ਜੇ ਅਸੀਂ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ
ਤਾਂ ਜਵਾਬ ਖੁਦ ਹੀ ਮਿਲ ਜਾਵੇਗਾ,
ਕਿਉਂਕਿ ਜਵਾਬ ਸਮੱਸਿਆ ਤੋਂ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਜੋ ਲੋਕ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਜਤਾਉਂਦੇ ਨੇ
ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਮਨੁੱਖ ਸੋਚਣ ਅਨੁਸਾਰ ਨਹੀਂ ਜਿਊਦਾ, ਉਹ ਜਿਊਣ ਅਨੁਸਾਰ ਸੋਚਦਾ ਹੈ।
ਰੀਝ ਮੇਰੀ ਦੇ ਪਿਆਸੇ ਮਿਰਗ ਨੂੰ ਹੈ ਲੰਮੀ ਤਲਾਸ਼
ਦਰਦ ਦੀ ਰੋਹੀ ‘ਚੋਂ ਉਸ ਲਈ ਨਦੀ ਕੋਈ ਟੋਲਾਂ ਕਿਵੇਂ
ਕੀ ਸੀ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਤੇਰਾ, ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਏਂ।
ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਰਾਤ ਬਾਕੀ ਦੀਵੇ ਬੁਝਾ ਰਿਹਾ ਏਂ।
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉੱਡ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਦੌੜੋ,
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਦੌੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਤੁਰੋ,
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਤੁਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਤਾਂ
ਰੇਂਗਦੇ ਹੋਏ ਚੱਲੋ, ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਚਲਦੇ ਰਹੋ।
ਇੰਨੇ ਪਲ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੰਘਾਏ
ਜਿੰਨੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਤੂੰ ਖੋਹ ਲਈ ਹੈ ।
ਲੋਕ ਸਭ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਕੇ ਪਾਪ ਧੋ ਕੇ ਮੁੜ ਗਏ,
ਮੈਂ ਸਰੋਵਰ `ਤੇ ਖੜੋਤਾ ਮੱਛਲੀਆਂ ਤਕਦਾ ਰਿਹਾ।
ਸਿਰਫ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਇਨਸਾਨ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਅੱਗੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ,
ਉਹ ਇਨਸ਼ਾਨ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੋ ।
ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਦਾ ਵੀ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਰੁਤਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਬਸ ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਇਕ ਘੁਲ ਗਿਆ ਹੈ ਸੂਰਜ ਮੇਰੇ ਗਿਲਾਸ ਅੰਦਰ।
ਇਕ ਕੂਹਮਤਾਂ ਦੀ ਤੇਹ ਹੈ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਅੰਦਰ।
ਤੇਰੇ ਬਦਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਤਾਂ ਘੁਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਸੂਰਜ,
ਕਦੀ ਕਦੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਕਿਆਸ ਅੰਦਰ।
ਅਤੀਤ ਚਲਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਵਰਤਮਾਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਅਤੇ ਕੱਲ੍ਹ ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਅਤੀਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।
ਤਾਂ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਕਿਉਂ? ਰੱਬ ਇਸ ਸਭ ਵਿੱਚ ਹੈ