406
ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ! ਝਾਵਾਂ!
ਗੱਡੀ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੂੰ,
ਹੱਥੀਂ ਕਢਿਆ ਰੁਮਾਲ ਫੜਾਵਾਂ।
ਜੱਗ ਭਾਵੇਂ ਰਹੇ ਦੇਖਦਾ,
ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਤੇ ਲਿਖ ਲਿਆ ਲਾਵਾਂ।
ਧੂੜ ਤੇਰੇ ਚਰਨਾਂ ਦੀ,
ਮੈਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੱਥੇ ਨਾਲ ਲਾਵਾਂ।
ਜਿਥੋਂ ਜਿਥੋਂ ਤੂੰ ਲੰਘਿਆ,
ਉਹ ਮਹਿਕ ਗਈਆਂ ਨੇ ਰਾਹਾਂ।
ਸੱਦ ਪਟਵਾਰੀ ਨੂੰ …..
ਜਿੰਦ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਲਾਵਾਂ।
