ਸੋਗੀ ਬੜੀ ਹਵਾ ਹੈ ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਮੇਰੇ ਨਗਰ ਦੀ,
ਛਣਕਣ ਕਿਤੇ ਨਾ ਵੰਗਾਂ, ਝਾਂਜਰ ਨਾ ਛਣਛਣਾਏ।
ਸਮੁੰਦਰ ਕਦੇ ਬੋਲ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦਾ ਕਿ ਉਹ ਖਜ਼ਾਨੇ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਠੀਕ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਮਨੁੱਖ ਵੀ ਸਮਾਂ ਆਉਣ ‘ਤੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪੱਤੇ ਖੋਦਾ ਹੈ।
ਬੰਦਾ ਬੰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਹੈ ਵੱਡਾ ਬਣਦਾ
ਮਿਰਜ਼ੇ ਵਾਂਗੂੰ ਕਰਦਾ ਜੋ, ਉਸ ਵਾਂਗੂੰ ਮਰਦਾ
ਤੀਰਾਂ ਦੇ ਹੰਕਾਰ ਦਾ ਇਕ ਫ਼ਲਸਫ਼ਾ ਮਰਿਆ
ਬਾਝ ਭਰਾਵਾਂ ਡੁੱਬਿਆ ਮਿਰਜ਼ਾ ਨਾ ਤਰਿਆ
ਹਰਾ ਹਰਾ ਤੋਤਾ ਉਹਦੀ ਚੁੰਜ ਲਾਲ
ਨੀ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿਚ ਬੋਲੇ
ਨੀ ਏਹ ਲਾੜਾ ਬੜਾ ਲੜਾਕੇਦਾਰ
ਨੀ ਇਹ ਤਾਂ ਬੜ ਬੜ ਬੋਲੇ
ਖੋਜ ਤਰਕ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ,
ਦੋਵੇਂ ਨਾਉਂ ਧਰਵਾਈ।
ਪਾਣੀ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢਲੀ ਬਿਜਲੀ,
ਐਸੀ ਕਲਾ ਚਲਾਈ।
ਲੰਬੀ ਰੇਲ ਦੇ ਭਰ ਭਰ ਡੱਬੇ,
ਭਾਫ ਦੇ ਨਾਲ ਚਲਾਈ।
ਖੋਜੀ ਖੋਜਾਂ ਦਾ……..,
ਅੰਤ ਨਾ ਪਾਇਆ ਜਾਈ।
ਨੱਚ ਨੱਚ ਨੱਚ ,ਨੀ ਤੂੰ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਨੱਚ, ਡਿੱਗ ਪਵੇ ਨਾ
ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੀ ਕੰਧ ਬੱਲੀਏ, ਤੇਰਾ ਗਿੱਧਾ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ
ਬੱਲੀਏ, ਤੇਰਾ ਗਿੱਧਾ ……….,
ਨੇਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਤੱਕ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਜਾਰੀ ਰਹੇ।
ਚਾਲ ਵਿੱਚ ਮਸਤੀ ਵੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਖ਼ਬਰ ਸਾਰੀ ਰਹੇ।
ਜਿਹੜਾ ਮੁੰਡਿਆ ਤੇਰਾ ਛੋਟਾ ਭਾਈ
ਕਰਦਾ ਹੱਥੋ ਪਾਈ
ਵੇ ਵੱਖੀ ਮੇਰੀ ’ਚੋਂ ਰੁੱਗ ਭਰ ਲੈਂਦਾ
ਕੁੜਤੀ ਪਾਟ ਗਈ ਸਾਰੀ
ਜੇ ਮੁੰਡਿਆ ਤੈਨੂੰ ਸੱਚ ਨੀ ਆਉਂਦਾ
ਕੋਲ ਖੜ੍ਹੀ ਸੁਨਿਆਰੀ
ਹਟਦਿਆਂ-ਹਟਦਿਆਂ ਤੋਂ
ਡਾਂਗ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਮਾਰੀ।
ਫਾਲਤੂ ਗੱਲਾਂ ‘ਚ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਜ਼ੁਰਮ ਹੈ।
ਅੱਜ ਤਾਂ ਨੀਰ ਨਦੀ ਦਾ ਨਿਰਮਲ ਲਹਿਰਨ ਇਸ ਵਿਚ ਸਾਏ
ਕਲ ਤਕ ਖ਼ਬਰੋ ਕਿਰ ਕਿਰ ਕੰਧੀ ਨੀਰ ਇਹਦੇ ਗੰਧਲਾਏ
ਲਾੜਾ ਪੁੱਤ ਜਲਾਹੇ ਦਾ
ਜੁਲਾਹਾ ਨਲੀਆਂ ਨਾਲ ਤਾਣਾ ਤਣਦਾ
ਲਾੜਾ ਬੜਾ ਲੜਾਕੇਦਾਰ
ਮਾਂ ਦਾ ਖਸਮ ਅੜੀਓ
ਮੋਹਰੀ ਪੈਂਚਾਂ ਦਾ ਬਣਦਾ
ਆ ਨੀ ਕੁੜੀਏ, ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੀਏ,
ਬਸਤੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਜਾਈਏ।
ਦਾਖਲ ਨਾਮ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ,
ਰੇਵੜੀਆਂ ਵਰਤਾਈਏ।
ਪੈਂਤੀ ਅੱਖਰੀ ਸਿਖ ਕੇ ਪਹਿਲਾਂ,
ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ ਲਾਈਏ।
ਸਹਿਜੇ ਸਿੱਖ ਸਿੱਖ ਕੇ……..,
ਜੀਵਨ ਸਫ਼ਲ ਬਣਾਈਏ।