ਕੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਘੁਲ ਜਾਣਾ ਸੀ,
ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਭਲਕੇ
ਸੱਜਣਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਐਸਾ ਚੜ੍ਹਿਆ,
ਉੱਤਰੇ ਨਾ ਮਲ-ਮਲ ਕੇ।
ਛੋਟੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਸ਼ੋਰ ਸ਼ਰਾਬੇ ਕਰਦੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤੇ
ਡੂੰਘੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਇਕ ਸ਼ਾਂਤੀ ਭਰੇ ਜਲਾਲ ਚ’ ਵਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ..
ਨਕਲ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਬੇਸ਼ਕ ਹੈ।
ਕੋਈ ਕਰ ਲਵੇ ਪਰ ਬਰਾਬਰੀ
ਕੋਈ ਨੀ ਕਰ ਸਕਦਾ……
ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੇ ਕੰਬਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਜਾਨ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਪਰ ਇਹ ਹੱਥ ਜਿਸਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇ ਦੇਣ..
ਉਸਦੀ ਕਿਸਮਤ ਸਦਾ ਲਈ ਸੁਆਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ।
ਹਾਰਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਓਹੀ ਹੈ ਜੋ ।
ਹੋਸਲਾ ਹੀ ਛੱਡ ਦੇਵੇ ਜਿੱਤਦਾ
ਓਹੀ ਹੈ ਜੋ ਦਿਲੋਂ ਵਹਿਮ ਕੱਢ ਦੇਵੇ….
ਘੜੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਨਾ ਰਹੋ। ਉਹ ਕਰੋ,
ਜੋ ਇਹ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਚੱਲਦੇ ਰਹੋ।
ਬਦਕਿਸਮਤ ਬੰਦਾ ਉਹ ਹੈ
ਜੋ ਦੂਸਰੇਆਂ ਲਈ ਬਿਪਤਾ ਮੰਗਦਾ ਹੈ
ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ ਕਿ
ਇਹ ਵਾਪਸ ਉਸੇ ਕੋਲ ਹੀ ਆਏਗਾ . . .
ਬੜਾ ਜ਼ਾਲਿਮ ਜ਼ਮਾਨਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਇਹ ਜਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਕਿ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਬਣ ਜਾਣਾ ਤੇ ਤੇਰਾਂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਹੋ ਜਾਣਾ
ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਨਸ਼ਾ ਹੀ ਜਵਾਨੀ ਖਾ ਜਾਵੇ।
ਕਈ ਵਾਰ ਸਿਰ ਤੇ ਪਈਆਂ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਵੀ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਨਵਾਂ ਕੰਮ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ,
ਉਹ ਸਾਡੀ ਸਮੁੱਚੀ ਯੋਗਤਾ ਅਤੇ ਸਮਰੱਥਾ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਨਦੀ ਇਕ ਲਰਜਦੀ ਤੇ ਛਲ੍ਹਕਦੀ ਜਦ ਖ਼ਾਬ ਵਿਚ ਆਵੇ
ਅਚਾਨਕ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ ਤੇ ਮੈਂ ਹਾਂ ਭਾਲਦੀ ਪਾਣੀ
ਮਾਣ ਤਾਣ ਪਤਾ ਲੱਗਜੂ
ਕਦੇ ਦੇਖਲੀ ਬਰਾਬਰ ਅੜਕ