਰੁਸਤੀ ਨੂੰ ਤਰਸੇਗੀ
ਕਿਤੇ ਲਿਸ਼ਕਾ ਗਿਆ ਬਿਜਲੀ ਕਿਤੇ ਗੜਕਾ ਗਿਆ ਬੱਦਲ
ਨਿਕਲਣਾ ਤੇਰਾ ਸਾੜੀ ਪਹਿਨ ਕੇ ਬੋਦੇ ਬਣਾ ਕੇ
ਕਿੱਲੀ ਤੇ ਘੱਗਰੀ ਟੰਗੀ ਕੁੜੇ
ਮਾਮਾ ਤਾ ਸੌਂ ਗਿਆ ਮਾਵਾ ਖਾ ਕੇ
ਮਾਮੀ ਫਿਰਦੀ ਨੰਗੀ ਕੁੜੇ