Bachiter Singh

ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਲਿਖਾਰੀ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸਨੇ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਉਹ ਸਫਲ ਲਿਖਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਇਸ ਲਿਖਾਰੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਹ ਪਰਵਾਨ ਕੀਤਾ, ” ਮੇਰੀ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਜਾਂ ਪੂਰਾ ਹਫਤਾ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਇਕ ਪੇਜ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਿਖ ਪਾਉਂਦਾ।”

ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ,” ਲਿਖਣਾ ਰਚਨਾਤਮਕ ਕਾਰਜ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਮਿਲਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਮੂਡ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।”

ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਲਿਖਣਾ ਰਚਨਾਤਮਕ ਕਾਰਜ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਕ ਸਫ਼ਲ ਲਿਖਾਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਜਿਸਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹੀ ਉਹ ਰਾਜ਼ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਕਾਰਨ ਉਹ ਇੰਨਾ ਸਫਲ ਲੇਖਣ ਕਰ ਪਾਇਆ ਹੈ।

ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ,” ਮੈਂ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਕਰਨ ਦੀ ਤਕਨੀਕ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹਰ ਕੰਮ ਦੀ ਡੈਡ ਲਾਈਨ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦੇ ਅਸਮਾਨ ਤੋਂ ਉਤਰਨ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਮੈਂ ਮੂਡ ਦੇ ਸਹੀ ਹੋਣ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਮੂਡ ਬਣਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ ਮੇਰਾ ਸਹੀ ਤਰੀਕਾ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਟੇਬਲ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਪੈਨਸਿਲ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲਿਖਣ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਜੋ ਵੀ ਮਨ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਲਿਖਣ ਲੱਗਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਹੱਥ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚਲਦਾ ਕਿ ਕਦੋਂ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਸਹੀ ਰਾਹ ਤੇ ਚਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਮੇਰਾ ਲਿਖਣ ਦਾ ਮੂਡ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।”

ਕਾਰਜ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਾਰਜ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ ਅਸੂਲ ਹੈ। ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ,ਉਹ ਯੰਤਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤੁਸੀਂ ਰੁਜਾਨਾਂ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋ।

ਪੁਸਤਕ- ਵੱਡੀ ਸੋਚ ਦਾ ਵੱਡਾ ਜਾਦੂ
ਡੇਵਿਡ ਜੇ. ਸ਼ਵਾਰਜ਼

ਇਕ ਚਾਟ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਚਾਟ ਖਾਨ ਜਾਓ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇ ਸਾਡਾ ਹੀ ਰਸਤਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਹਰ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਹੀ ਵੱਖਰਾ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੀ ਨਾ ਮੁਕਣੀਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਪਿਆ ਕਰਨਾ ਕਿ ਭਰਾਵਾ ਜਲਦੀ ਚਾਟ ਲਾਦੇ ਲੇਟ ਹੋਗੇ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਚਾਨਕ ਕਰਮ ਅਤੇ ਕਿਸਮਤ ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਹੋਣ ਲੱਗੀ।
ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਚੱਲ ਅੱਜ ਇਸਦੀ ਫਿਲਾਸਫੀ ਦੇਖਦੇ ਆ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਬੰਦਾ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਦਾ ਹੈ ਜ਼ਾ ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ।
ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣਕੇ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ੰਕੇ ਸਾਫ ਹੋ ਗਏ।

ਉਸਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ,” ਤੁਹਾਡਾ ਕਿਸੇ ਬੈਂਕ ਵਿਚ ਲਾਕਰ ਤਾਂ ਹੋਵੇਗਾ ਹੀ? ਉਸਦੀਆਂ ਚਾਬੀਆਂ ਹੀ ਇਸ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਹਨ।”

ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ , ਹਰ ਲਾਕਰ ਦੀਆਂ ਦੋ ਚਾਬੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਕ ਚਾਬੀ ਮੈਨੇਜਰ ਕੋਲ ਤੇ ਇਕ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਜਿਹੜੀ ਚਾਬੀ ਹੈ ਉਹ ਮਿਹਨਤ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਮੈਨੇਜਰ ਕੋਲ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਦੋਵੇਂ ਚਾਬੀਆਂ ਨਹੀਂ ਲਗਦੀਆਂ ਲਾਕਰ ਖੁਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ।

ਆਪਾਂ ਕਰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਨੇਜਰ ਰੱਬ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਵਾਲੀ ਚਾਬੀ ਲਗਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਰੱਬ ਆਪਣੀ ਚਾਬੀ ਵੀ ਲਾ ਦਵੇ। ਕਿਤੇ ਇਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ ਚਾਬੀ ਲਾਈ ਜਾਵੇ ਪਰ ਅਸੀਂ ਅਵੇਸਲੇ ਹੋਕੇ ਬੈਠੇ ਰਹੀਏ ਤੇ ਲਾਕਰ ਖੁਲਣੋ ਰਹਿ ਜਾਵੇ।

ਸੋ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕਦੇ ਕਿਸਮਤ ਸਹਾਰੇ ਨਹੀਂ ਬੈਠੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।

ਸਰੋਤ: ਅਗਿਆਤ

ਦੇਸ਼ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਡਾਕਟਰ ਐਡਵਰਡ ਟੇਲਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਇਹ ਸੁਆਲ ਪੁੱਛਿਆ,” ਕੀ ਕੋਈ ਵੀ ਬੱਚਾ ਵਿਗਿਆਨਕ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ? ” ਟੇਲਰ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ,” ਵਿਗਿਆਨਕ ਬਣਨ ਲਈ ਤੂਫ਼ਾਨੀ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਨਾ ਹੀ ਕਰਾਮਾਤੀ ਯਾਦਾਸ਼ਤ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਨਾ ਹੀ ਇਹ ਜਰੂਰੀ ਕਿ ਬੱਚਾ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਨੰਬਰਾਂ ਨਾਲ ਪਾਸ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ। ਵਿਗਿਆਨਕ ਬਣਨ ਲਈ ਕੇਵਲ ਇਹ ਲੋੜੀਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਦੀ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਰੁਚੀ ਹੋਵੇ। ਉਸਦੀ ਇਹ ਰੁਚੀ ਜਿੰਨੀ ਜਿਆਦਾ ਹੋਵੇਗੀ, ਉਹ ਉੱਨਾ ਹੀ ਵੱਡਾ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ।”

ਤਾਂ ਰੁਚੀ ਜਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਚ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਜੇਕਰ 100 ਆਈ. ਕਿਊ. ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਰਵੱਈਆ ਸਕਾਰਾਤਮਕ , ਆਸ਼ਾਵਾਦੀ ਤੇ ਸਹਿਯੋਗਾਤਮਕ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਪੈਸਾ , ਸਫਲਤਾ ਤੇ ਸਨਮਾਨ ਹਾਸਲ ਕਰੇਗਾ ਜਿਸਦਾ ਆਈ. ਕਿਊ. ਤਾਂ 120 ਹੈ ਪਰ ਉਸਦਾ ਰਵੱਈਆ ਨਕਾਰਾਤਮਕ, ਨਿਰਾਸ਼ਾਵਾਦੀ ਤੇ ਅਸਹਿਯੋਗਾਤਮਕ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਜੁਟੇ ਰਹੋ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਪੂਰਾ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ- ਇਹੀ ਅਸਲ ਵਿਚ ਪਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ।

ਪੁਸਤਕ- ਵੱਡੀ ਸੋਚ ਦਾ ਵੱਡਾ ਜਾਦੂ
ਡੇਵਿਡ ਜੇ. ਸ਼ਵਾਰਜ਼